Το βιβλίο του μήνα: “Φεύγει, Έρχεται”
Tης Πέπης Νικολοπούλου
Πρώτη δημοσίευση:
Μία συνηθισμένη ιστορία αποχωρισμού και
επανασύνδεσης γραμμένη με πρωτότυπο και
ξεχωριστό τρόπο, καθώς ξετυλίγεται σε δύο άξονες. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου τα
πρόσωπα αλλάζουν, αισθάνονται, σκέφτονται και
εσύ αδημονείς για το happy end.
Ο Φοίβος είναι ένα παιδί που ζει στον μακρινό, βροχερό και
μουντό Βορρά, συντροφιά με τον μπαμπά, τη μαμά και τον σκύλο τους, τον Χιονιά.
Είναι τα πρόσωπα που έφυγαν από τη «μαμά πατρίδα» και ζουν μακριά, στα ξένα. Οι
άλλοι, οι αγαπημένοι ΑΛΛΟΙ της υπόλοιπης οικογένειας, έμειναν στο Νότο. Ο
παππούς Λέανδρος, η γιαγιά Φοίβη, ο Άρης, η Μέλπω, τα δίδυμα Φρίξος και Έλλη κι
ο παπαγάλος Πλάτων. Ο Φοίβος ετοιμάζεται να τους επισκεφτεί. Κι εκείνοι να τον
υποδεχτούν. Μόλις 4 μέρες τούς χωρίζουν. Και αυτές οι 4 ημέρες της αντίστροφης
μέτρησης θα γίνουν η ιστορία μας.
Και η παράλληλη
ανάγνωση ξεκινάει. Ο Φοίβος στα αριστερά μας, νιώθει πως έχει σταματήσει ο
χρόνος. Και στα δεξιά, ο Νότος, με την πυξίδα να μας το θυμίζει και τα πρόσωπα
να αλλάζουν – οι ΑΛΛΟΙ, εκείνοι που περιμένουν με μεγάλη χαρά και αγωνία τον
Φοίβο. Προετοιμάζουν το μεγάλο πάρτι της υποδοχής, φροντίζουν να έχουν όλα
εκείνα που πιθανώς να έχουν λείψει στον Φοίβο, οργανώνουν θεατρικές
παραστάσεις, προγραμματίζουν όλες τις εξόδους και η καρδιά τους χτυπάει.
Ο τόπος του Βορρά και
του Νότου δεν έχουν όνομα, πρόκειται για μία σκόπιμη αποσιώπηση έτσι ώστε η
ιστορία να αποκτήσει οικουμενικό
χαρακτήρα.
Εικονογράφηση –
Συγγραφείς
Η εικονογράφηση της
Φωτεινής Τίκκου είναι ζωντανή, πολύχρωμη και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην
αφήγηση της ιστορίας μας. Πυξίδες, στοιχεία γεωγραφικά, κολάζ και λέξεις
αντεστραμμένες, κυρίως ο τίτλος στο εξώφυλλο του βιβλίου, δημιουργούν ένα
πρωτότυπο σκηνικό δράσης και κίνησης που σε προσκαλεί να συμμετάσχεις, να
προσθέσεις, να το ζήσεις και εσύ.
Άνθρωποι σε κίνηση,
χρώματα που αλλάζουν ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος της σελίδας και όλα
οδηγούν εκεί – στον ολόδικό μας τόπο, το γενέθλιο, στις ρίζες μας, εκεί που η
καρδιά μας κάπως ημερεύει.
Οι συγγραφείς Μάνος Κοντολέων και Άννα Κοντολέων, πατέρας
και κόρη, γράφουν μαζί και σε τέλεια αρμονία χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πότε
ξεκινά ο ένας και αρχίζει ο άλλος.
Στο τέλος του βιβλίου, αντί κλασικών βιογραφικών, οι δύο
συγγραφείς παραθέτουν μικρές φράσεις μιλώντας για τους ίδιους με τρόπο
πρωτότυπο. «Τα πρώτα μου βιβλία τα έγραψα για την Άννα», ξεκινά ο πατέρας
Μάνος. «Τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν του Μάνου», παραδέχεται η κόρη Άννα.
«Μια μέρα» συνεχίζει ο πατέρας «η Άννα μού πρότεινε να γράψουμε μαζί ένα
βιβλίο». Και η κόρη, αποκαλύπτει: «Είναι αυτό που κρατάτε στα χέρια σας. Οι
ήρωές του ίσως και να μας μοιάζουν λίγο».
Προτείνουμε να
αναζητήσετε το βιβλίο γιατί πρόκειται πραγματικά για μία αναγνωστική αποκάλυψη
χωρίς προηγούμενο! Ένα βιβλίο που δεν αφορά τελικά τη μετανάστευση, αλλά τη
νοσταλγία για την πατρίδα, για τους αγαπημένους μας. Μία ιστορία που αγγίζει
ευαίσθητα φαινόμενα των καιρών μας, απλά παρακολουθώντας την ιστορία της
σύντομης επανένωσης μιας οικογένειας.