Ιαν Μακγιούαν
‘Νόμος περί τέκνων’
Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά
Εκδόσεις Πατάκη
Η Φιόνα, μια μεσήλιξ γοητευτική γυναίκα, είναι διακεκριμένη
νομικός που εκδικάζει υποθέσεις που εμπίπτουν στο οικογενειακό δίκαιο και
κυρίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με ανήλικα άτομα.
Μα ενώ η καριέρα της ανθεί, ο γάμος της με τον επίσης
επιτυχημένο πανεπιστημιακό Τζακ παρουσιάζει προβλήματα.
Ρωγμές στο κλειστό οικογενειακό κόσμο μιας γυναίκας που
αναζητά να εισέλθει μέσα στους αντίστοιχους κόσμους άλλων οικογενειών, καθώς ακολουθεί
την επιταγή του νόμου να προστατεύει τους ανήλικους.
Ανάμεσα στις υποθέσεις που εκδικάζει είναι κι εκείνη που
αφορά τον δεκαεπτάχρονο Άνταμ, ο οποίος πάσχει από λευχαιμία.
Το νοσοκομείο ζητά την άδεια από το δικαστήριο να προχωρήσει
σε μετάγγιση αίματος, μιας και τόσο οι
γονείς του αγοριού ,που ανήκουν στην αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όσο και ο
ίδιος ο νεαρός, δεν αποδέχονται λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων αυτού του είδους
τη θεραπεία.
Η Φιόνα θα θελήσει να συναντηθεί με τον ίδιο τον ασθενή για
να διαπιστώσει κατά πόσο ο ίδιος έχει αυτόβουλα πάρει αυτή τη θέση.
Η συνάντηση μιας γυναίκας που σε προσωπικό επίπεδο βλέπει
τον κόσμο τη σαν καταρρέει με ένα νέο αγόρι που θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να
καθορίζει το ίδιο το πως και το πόσο θα ζήσει, είναι καθοριστική και γι ατους
δύο.
Η Φιόνα θα διατάξει την μετάγγιση αίματος. Ο Άνταμ θα δει
την υγεία του να βελτιώνεται, μα θα δει και τους δυο γονείς του να εκφράζουν
απροκάλυπτα τη χαρά τους από τη σωτηρία του παιδιού τους.
Και αισθάνεται προδομένος από αυτούς που τον οδηγούσαν στον
θάνατο χωρίς να πιστεύουν στην ουσία στο δόγμα που τους επέβαλε αυτή την στάση.
Η Φιόνα θα συνεχίζει τη ζωή της –οικογενειακή και
επαγγελματική.
Ο Άνταμ όμως θα την αναζητήσει μιας και από την ολιγόωρη
συνάντησή τους διατηρεί την εντύπωση πως θα πρέπει εκείνη πλέον να
εμπιστεύεται, εκείνη που με την σταθερότητα και τη σοφία του νόμου τον
προστάτεψε.
Ένα αγόρι, ένας έφηβος αναζητά στήριγμα για να εδραιώσει τα
πιστεύω του.
Αλλά η Φιόνα είναι εγκλωβισμένη μέσα σε μια φόρμα ζωής που
όλα έχουν τα όρια τους. Η απιστία του συζύγου, η εκ μέρους της κατανόηση, η
απόλαυση των Τεχνών, η εξάσκηση του
λειτουργήματός της. Η εισβολή ενός εφήβου αποτελεί κίνδυνο να χαθεί η ισορροπία.
Ο Άνταμ θα της γράφει γράμματα που εκείνη δεν θα απαντά.
Θα την αναζητήσει έχοντας να της προτείνει να γίνει εκείνη ο
άνθρωπος που θα κατευθύνει ιδέες και συναισθήματα. Στην ουσία της ζητά να του
δείξει ένα στήριγμα που θα μπορεί πάνω του να ξεδιπλώσει τα όνειρά του.
Η Φιόνα δεν είναι πρόθυμη να διακινδυνέψει καριέρα και
οικογένεια –ο σύζυγος έχει μετανοημένος επανέλθει, η αναγνώριση των ικανοτήτων
της από την Πολιτεία ολοένα και αυξάνεται. Η ζωή της δεν χωρά παρεκτροπές.
Η υγεία του Άνταμ παρουσιάζει και πάλι πρόβλημα. Η ανάγκη
μετάγγισης αίματος επανέρχεται. Μόνο που τώρα ο Άνταμ έχει κλείσει τα δεκαοχτώ
του χρόνια. Είναι ενήλικος και έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την βοήθεια της Επιστήμης.
Αποφασίζει μόνος του πια το τέλος της ζωής του. Όχι γιατί το
επιτάσσουν θρησκευτικές αιρέσεις, μήτε για το ό,τι μπορεί να προτείνουν νόμοι
που εκφράζονται από εκπροσώπους που κοιτούν το Γράμμα και όχι την Ουσία.
Η Φιόνα θα μάθει μετά από κάποιες μέρες το θάνατο ενός νέου
ανθρώπου που τόλμησε ότι η ίδια δεν είχε τολμήσει. Που αποποιήθηκε ότι η ίδια
πλήρωνε μια ζωή για να το κατέχει.
Ο ΜακΓιούαν έγραψε με το γνωστό αναλυτικό, σχεδόν, ψυχρό
ύφος του, μια σπαράζουσα από ιδέες και συναισθήματα ιστορία. Οι σελίδες στο
νοσοκομείο όπου οι δυο πρωταγωνιστές συνομιλούν, είναι master piece μυθιστορηματικής
σύνθεσης. Μα και η υπόγεια παγωνιά μιας ζωής που είναι αφιερωμένη στο Δίκαιο,
επίσης καθηλώνει με τον τρόπο που κατατίθεται.
Συγγραφέας που ξέρει να φωτίζει την τον τρόπο που μπορεί να
συνδεθεί ο Άνθρωπος με τον Πολίτη.
Τα πρόσωπα του μυθιστορήματός του, ο αναγνώστης μπορεί να τα
δει να κυκλοφορούν όχι μόνο στους δρόμους του Λονδίνου, αλλά και δίπλα του.
Πολύ κοντά του. Και συνομιλεί μαζί τους.
Ίσως για να ξεγελαστεί
κι αυτός πως η όποια ατομική, δική του, ενοχή είναι άτοπη.
