Ξανά

Μάκης Τσίτας

«Ξανά»

Εικόνες: Λίλα Καλογερή

Εκδόσεις Πατάκη

                                                              

Μια βασική άποψη που υποστηρίζω σχετικά με τη λογοτεχνία είναι πως δεν θα πρέπει εκδοτικά να περιορίζεται με χαρακτηρισμούς όπως «για παιδιά» ή «για νέους» κλπ

Πιστεύω, με άλλα λόγια, πως δεν είναι το κείμενο / βιβλίο που θα πρέπει να πλησιάζει τον αναγνώστη του επιλέγοντας τον με βάση την ηλικία του, αλλά αντίθετα ο κάθε αναγνώστης και ανάλογα με τις δικές του αναγνωστικές προτιμήσεις / ενδιαφέροντα / δυνατότητες, είναι εκείνος που θα πηγαίνει προς αυτό.

Μια τέτοια  σκέψη ασφαλώς και λαμβάνει υπ΄ όψιν της και τον τρόπο διατύπωσης των διαφόρων νοημάτων, αλλά και τη γενικότερη εκδοτική μορφή του έργου. Όπως, επίσης, επιμένει πως θα πρέπει ο αναγνώστης να έχει καλλιεργημένη την τάση του να χαίρεται το διάβασμα χωρίς προκαταλήψεις ειδών  και μορφής.

Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, την κλασική περίπτωση του «Μικρού Πρίγκιπα», αλλά και των παραμυθιών του Όσκαρ Ουάιλντ.

Και αν αυτή η άποψη έτσι αντιμετωπίζει το κείμενο, για τους ίδιους λόγους κάτι παρόμοιο δέχεται σχετικά με τη μορφή του βιβλίου.

Το εικονογραφημένο βιβλίο στην Ελλάδα -και κυρίως τα τελευταία χρόνια- έχει βρει δρόμους υλοποίησης που το μετατρέπουν σε αντικείμενο ύψιστης αισθητικής.

Από την εποχή της μεταπολίτευσης ακόμα, με εικόνες όπως αυτές της Βάσως Ψαράκη, της Σοφίας Ζαραμπούκα, της Διατσέντας Παρίση –για να θυμηθώ τρεις μόνο από τους πολλούς εικονογράφους που φέρανε νέο αίμα στην εικονογράφηση- μέχρι σήμερα που υπάρχουν πάμπολλοι εικονογράφοι με σημαντικές ειδικές σπουδές και γνήσιο ταλέντο, το είδος αυτό του βιβλίου έχει αναπτυχθεί.

Αλλά όσο κι αν υπάρχουν τόσα πολλά όμορφα εικονογραφημένα βιβλία, το αναγνωστικό κοινό τα θεωρεί πως απευθύνονται κυρίως σε αναγνώστες μικρής, πολύ μικρής ηλικίας.

Αυτή η τάση έχει επιβάλει και μια ελάχιστη παρουσία στην αγορά εικονογραφημένων βιβλίων που το κείμενό τους, χωρίς να απαξιώνει την επαφή του με ένα μικρό παιδί, στην ουσία επιδιώκει να συνομιλήσει με -ή και με-  έναν ενήλικο.

Ίσως, εκεί γύρω στην τελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα, να κυκλοφόρησαν, σε μικρό σχήμα, κάποια εικονογραφημένα βιβλία που, με τα ερωτικού κυρίως περιεχομένου κείμενα τους, προσφέρονταν ως δώρα μεταξύ ερωτευμένων.

Μα να που σήμερα έχει βρει τη θέση του στα βιβλιοπωλεία μας ένα βιβλίο που αν και μεγάλου μεγέθους, αν και εικονογραφημένο και με λίγο κείμενο, εντούτοις καταφέρνει πρώτιστα να απευθυνθεί σε ενήλικο αναγνώστη, μα και επίσης σε ανήλικο.

Το «Ξανά» του Μάκη Τσίτα, με εικόνες της Λίλας Καλογερή, μπορεί να αγαπηθεί από ένα παιδί για το παιχνιδιάρικο ήρωά του, αλλά στην ουσία δίνει αφορμή σε κάποιον ενήλικο να ξαναδεί την καθημερινότητά του με μια άλλη ματιά.

Να χαρεί γιατί θα πιστέψει πως η χαρά θα ξαναέρθει, να ηρεμήσει γιατί θα σιγουρευτεί πως η αγάπη του θα ξαναγυρίσει, να ελπίσει γιατί θα αποδεχτεί το γεγονός πως ο ήλιος θα ανατείλει ξανά.

Ο Μάκης Τσίτας ονειρεύτηκε αυτό το Ξανά να αποκτά μια δική του αυτόνομη λες οντότητα και στη συνέχεια το άφησε να κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Και να μας κάνει να δούμε κι εμείς τα δικά μας Ξανά… Στην ουσία να επιτρέψουμε στην πιο απλή, μα και πλέον ουσιαστική, ευχή να γίνει καθημερινός μας σύντροφος.

Γιατί το Ξανά μπορεί να είναι ένα  ‘Θα τα πούμε’, ένα ‘Αύριο πάλι’, ένα ‘Και του χρόνου’.

Η Λίλα Καλογερή πήρε από πίσω, λες, το Ξανά του Τσίτα και το ζωντάνεψε με χιούμορ, απλότητα, τρυφερότητα.

Ένα βιβλίο εικονογραφημένο για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Μακάρι να χαρούμε γρήγορα και άλλους … ομοϊδεάτες του. Ξανά… κι άλλες τέτοιες δίχως ηλικιακούς διαχωρισμούς εκδοτικές προτάσεις.

Πρώτη δημοσίευση:
http://www.bookia.gr/index.php?action=Suggestions&book=205584