Η πρόσκληση για μια παρουσιάση των βιβλίων μου στη Σαντορίνη είχε γίνει από το τέλος του περασμένου Δεκέμβρη.
Τη δέχτηκα με χαρά μιας και το νησί αυτό τη μια και μοναδική φορά που το είχα (εδώ και χρόνια) επισκεφτεί, με είχε μαγέψει.
Επέλεξα τα μέσα του Μάη πιστεύοντας πως είναι η πιο όμορφη εποχή για να χαρεί κανείς ένα νησί σαν κι αυτό.
Αύριο, λοιπόν, φεύγουμε, η Κώστια κι εγώ.
Αλλά η πρόγνωση του καιρού μας κάνει να βάζουμε στη βαλίτσα μας ρούχα σχεδόν φθινοπωρινά. Μέχρι και ομπρέλα.
Θα δω, λοιπόν, το νησί με συνθήκες διάψευσης ή μήπως θα με περιμένει κάτι το ανέλπιστα διαφορετικό;
Τελικά, σε μένα που το καλοκαίρι μου προκαλεί απέχθεια, μπορεί η Σαντορίνη των εαρινών βροχών να είναι η ανακάλυψη. Μπορεί όμως και να είναι μια αποτυχημένη συνάντηση. Κάποιοι τόποι ταιριάζουν μόνο με μια εποχή -οι Πρέσπες τον Χειμώνα, το Πήλιο το Φθινόπωρο, η Άνοιξη ακόμα και την Αθήνα την κάνει όμορφη...
Η Σαντορίνη με σύννεφα;...
Η Σαντορίνη, Μάνο μου, είναι... παντός καιρού! Την έχω "σπουδάσει" επανειλημμένα, ακόμα και μες στο βαρυχείμωνο.
ReplyDeleteΚαλή επιτυχία και χαιρετισμούς στο αγαπημένο μου Μεροβίγλι!
(Σε ζηλεύω, πάντως, γιατί να το κρύψω; Και η δική μου παρουσίαση στα Φηρά αργεί ακόμα -πάει μάλλον για Αύγουστο)
Κι όμως, κι όμως! Την έχω δει και άνοιξη και φθινόπωρο με σύννεφα, σε δημοσιογραφικές αποστολές που ωστόσο δεν εμπόδισαν να την απολαύσω ιδιαίτερα (για να μη πω ιδιαίτατα). Θα ξετρελαθείς, να είσαι σίγουρος. Καλή επιτυχία
ReplyDelete