Ο αδελφός της Ασπασίας 2 - Μεγάλο Βραβείο, Μεγάλοι Μπελάδες

Κοντεύουν 20 χρόνια από τότε που ο Δαμιανός, ο Αδελφός της Ασπασίας, σχηματιζότανε μέσα στο μυαλό μου, έπαιρνε στη συνέχεια σάρκα και οστά και σε λίγο, ο αξέχαστος Αντώνης Καλαμάρας του χάριζε και την εικονογραφική του μορφή.
Η χιουμοριστική περιγραφή της καθημερινότητας ενός παιδιού μέσα στα χρόνια του '90, έμελλε να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή μου έργα, το βιβλίο μου που φτάνει τα 50.000 αντίτυπα και που σταθερά παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα αναγνώσματα μικρών, μα και μεγάλων.
Ίσως είναι το γεγονός πως ο Δαμιανός κατάφερε να περιγράψει με απλότητα, αυτοσαρκασμό και χιούμορ συνθήκες που όλοι μας ζούμε -ναι, ίσως γι αυτό τόσοι πολλοί ήταν εκείνοι που μου ζητήσαν να γράψω για μια ακόμα φορά με τον τρόπο ενός μικρού αγοριού το τι συμβαίνει γύρω μας.
Πέρασαν κοντά δεκαοχτώ χρόνια για να μπορέσω να δω ξανά με τα μάτια του Δαμιανού, δεκαοχτώ χρόνια για να μπορέσω να περιγράψω και πάλι μια νέα καθημερινότητα, αυτή τη φορά πέρα από τον αυτοσαρκασμό και το χιούμορ και με μια σουρεαλιστική διάθεση.
Η νέα συνάντηση έχει πια ξεκινήσει. Οι πρώτοι αναγνώστες του πρώτου Αδελφού της Ασπασίας μπορεί να έχουν πια και δικά τους παιδιά.
Αλλά όπως όλοι οι χάρτινοι ήρωες, ο Δαμιανός, η Ασπασία και οι δικοί τους, ελάχιστα μεγαλώσανε.
Μεγάλωσε όμως ο δημιουργός τους. Μεγάλωσα. Και καθώς πλέον διαβάζω εν παραλλήλω τα δυο κείμενα, μπορώ και βλέπω το πως από την αθωότητα του πρώτου έχω μεταφερθεί στην κατά κάποιον τρόπο επαναστατικότητα του δεύτερου.
Και βέβαια, υπάρχει και μια ακόμα διαφορά. Επέλεξα ως διάδοχο του Καλαμάρα την Τέτη Σώλου. Κι εκείνη κατάφερε, με τον δικό της τρόπο, να ωριμάσει τον ήρωα.
Έχουν και οι μυθιστορηματικοί ήρωες την τύχη και τη μοίρα τους.
Στέκομαι δίπλα στα δυο αδέλφια και αν συνεχίσουν να αγαπιούνται από τους αναγνώστες τους -τους χτεσινούς, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς τους- εγώ θα αισθανθώ δικαιωμένος। Κάτι πιο πολύ -ευτυχισμένος.

adelfostisaspasias.blogspot.com