Βραβεύτηκαν τα σύμβολα...

Μπορεί, λοιπόν, να μην ήμουνα παρών στην απονομή των βραβείων του Διαβάζω, αλλά πολύ σύντομα έμαθα ποια ήταν τα βιβλία που βραβευτήκανε και ικανοποιήθηκα που το "Δέντρο το Μονάχο" της Μαρίας Παπαγιάννη κέρδισε την τιμητική διάκριση βιβλίου για μεγάλα παιδιά και εφήβους. Και ικανοποιήθηκα κυρίως από το γεγονός πως το συγκεκριμένο λογοτεχνικό έργο είναι ένα μυθιστόρημα που στηρίζεται σε σύμβολα και σε στοιχεία μαγικά.

Σε μια εποχή όπου παιδιά και έφηβοι (όπως και οι ενήλικες, άλλωστε) βομβαρδίζονται από γεγονότα που αφορούν κυρίως οικονομία και στείρα πολιτική, το να διακρίνεται ένα κείμενο που αφορά τα σύμβολα και αναγιγνώσκει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μαγικού ρεαλισμού, είναι κάτι το ελπιδοφόρο.

Νομίζω πως αν κάτι πρέπει να διαθέτει στις μέρες μας ένα μυθιστόρημα για εφήβους είναι από τη μια αυτή η ελπιδοφόρα φαντασία που συνδέει το διαχρονικό με το επίκαιρο και από την άλλη μια ουμανιστική ανάλυση των κοινωνικών δομών.

Η καλύτερες επαναστάσεις ήταν αυτές που βασίστηκαν στο Όνειρο και την Ιδέα.

Κάτι ακόμα θετικό που διαθέτει (σε αυτό, όπως και σε κάποια προηγούμενα βιβλία) η γραφή της Παπαγιαννη είναι πως δεν επιζητά να κατέβει προς το επίπεδο μιας εύκολης προσέγγισης με τον αναγνώστη της, αλλά τον τραβά , λες, προς την πλευρά μιας λογοτεχνίας που πίσω από τις φανερές περιγραφές, κρύβει και κάποια μυστικά περάσματα.