«Το φάντασμα της βιβλιοθήκης»
Εικονογράφηση Γρηγόρης Χαλιακόπουλος
: Απόστολος Βέττας
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο
Το να δημιουργηθεί ένα βιβλίο για παιδιά που είναι και μια
λογοτεχνική αφήγηση και παράλληλα μια καταγραφή γνώσεων σε συγκεκριμένο πεδίο,
είναι μια προσπάθεια με αρκετό ρίσκο. Κι αυτό γιατί από τη μια πρέπει να
διαθέτει όλη εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της λογοτεχνίας και από την άλλη
την αυστηρή συγκρότηση παροχής εγκυκλοπαιδικών πληροφοριών, χωρίς να ‘γέρνει’
προς τον διδακτισμό.
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος έχοντας ιδιαίτερη εμπειρία και στο
χώρο της δημοσιογραφίας και σε εκείνον της λογοτεχνίας, δημιούργησε και στο
παρελθόν βιβλία που συνδυάζουν επιτυχώς αυτές τις δυο ταυτότητες.
Αναφέρομαι σε εκείνους τους τίτλους έργων του που μέσα από
μια λογοτεχνική αφήγηση, μας κάνουν γνωστά τα έργα και τις ζωές προσωπικοτήτων
του απώτερου ή και πρόσφατου παρελθόντος (Κοσμάς Αιτωλός, Καβάφης, Βελισσάριος,
Βενιζέλος, Δανάη κ.α)
Το ίδιο επιχειρεί και με το τελευταίο του αυτό έργο «Το
φάντασμα της βιβλιοθήκης»
Εδώ το πρόσωπο που μας κάνει γνωστό είναι ο ποιητής
Λορέντζος Μαβίλης. Και ο αναγνώστης θα γνωρίσει αυτόν τον σημαντικό άνθρωπο των
γραμμάτων μας, μέσα από την αφήγηση ενός σημερινού ενήλικα που όταν ήταν ο
ίδιος παιδί και ζούσε σε χωριό της Ιθάκης, είχε την τύχη να βρεθεί μέσα σε μια
βιβλιοθήκη και εκεί να συναντήσει… Το φάντασμα του Μαβίλη.
Έχουμε, λοιπόν, ένα μυθιστορηματικό εύρημα που αβίαστα θα
μας οδηγήσει στο να ασχοληθούμε με το έργο και τη ζωή ενός σημαντικού ποιητή.
Η έκδοση (πάντα με την άψογη φροντίδα του Καλειδοσκόπιου)
στην ουσία χωρίζεται σε δυο μέρη.
Στο πρώτο έχουμε την εξιστόρηση του ενήλικα αφηγητή για ό,τι
του είχε συμβεί όταν ήταν μικρός. Πρόκειται για μια αφήγηση στρωτή, συνετή,
συχνά θυμίζει τον τρόπο που ένας παππούς θα αφηγείτο στον εγγονό του κάτι από
το παρελθόν του. Με τρόπο αβίαστο οδηγεί τον νεαρό αναγνώστη προς τη γνωριμία
του έργου του ποιητή καθώς πρώτα χρησιμοποιεί μια άλλη πλευρά αξιοσύνης του
Μαβίλη, αυτή της καλής γνώσης του σκακιού. Κι έτσι το αγόρι που του αρέσει να
παίζει πολεμικά παιχνίδια με τους φίλους του στις αλάνες του χωριού του,
ανακαλύπτει ένα άλλον ‘πόλεμο’, αυτόν που τα άσπρα πιόνια αντιμετωπίζουν τα
μαύρα. Πόλεμο σκέψης και αναίμακτο.
Έξυπνο συγγραφικό εύρημα που ξεφεύγει από την παγίδα του
στυγνού διδακτισμού και παράλληλα οδηγεί στην ανάγνωση του δεύτερου μέρους του
βιβλίου, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η με σωστές επιλογές και επισημάνσεις παρουσίαση
του έργου και της ζωής του Μαβίλη.
Οι εικόνες του Απόστολου Βέττα, στο πρώτο μέρος, διαθέτουν
μια εικονογραφική άποψη που παραπέμπει σε παλιές εικονογραφήσεις ή και
γκραβούρες που περιγράφουν με τον τρόπο τους τόσο το μικρό χωριό του αφηγητή
όσο και τον ίδιο τον Μαβίλη. Στο δεύτερο μέρος έχουμε μια σειρά φωτογραφιών που
συνοδεύουν τις πληροφορίες τόσο για τη ζωή του ποιητή όσο και για την εποχή που
έδρασε. Σε επιλεγμένα σημεία και με διακριτικότητα παρατίθενται και αποσπάσματα
του ποιημάτων του Μαβίλη.
Μια πολλαπλά ιδιαίτερη έκδοση.
(470 λέξεις)