Το ερωτηματολόγιο
του Literature
http://goo.gl/HIK13Q
* Περιγράψτε μας
την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.
Ένα μονό κρεβάτι
– ντιβάνι με μαξιλάρια στην πλάτη και με κάλυμμα από ύφασμα με μαύρα και
κόκκινα καρό έπιανε τον ένα τοίχο. Μπροστά ένα μακρύ χαμηλό τραπέζι.
Στους άλλους
τρεις τοίχους από μια βιβλιοθήκη και ένα έπιπλο για το πικ απ, το μαγνητόφωνο
και τους δίσκους.
Στο πάτωμα ένα
μεγάλο παλιό πέρσικο χαλί- μια
μελιτζανιά μπουχάρα.
Πάνω από το
ντιβάνι τέσσερις μαυρόασπρες φιγούρες καραγκίοζη –αντίγραφα με σινική που είχα
μόνος μου φτιάξει από τα πρωτότυπα του Σικελιώτη. Κάποια ακόμα αντίγραφα έργων του Τέτση. Και
μια φωτογραφία της Έλλης Λαμπέτη.
Αν και ήταν ένα
δωμάτιο μέσα στο διαμέρισμα των γονιών μου, εντούτοις ήταν ένας πολύ προσωπικός
χώρος. Συνυπήρχαν τα βιβλία που διάβαζα, τα τραγούδια που άκουγα και το κορίτσι
που αγάπησα.
Λογικό αυτά τα
τρία να μου τα θυμίζει το τραγούδι Barbara, σε στίχους του J. Prevert, στην αξεπέραστη ερμηνεία του Yves Montand
http://www.youtube.com/watch?v=AW8kS7zjpyU
* Αν παρομοιάζατε
το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν?
Νομίζω ο
Καραβάτζο… Δεν είμαι σίγουρος αν θα ήθελα να ζούσα μια ζωή σαν τη δική αλλά
σίγουρα θα ήθελα να ήμουνα κάποιος που θα τον διάλεγε ως μοντέλο του.
* Με ποιον
λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;
Μα με μία και
μόνη –την Μπλανς Ντυμπουά από το «Λεωφορείο ο Πόθος». Ίσως γιατί όπως εκείνη,
έτσι και… «Εγώ δε θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία…»
* Ποια η ιδανική
θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;
Συνηθίζω να λέω
πως αν για κάποιο λόγο θα ήθελα να ήμουνα πολύ, μα πολύ πλούσιος, είναι για να
κυνηγώ τον χειμώνα. Το καλοκαίρι το αντιπαθώ… Απρεπής εποχή!... Όλα τα
φανερώνει, δεν κρύβει τίποτε.
* Υπάρχει κάτι ή
κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;
Πολλά θα μπορούσα
να αναφέρω… Η μεγάλη φτώχεια, η μεγάλη δόξα, η σοβαρή αρρώστια, ο απροσδόκητος
μεγάλος έρωτας, η τεράστια περιουσία, μια αναπηρία… Εύχομαι τα περισσότερα από
αυτά να μη μου συμβούνε… Αλλά ξέρω πως υπάρχει κάτι που θα με κάνει κάποια
στιγμή να σταματήσω –έτσι κι αλλιώς- να γράφω. Ο θάνατος.
* Έχετε κλάψει
ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;
Πολλές φορές και
για πολλές φράσεις ή στίχους… Η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι οι στίχοι από
ποίημα της Λιλής Ιακωβίδου –Ο ζωντανός ο χωρισμός , το λέει και το τραγούδι,
παρηγοριά δεν έχει… Παρηγοριά έχει ο θάνατος και λησμοσύνη ο χάρος…
* Ποια θα ήταν η
πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;
Να τον κάνω ήρωα
σε ένα μου μυθιστόρημα… Έτσι θα έχανα τη δικιά μου την προσωπικότητα και θα
δεχόμουνα εγώ να γίνω εκείνος. Μοίρα του συγγραφέα είναι να ζει μέσα από τα
πρόσωπα που ο ίδιος έπλασε, άρα και πολύ αγαπά.
* Αν ο έρωτας και
ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το
τρίτο κατά σειρά;
Νομίζω ο ίδιος
μας ο εαυτός. Και μάλιστα θεωρώ πως αυτό είναι και το πρώτο θέμα. Γιατί τα άλλα
δύο –έρωτα και θάνατο- πάντα μέσα από τον εαυτό μας τα βιώνουμε ή τα φοβόμαστε.
* Ποιο είναι το
πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;
Δεν πρωτοτυπώ αν
πω τον «Οδυσσέα» του Τζόυς
* Γιατί δε λέμε
πάντα την αλήθεια;
Μα για δυο
λόγους. Ή γιατί πιστεύουμε πως δεν θα αντέξει να την ακούσει ο άλλος ή γιατί
φοβόμαστε πως δεν θα αντέξουμε να την ακούσουμε εμείς οι ίδιοι.