Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγγοι ν΄ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες, ούτε θα μεταδείς τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -είτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ΄ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. Για τούτο τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί μοναχά τη Μεγαλοβδομάδα, για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας. Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό.
(7 / 3/ 2001 -Μια ακόμα Καθαρή Δευτέρα που θυμάμαι τον πατέρα και τα τσερκένια του)
Ωραίες εικόνες...
ReplyDeleteΌταν διάβαζα το βιβλίο είδα κι έπαθα να καταλάβω τι πάει να πει τσερκένια...δεν ήθελε πολύ σκέψη αλλά δε μου φαινόταν τόσο φυσικό να πετάνε αετούς εκείνη την εποχή,νόμιζα ότι είναι πρόσφατο έθιμο.
Καλή Σαρακοστή!
Μα όχι, σχεδόν από την αρχαιότητα έρχεται. Και στην Ασία πολύ διαδεδομένος. Ο σμυρνέικος είχε τριγωνικό σχήμα. Πολύ ντελικάτος.
ReplyDeleteΧρόνια σου πολλά.