Ο Μάνος Κοντολέων γράφει στη nerit.gr
ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα
Δυο φορές Άνοιξη. Με ρωτάνε πολλοί αναγνώστες γιατί αυτός ο τίτλος.
Κι εγώ τους εξηγώ πως στο μυθιστόρημα αυτό, όπως και στα προηγούμενα έργα μου, ο Έρωτας πρωταγωνιστεί. Είναι αυτός που άλλοτε προστατεύει κι άλλοτε τιμωρεί. Μα πάντα γεννά.
Γεννά όπως η Άνοιξη – γι’ αυτό, λοιπόν, και Δυο φορές Άνοιξη ο τίτλος.
Τελικά σκέφτομαι πως προσπαθώ να γράφω μυθιστορήματα σαν κι αυτά που μου αρέσει να διαβάζω.
Συχνά λέω πως ίσως να έγινα συγγραφέας γιατί υπήρξα φανατικός αναγνώστης.
Μου αρέσουν τα μυθιστορήματα που μου συστήνουν ανθρώπους. Εκείνα που με φέρνουν κοντά σε νέα πρόσωπα, που με κάνουν να γνωρίσω τις φανερές πράξεις τους μα και τις κρυφές επιθυμίες τους.
Όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, μπαίνω μέσα στη ζωή άλλων ανθρώπων. Παρακολουθώ τις πράξεις τους, συμπάσχω με τα πάθη τους.
Άλλωστε, ήρωες μυθιστορημάτων μου γνωρίσανε μεγάλες ιδέες, θαυμαστές ή ποταπές πράξεις, σκέψεις πρωτότυπες, συναισθήματα απροσδόκητα – πρόσωπα που γέννησε ένας Ντοστογιέφσκι, ένας Μπαλζάκ, ένας Φλωμπέρ, ένας Καραγάτσης, ο Κοσμάς Πολίτης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Κι έτσι, όταν εγώ γράφω…
Τελικά, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Στέφαν Τσβάιχ που έχει σημειώσει:
Ο κόσμος διηγιέται σε όσους διηγούνται.
Εγώ ακούω αυτούς που μου λένε τις ιστορίες τους – είτε είναι πρόσωπα σάρκινα είτε πρόσωπα χάρτινα.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια συγγραφής και αναγνώσεων, μπορώ να πω πως αυτά που έχω διαβάσει επηρεάσανε όσα ζω, κι αυτά που έχω ζήσει έχουν επέμβει σε ότι έγραψα.
Ζωή και λογοτεχνία – δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Κάτω από αυτές τις διαθέσεις γράφτηκε και το Δυο φορές Άνοιξη.
Ένα μυθιστόρημα που στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω –μα και να γεννήσω– κάποια πρόσωπα που μέχρι να αρχίσω να γράφω γι’ αυτά, μου ήταν παντελώς άγνωστα… Ή μήπως κάπου, κάποτε τα συνάντησα, μου μιλήσανε και εγώ έκλεψα τις ζωές τους;
Όπως και να ‘ναι, τώρα η Ανθή, ο Δημήτρης, ο Μανουήλ και όλοι όσοι κυκλοφορούν μέσα στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος είναι πρόσωπα που όχι μόνο πολύ καλά έχω γνωρίσει, μα και που με βοήθησαν να ανακαλύψω προεκτάσεις συναισθημάτων, διαψεύσεις και επιβεβαιώσεις ιδεών και απόψεων.
Μου μιλήσανε – όπως στο παρελθόν με βρήκανε και με εμπιστευθήκανε άλλοι ήρωες μυθιστορημάτων μου: η Θάλεια, ο Λουκάς, ο Έλενος, ο Χρήστος και ο Άρης Βαλλής, ο Μενέλαος και η Κλέα, η Μέλω…
Ναι – Όποιος προσπάθησε να περιγράψει ανθρώπινες τύχες δέχεται συχνά εξομολογήσεις των ανθρώπων για τη μοίρα τους. Κι αυτό ο Τσβάιχ το έχει επισημάνει.
Ένας εξομολογητής είναι ο συγγραφέας… Των άλλων… Μα και του ίδιου του εαυτού του.
http://www.nerit.gr/eidiseis/politismos/o-manos-kontoleon-grafi-sti-nerit-gr/
