Pages

15.11.11

Ο άντρας που αγαπούσε τη γυναίκα μου





Κώστας Κατσουλάρης


"Ο άντρας που αγαπούσε τη γυναίκα μου"


Εκδόσεις Κέδρος








Μου αρέσουνε τα έξυπνα βιβλία।Κι αυτό -να το σημειώσω από την αρχή- είναι ένα αληθινά έξυπνο μυθιστόρημα।


Θέμα του οι σχέσεις ενός ζευγαριού। Και οι δυο επιτυχημένοι επαγγελματικά। Και οι δυο υγιείς και με καλές προοπτικές। Η σχέση τους ξεκίνησε από μια δυνατή έλξη -δεν ξέρω αν θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτήν την έλξη και ως έρωτα।


Όπως και να είναι ένα παιδί έρχεται να επισφραγήσει την επιτυχημένη συμβίωση, αλλά καθώς τα χρόνια θα περνούνε οι δυο σύζυγοι περισσότερο θα βλέπουν ο ένας τον άλλον ως εξάρτημα κοινωνικής ανόδου και λιγότερο ως συμπαραστάτη।


Οι εξωσυζυγικές σχέσεις δηλώνται από τον άντρα (άλλωστε από αυτόν μαθαίνουμε και όλη την ιστορία)। Και από δικές του περιγραφές μαθαίνουμε την καθημερινότητα των δυο αυτών ανθρώπων। Αυτός κάπως επιπολαιος, κινείται με την αλαζονεία του ενήλικου αρσενικού, αλλά τα συναισθήματά του συχνά παραπέμπουν σε εκείνα ενός χαϊδεμένου αγοριού। Αυτή, πάλι, άλλοτε παρακολουθεί με απάθεια κι άλλοτε πράττει με ψυχρότητα। Δεν έχουμε δυο ανθρώπους που συμβιώνουν, αλλά δυο αντίπλαους σε γήπεδο -εδώ το γήπεδο είναι το ίδιο το σπιτικό τους। Αναζητούν την επανασύνδεση σε ακριβοπληρωμένα σαββατοκύριακα και φλερτάρουν με την αλληλοεξόντωση με τη βοήθεια επαγγελματικών κατακτήσεων।

Το ψέμα και η υποψία υπάρχουν εκεί όπου θα περίμενε κανείς να ζούνε η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια.

Και ίσως όλες τούτες οι καταστάσεις να δείχνουν πως προετοιμάζουν την έλευση τρίτων προσώπων που θα λειτουργήσουν ως καταλύτες του γάμου। Μα ο Κατσουλάρης, αγνοεί αυτήν την περίπτωση και κλείνει το μάτι στον αναγνώστη του και τον φέρνει σε μια κρυφή γωνιά, εκεί πια του αποκαλύπτει το συναισθηματικό αίτημα και μετατρέπει τον θύτη σε θύμα του ίδιου του του εαυτού।

Μς δυο λόγια -το μυθιστόρημα περιγράφει με γοργούς ρυθμούς τον τρόπο ζωής και σκέψης των νέων ζευγαριών , ενώ παράλληλα παίζει λες με το ίδιο του το θέμα και επιφυλάσσει μια αναπάντεχη ανατροπή στο τέλος।

Ναι, είναι ένα καλογραμμένο και έξυπνο βιβλίο.



No comments:

Post a Comment