40 χρόνια… Έψαχνα πάντα τις Κλασικές Ιστορίες

Τριστάνος και Ιζόλδη* μια ιστορία των γλάρων

Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης

Το βιβλίο της ζωής του Μεγάλου Γαργαντούα

-Μάνος Κοντολέων :  40 χρόνια… Έψαχνα πάντα τις Κλασικές Ιστορίες-

                      Από τις Εκδόσεις Πατάκη

                               ************

Κλασικές ιστορίες και πρόσωπα που αποτελούν τις βάσεις του Δυτικού Πολιτισμού.

                                      *******

Τριστάνος και Ιζόλδη* μια ιστορία των γλάρων

Μια μεγάλη ερωτική ιστορία από τα χρόνια του Μεσαίωνα, φτάνει και στις μέρες μας μέσα από την αφήγηση ενός… γλάρου.

Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης

Ο μεγάλος ονειροπόλος ταξιδεύει μέσα στους αιώνες και κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα.

Το βιβλίο τα ζωής του μεγάλου Γαργαντούα

Ένας  ήρωας από το παρελθόν που όμως λες κι έρχεται από το μέλλον!

                                      ***************

Κι απ’ τη δεξιά του τη μεριά αφήστε παραθύρι

να μπαίνει αέρας της αυγής κι ο ήλιος της ημέρας

Αυτά τραγούδαγε ο Τριστάνος εκεί στο σπιτάκι του δασκάλου του   και λίγο προτού πάρει την απόφαση να αφήσει πίσω του μια γυναίκα και μια ιστορία αγάπης,  για να αναζητήσει… Να ακολουθήσει εκείνη  που γεννά όλες τις Ιστορίες του κόσμου. Την Περιπλάνηση –αυτή ήταν η δική του μοίρα.

Και τώρα εγώ  είδα –το κρεβάτι δίπλα σε παραθύρι ανοιχτό στον ορίζοντα, και πάνω στο κρεβάτι εκείνον… Είδα.

Ο αέρας της αυγής σίγουρα έμπαινε, ο ήλιος της ημέρας κι αυτός εκεί ήταν… Μα…

Αέρας παγωμένος και ήλιος ασθενικός. Στις χώρες τις πολύ βορινές –το είχα ακούσει, μα πρώτη μου φορά το έβλεπα- η μέρα ελάχιστα κρατεί. Όλα βουλιαγμένα άλλοτε στο μισόφωτο των σύννεφων κι άλλοτε στο απόλυτο μαύρο ασέληνης νύχτας.

Κι ο ίδιος ο Τριστάνος… Έτσι χλομός  και ανήμπορος.  Σκιά του παλιού εαυτού του!

Τριστάνος και Ιζόλδη* μια ιστορία των γλάρων

                                   ******************

Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι είναι το πρόσωπο ενός ανθρώπου να σκύβει από πάνω μου.

Πρόσωπο αδύνατο, με ρυτίδες και αραιά, γκρίζα γένια γύρω από το πιγούνι του.

Και μετά –η δεύτερη εικόνα-  ήταν το βλέμμα αυτού του ανθρώπου.

Αυτό το βλέμμα είναι που μου άλλαξε όλη τη ζωή.

Πάντα εκείνος που πρώτος σε κοιτά και πάνω σου ρίχνει τη ματιά του, είναι κι αυτός που θα καθορίσει το τι θα γίνεις.

Γι αυτό είναι που όλοι –άνθρωποι και ζώα- μιλάμε για τη μάτια της μάνας μας. Για το βλέμμα της που μας χάρισε το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς.

Αλλά εγώ δε γνώρισα μανούλα.

Δεν ξέρω πως ήταν. Η ματιά της δε με έντυσε* το χνώτο  της δε με ζέστανε.

Όλα αυτά εκείνος ο άνδρας μου τα χάρισε.

Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης

                         **********************

Λένε πως το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!

Κι αυτοί που το λένε κάτι θα ξέρουν. Εγώ πάντως πιστεύω πως κάτι τέτοιο συμβαίνει.

Έγραψα πιο πριν πως ο Γαργαντούας είναι ένας γιγάντιος άνδρας.

Και από τότε που γεννήθηκε, ένα γιγάντιο μωρό ήταν.

Το μήλο κάτω από τη μηλιά έπεσε…

Έτσι ήταν γραφτό του να γεννηθεί, μιας και ο πατέρας του γίγαντας κι αυτός ήταν.

Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα με τη νέα τη γενιά, τα παιδιά σε όλα ξεπερνούν τα γονικά τους.

Ο πατέρας του Γαργαντούα ήταν γίγαντας, που όμως ο γιος του έμελλε να τον ξεπεράσει.

Το βιβλίο της ζωής του μεγάλου Γαργαντούα