Pages

20.5.18

"στόμαστομαστό" - Ιστορίες - θρίλερ- καθημερινών ανθρώπων



Ροζίτα Σπινάσα
«στόμαστομαστό»
Διηγήματα
Εκδόσεις Κέδρος

        
           

Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω  δυο συλλογές διηγημάτων όπου το κεντρικό θέμα όλων των κειμένων ήταν η ενοχή. Και πιο συγκεκριμένα η ατομική ενοχή μέσα σε μια εποχή πολλαπλής και πολυδύναμης κοινωνικής αναταραχής.
Αναφέρομε στο «Ο έτερος εχθρός « της Ελισάβετ Χρονοπούλου  (Πόλις) και στο «Το τέρας στο μετρό» της Βασιλικής Ηλιοπούλου (Πατάκης)
Η Κατοχή στο πρώτο, η σύγχρονη εποχή στο δεύτερο γίνονται η σκηνή όπου ξεδιπλώνονται μη ελεγχόμενες ατομικές παρεκτροπές. Τα άτομα επηρεάζονται από τις συνθήκες  και οδηγούνται σε πράξεις που στο μέλλον θα προτιμήσουν να τις αγνοούν.
Η πρωτοεμφανιζόμενη Ροζίτα Σπινάσα κάποια παρόμοια θεματική έχει χρησιμοποιήσει.
Τα πρόσωπα –ήρωές της είναι επιλεγμένα από ένα πλήθος καθημερινών ατόμων, αλλά η συγγραφέας τα παρακολουθεί  σε στιγμές όπου το καθημερινό μετατρέπεται σε εξαίρεση –συνήθως αρνητική.
Άλλοτε θα είναι ο συλλέκτης δίσκων που το πάθος του θα τον οδηγήσει στην καταπάτηση της φιλίας, άλλοτε θα είναι η ηλικιωμένη άρρωστη όπου η οικονομική ανέχεια θα την μετατρέψει σε άκαρδη δήθεν προστάτιδα περιστεριών, άλλοτε ο αδελφός που προδίδει την ανάπηρη αδελφή για να μην υποστεί τον σχολικό εκφοβισμό, άλλοτε κάποιοι που δε θα διστάσουν μήτε μπροστά σε ένα φόνο αν πρόκειται να κερδίσουν ένα σπίτι, άλλοτε…
Αλλά τελικά δεν είναι οι επιμέρους περιπτώσεις που η Ροζίτα Σπινάσα θα αναζητήσει να τις φωτίσει σε βάθος, όσο ο τρόπος που θα χρησιμοποιεί τον φωτισμό αυτόν.
Η κοινωνική αποξένωση είναι δεδομένη. Και μέσα σε αυτήν  τα άτομα θα οδηγηθούν σε πράξεις πολύ ή λίγο σκληρές ή και αποτρόπαιες ακόμα.
Ενοχές μιας κοινωνίας ή ενοχή κάθε ατόμου;  Το ερώτημα πλανάται, χωρίς να συγκεκριμενοποιείται.
Και στο σημείο αυτό επεμβαίνει η γραφή.  Ξεγελά με κάποιες τρυφερές περιγραφές, αλλά καθώς φλερτάρει λες με τον εφησυχασμό, ξαφνικά οι λέξεις γίνονται σκληρές, οι φράσεις κοφτερές. Και άλλοτε προσφέρουν τον τρόμο κι άλλοτε αναζητούν τον σαρκασμό.
Ιδιότυπα ατομικά θρίλερ –ένας κάπως αδόκιμος,  ίσως, χαρακτηρισμός αυτών των διηγημάτων. Αλλά θεωρώ πως είναι εύστοχος.
Και εν τέλει αποτελεσματικός. Ο σαρκασμός προς τους άλλους, θα συνυπάρξει  με την εγρήγορση του αναγνώστη.
Με δυο λόγια –αυτό που μου κράτησε αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον ήταν η σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση και η ευρηματικότητα των περιπτώσεων.
Ο διπλανός –γείτονας ή τυχαίος περαστικός- μπορεί να κρύβει ένα κάποιο αμαρτωλό μυστικό.
Αυτός… Μπορεί κι εγώ.
Η Ροζίτα Σπινάσα δείχνει πως ξέρει να κυκλοφορεί –ως συγγραφέας- ανάμεσά μας. Και να καταγράφει αυτά που θέλουμε να κρύψουμε.

 Πρώτη ανάρτηση:
 https://www.literature.gr/istories-thriler-kathimerinon-anthropon-grafei-o-manos-kontoleon-stomastomasto-rozita-spinasa/






No comments:

Post a Comment