Τέσυ Μπάιλα
«Το μυστικό ήταν η ζάχαρη»
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Ψυχογιός
Υπάρχουν μυθιστορήματα που εστιάζουν την προσοχή τους πάνω στη ζωή και τα πάθη, τις σκέψεις και τα όνειρα
ενός, δύο, έστω τριών προσώπων. Στα έργα αυτά, οι συγγραφείς τους ακολουθούν
λεπτομερώς τις απαιτήσεις των ηρώων τους και αφήνουν σε εκείνους την ευθύνη να
μιλήσουν με τη δικιά τους φωνή και να πούνε τις όποιες δικές τους απόψεις.
Υπάρχουν όμως –πιο σωστά, θα έπρεπε μα γράψω πως από πάντα
υπήρχαν- μυθιστορήματα που γύρω από το ένα ή τα δυο κεντρικά πρόσωπα,
κυκλοφορούν και άλλοι χαρακτήρες που εισέρχονται άξαφνα στη ζωή των πρωταγωνιστών,
κάποια στιγμή αποχωρούν, μα μπορεί και συνεχώς δίπλα τους να παραμένουν. Οι
δικές τους ζωές παρουσιάζονται συμπληρωματικά μα και παραπληρωματικά σε σχέση μα τις ζωές των κεντρικών προσώπων. Όπως
και να είναι, σε αυτά τα μυθιστορήματα είναι ο συγγραφέας – αφηγητής που
ελέγχει συνεχώς τη ροή της αφήγησης, ελέγχει διαρκώς το τι θα πράξουν οι ήρωες
(πρωταγωνιστές και μη) και αυτός είναι
που αποφασίζει αν και πότε θα εξηγήσει το γιατί έγινε ότι έγινε, αποφασίστηκε
μια πράξη και δεν εκτελέστηκε μια άλλη.
Έγραψα πιο πάνω πως πάντα τέτοια μυθιστορήματα υπήρχαν (όπως
και υπάρχουν) υπονοώντας πως τέτοιας μορφής είναι τα κλασικά έργα – να θυμηθούμε, για παράδειγμα, τους Ουγκώ και Μπαλζάκ και Ντοστογιέφσκι, μα και όλους εκείνους, τους ξεχασμένους πια, "παραμυθάδες" των αστικών κοινωνιών της Δύσης.
Το μυθιστόρημα «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» της Τέσυς Μπάιλα
σε αυτήν την κατηγορία μυθιστορηματικής στάσης ανήκει. Είναι το τρίτο της έργο,
μα το πρώτο και το μόνο που εγώ διάβασα. Κα με βάση αυτό και μόνο γνώρισα μια
νέα συγγραφέα που διαθέτει τη συγγραφική εκείνη τόλμη να σκορπά (το ρήμα το
χρησιμοποιώ με την έννοια τους άδολου
και ανυστερόβουλου δοσίματος) πρόσωπα και γεγονότα -που το καθένα από
αυτά θα μπορούσε πάνω στις πλάτες του να πάρει ένα ολόκληρο λογοτεχνικό έργο- μέσα
σε λίγες σελίδες, για να γίνουν όλοι και όλα τους όχι τόσο ακόλουθοι των δυο
κεντρικών προσώπων, όσο στο να περιγράψουν εποχές και περιοχές.
Στην προπολεμική Κρήτη θα γνωρίσουμε την Κατίνα και μαζί της
θα περιηγηθούμε σε μια εποχή και σε μια περιοχή όπου η γυναίκα ήταν κτήμα του
αρσενικού και θύμα μιας ενδοοικογενειακής βίας. Και μαζί της, πάντα, θα
φτάσουμε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, στη Δραπετσώνα πια και
καθώς δίπλα στην Κατίνα θα σταθεί ο σύντροφός της ο Θέμελης, θα
συνειδητοποιήσουμε πως η ύπαρξη της βίας
δεν είναι μόνο έργο του βιαστή, μα και αυτού που δέχεται να βιάζεται.
Δίπλα σε αυτό τα δίδυμο Κατίνας – Θέμελη, κυκλοφορούν πολλοί
χαρακτήρες που άλλοι από αυτούς μας κρατάνε μέσα στο εσωτερικό των σπιτιών της Κρήτης,
άλλοι μέσα στους προσφυγικούς μαχαλάδες, άλλοι μας τραβάνε μέχρι τη ναζιστική
Γερμανία, άλλοι μας πιάνουν από το χέρι και μας φιλοξενούν σε αυλές όπου τα
βασιλικά και τα άλλα μυριστικά δίνουν τη δικιά τους άποψη για το πώς στήνεται η
ζωή, πως στήνονται οι ζωές των απλών ανθρώπων.
Πολυσέλιδο μυθιστόρημα, όπου η συγγραφέας του είναι συνεχώς
παρούσα και με διακριτικότητα καταγράφει αυτά που ενεργοποίησαν τις εμπνεύσεις της.
Κατανοεί τους ήρωές της ακόμα κι όταν
διαφωνεί μαζί τους. Μένει κοντά τους ακόμα κι όταν θα έπρεπε –ίσως- να τους
αφήσει μόνοι τους να ανασάνουν. Τους προστατεύει, με άλλα λόγια. Μα δεν τους πνίγει.
Η Κατίνα, ο Θέμελης, η Αντωνία, η
Κωνσταντάκαινα, ο Κωνσταντής, η Ρόζα, η Μαρίτσα ζούνε έτσι όπως ζήσανε και
ζούνε όλοι οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Υφίστανται την Ιστορία και βιώνουνε τις ιστορίες τους.
Μυθιστόρημα κοινωνικό, ιστορικό, ερωτικό. Αναντίρρητα χορταστικό.
Δημοσιεύτηκε και στο:
http://www.culturenow.gr/22223/book-review-to-mystiko-htan-h-zaxarh-tesy-mpaila
Δημοσιεύτηκε και στο:
http://www.culturenow.gr/22223/book-review-to-mystiko-htan-h-zaxarh-tesy-mpaila