21.1.10

Στην κάμαρα...


Κι ὅταν σὲ ρωτήσουνε τὴ χαραυγὴ οἱ γειτόνοι,
γιὰ ποιὸ λόγο σφάλισες, ἄχ! πές τους, νὰ χαρεῖς,
πές τους πὼς στὴν κάμαρα φοβᾶσαι ἅμα νυχτώνει,
κι ἔπεσες καὶ πλάγιασες νωρίς, τ᾿ ἀκοῦς; Νωρίς!
Ναπολέων Λαπαθιώτης, "Κλείσε τα παράθυρα" (απόσπασμα)

2 comments:

Δέσποινα said...

αναρωτιέμαι ποια αφορμή σας ώθησε σ'αυτή την ανάρτηση, αλλά μάλλον θα μείνω με την απορία. Στις μέρες μας βέβαια κλειδώνουμε για άλλο λόγο. Καλημέρα!

Μάνος Κοντολέων said...

Δέσποινα
Καλημέρα και σε σένα.
Μα γιατί να μείνεις με την απορία.
Επέλεξα το ποίημα αυτό πρώτα απ΄ όλα γιατί αγαπώ τον Λαπαθιώτη. Και θέλησα αυτή τη στροφή του να την αντιπαραθέσω με μια φωτογραφία σύγχρονης αντίληψης για να δω (και να δούμε) αν η απλή ρομαντική ποίηση μπορεί να συνομιλήσει με την εποχή μας.
Ναι, κλείνουμε πια για άλλο λόγο τα παράθυρα. Αλλά πάντα υπάρχουν και οι πολύ προσωπικοί λόγοι του καθένα μας.