Η Έλενα Αρτζανίδου στο:
2/2/2018
«Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο», σας θυμίζει κάτι; Ή το
άλλο, «Στο νησί της ροδιάς» και το «Ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα»!
Σωστά, είναι τίτλοι βιβλίων μόνο, που ο δημιουργός τους,
αποφάσισε να τα φέρει κοντά και να φροντίσει να δεθούν με περίτεχνη τεχνική και
να συστηθούν ξανά με τον τίτλο, «Φιλαράκια».
Ο Μάνος Κοντολέων, τολμηρός και ευφάνταστος, αποφασίζει με
αυτή τη δουλειά του να δώσει σε τρία βιβλία που έχουν καιρό πριν κυκλοφορήσει,
διαβαστεί και αγαπηθεί, μια νέα αναγνωστική, λογοτεχνική υπόσταση και το
πετυχαίνει.
Κεντρική ιδέα στο μεγάλο κουβάρι που ξετυλίγεται ρυθμικά «Ο
νέος και ο παλιός». Οι δυο τους συμβολίζουν την ζωή, την εξέλιξη, τις αξίες και
είναι το μέλλον.
Ο νέος, ο εγγονός Μάνος, με τις ανασφάλειες, τις ζήλιες του
διεκδικεί τον χώρο του, τα πράγματά του, την ζωή του. Ο μεγάλος, ο Μάνος, που
είναι και συγγραφέας στην ιστορία είναι εκεί, με την ηρεμία, την εμπειρία της
ζωής να τον οδηγήσει, να τον ακούσει, να του δείξει και να βρει τη δύναμη όταν
φτάσει η ώρα να τον αποχαιρετήσει με ένα μοναδικό τρόπο χωρίς ποτέ του να
ξεχαστεί.
Μια ιστορία συγκινητική, τρυφερή και λυτρωτική.
Η αφηγηματική
τεχνική, οι διάλογοι, τα τοπία και ο χώρος δράσης μαζί με την φωνή της αφήγησης προκαλούν τον
αναγνώστη να ρουφήξει την ιστορία που γεννά συναισθήματα άλλοτε ζήλιας, άλλοτε
χαράς, άλλοτε ντροπής, άλλοτε πίκρας αλλά πάντα με πολλή αγάπη.
Ο μικρός Μάνος είναι αυτός που ζηλεύει το νέο μέλος που
πρόκειται να γεννηθεί. Είναι αυτός που δε θέλει να μοιραστεί το κόκκινο καράβι
με άλλους, είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να περάσει τον χρόνο
των διακοπών του δίχως τη μαμά και τον μπαμπά παρέα αλλά με τον παππού και τη
γιαγιά και τέλος να ωριμάσει για να αποδεχτεί τον αποχαιρετισμό του πιο
αγαπημένου προσώπου , του παππού Μάνου.
Ο παππούς Μάνος, με τη σειρά του είναι αυτός που πιάνει το
χέρι του από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο και τον οδηγεί αβίαστα. Ο
εγγονός κρατά αυτό το έμπειρο χέρι και σιγά σιγά μπορεί να κατανοήσει, μπορεί
να αντιληφθεί τη δύναμη και την αξία της μοιρασιάς και τέλος όταν θα φτάνει η
ώρα του αποχωρισμού του μεγάλου από τον μικρό Μάνο, ο εγγονός πονά, αλλά είναι
προετοιμασμένος και μπορεί να δεχτεί αυτό το αντίο που όμως είναι ένα αντίο
όπου οι μυρωδιές, οι λέξεις, οι ιστορίες θα μένουν ριζωμένες γύρω του, μέσα
του, παντού.
Πραγματικά τρία βιβλία σε ένα, με μια διαφορετική ανάγνωση
που καθηλώνουν και γεννούν ανάμεικτα συναισθήματα, εικόνες και σκηνές που
εντάσσουν τον αναγνώστη και τον κάνουν συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι ζωής και
αξιών του Μάνου, μικρού και μεγάλου. Με τον παφλασμό της θάλασσας και το
θρόισμα της ροδιάς να συντροφεύει τον αναγνώστη και τέλος με τη μυρωδιά του
κίτρινου τριαντάφυλλου που θα είναι εκεί και θα θυμίζει τον υπέροχο παππού.
Κλείνοντας ο Μάνος Κοντολέων, για μια ακόμη φορά καθηλωτικός
και τολμηρός, καθώς αποφασίζει να
αποχαιρετήσει τον εγγονό ευφάνταστα μέσα από μικρές ιστορίες που κρύβουν
ζωή, δύναμη εξέλιξη.
…Τέλειωσε την ιστορία του που έλεγε ο μεγάλος Μάνος. Η φωνή
του είχε γίνει πια ακόμη πιο σιγανή. Μιλούσε ακόμα πιο αργά. Λέξη τη λέξη. Μα
το χαμόγελο εκεί…Στα χείλη του πάνω ζωγραφισμένο. Και η ματιά του πάντα πάνω
στο πρόσωπό του μικρού Μάνου.
«Σου άρεσε αγόρι μου, αυτή
τελευταία ιστορία μου;» είπε.
Ο μικρός Μάνος έπιασε μέσα στην παλάμη του τα δάχτυλα του
παππού του. «Φιλαράκι…η πιο όμορφη που έχεις γράψει!…Η πιο όμορφη!» είπε και
έσκυψε κι αγκάλιασε τον γέροντα και τον φίλησε στο κούτελο…
Δεν είναι μόνο αυτή η ωραιότερη ιστορία του Μάνου Κοντολέων,
απλά είναι τόσο δυνατή, τόσο λυτρωτική
τόσο προχωρημένη που, παρόλο που δε συνηθίζεται μέσα από τέτοια στήλη, σου
στέλνω Μάνο το δικό μου φιλί, σκουπίζω το δάκρυ και ανοίγω την αγκάλη μου.
Το εξώφυλλο αισιόδοξο από την Μυρτώ Δεληβοριά.