Jean Echenoz
«14»
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Εκδόσεις Ίκαρος, 2014
Ο γάλλος Ζαν Εσνόζ (1947) έχει συχνά διακριθεί στη χώρα του
για τα μυθιστορήματά του.
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν μερικά από αυτά κι ανάμεσά τους
εκείνα που μυθιστοριοποιούν τις ζωές
γνωστών ανθρώπων της Τέχνης και του Αθλητισμού (Σοπέν, Ραβέλ, Ζάτοπεκ
κ.α)
Το ολιγοσέλιδο αυτό του έργο –κάτι μεταξύ μυθιστορήματος και
νουβέλας- έχει μια δική του γοητεία.
Καταφέρνει να αφηγηθεί
τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όχι σαν ένα απλώς και μόνο ιστορικό γεγονός,
αλλά ως μια περιπέτεια τραγική των ανθρώπων που τον βιώσανε.
Παρακολουθεί τέσσερεις νέους άνδρες που επιστρατεύονται και
μπαίνουν σε αυτήν την αιματηρή περιπέτεια, αφήνοντας πίσω τους όχι μόνο τη
μικρή τους πόλη, όχι μόνο τις ασχολίες τους, αλλά κυρίως τα πατήματα της ίδιας
της προσωπικότητάς τους.
Μια μη επονομαζόμενη δύναμη επιχειρεί να τους μετατρέψει από
άτομα ξεχωριστά σε γρανάζια μιας μηχανής που δεν πονά, δεν σκέφτεται, δεν αντιδρά. Από άτομα σε
εξαρτήματα.
Αλλά κάτι τέτοιο έχει και στο παρελθόν γραφτεί και έχει
δώσει μερικά καλά έργα λογοτεχνίας.
Αυτό που ο Εσνόζ καταφέρνει με το «14» είναι τούτη την
κριτική, όσο ανθρώπινη άποψη να την καταγράψει με μια σαρκαστική όσο και
επώδυνη φόρμα.
Αποστασιοποιημένη γραφή; Προς στιγμή αυτό αισθάνεται ο
αναγνώστης. Αλλά πολύ σύντομα έρχεται η κραυγή διαμαρτυρίας που σε κάνει –έτσι
καθώς διαβάζεις το δράμα αυτών των νέων ανδρών- να νοιώσεις την ικανοποίηση πως
τελικά η ζωή συνεχίζεται όχι γιατί κάποιοι σχεδιάζουν πολεμικές συρράξεις, αλλά
γιατί ένας ανάπηρος τραυματίας πολέμου αποφασίζει να εκφράσει την μεγίστη
δύναμη κάθε ανθρώπου και μέσα από την μισή αγκαλιά του να καταφέρει να σπείρει
μια νέα ζωή.
Η ιδιότυπη γραφή του συγγραφέα σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό
έχει μεταφερθεί στη γλώσσα μας από τον πεπειραμένο Αχιλλέα Κυριακίδη.
http://www.bookia.gr/index.php?action=Suggestions&book=194258