3.9.11

Τέσσερα ηλεκτρονικά μήνυματα












Το α'




Όταν ήμασταν μικρές, ο πατέρας μου μας πήγαινε μερικά απογεύματα στη δημοτική βιβλιοθήκη।


Μας άφηνε στην είσοδο και μας έλεγε να κατεβούμε σε μία ώρα. Ανεβαίναμε τρέχοντας στο δεύτερο όροφο, λέγαμε στην κοπέλα να μας πει όταν περάσει μία ώρα (αυτή η βιβλιοθήκη έχει τα χάλια της, αλλά θυμάμαι ότι είχε πάντα τους ευγενέστερους υπαλλήλους) και χανόμασταν. Μου αρέσουν ακόμα πολύ οι δημοτικές βιβλιοθήκες. Η ησυχία, η μυρωδιά από τα παλιά βιβλία, οι άνθρωποι που ψιθυρίζουν, τα χαμηλά φώτα.


Η βιβλιοθήκη αυτή προσκαλούσε που και που συγγραφείς. Η αδερφή μου κι εγώ παίρναμε από ένα βιβλίο τους και στο τέλος της ομιλίας και της συζήτησης που συνήθως ακολουθούσε, πηγαίναμε να το υπογράψουν. Κάποτε είχε έρθει ο Καμπανέλης. Μέσα στην έξαψη που θα τον συναντούσε, η αδερφή μου μπερδεύτηκε και πήρε μαζί της ένα βιβλίο που δεν ήταν δικό του. Αφού έγραψε μία αφιέρωση στο δικό μου βιβλίο, του ‘δωσε και η αδερφή μου το δικό της χωρίς ακόμα να έχει καταλάβει ότι δεν ήταν δικό του βιβλίο, κι αυτός χωρίς να πει τίποτα το ‘σπρωξε κι έπεσε στο πάτωμα και είπε, ο επόμενος. Φύγαμε χωρίς να καταλάβουμε τι είχε γίνει, το καταλάβαμε στο σπίτι. Το βιβλίο που είχε υπογράψει για μένα χάθηκε, δεν ξέρω που είναι. Σε κανένα πατάρι, φαντάζομαι.


Είστε αυτός που θυμάμαι με τη μεγαλύτερη τρυφερότητα. Είχαμε αργήσει λίγο να πάμε και μία κοπέλα με άρπαξε και μ’ έβαλε να κάτσω στην πρώτη σειρά। Μου χαμογελούσατε συχνά κι εγώ σας άκουγα μαγεμένη. Στο τέλος, όταν ήρθα να μου υπογράψετε το βιβλίο μού είπατε, σ’ ευχαριστώ πολύ που ήρθες. Το θυμήθηκα γιατί ο αδερφός μου μου είπε το πρωί στο τηλέφωνο ότι σε μία κούτα με βιβλία βρήκε ένα βιβλίο σας αφιερωμένο στη μικρή, αγαπημένη Ευαγγελίτσα. Μεγάλωσα. Σταμάτησα να διαβάζω παιδικά βιβλία. Αυτό το ξεχασμένο μέσα στα χρόνια βιβλίο με κατασυγκίνησε. Βρήκα στο ίντερνετ την ιστοσελίδα σας και σας γράφω. Χωρίς κανέναν ειρμό, το ξέρω, συγχωρέστε με, είναι από τη συγκίνηση. Δε χρειάζεται βέβαια να μου απαντήσετε, ήθελα να μόνο να σας ευχαριστήσω για την αφιέρωση




Το β'



Υπάρχουν μερικές φορές που λες πως αν κάτι άξιζε από μια ζωή αφιερωμένη στο βιβλίο, είναι το ότι μπόρεσες -ίσως- να επικοινωνήσεις ουσιαστικά με κάποιους αναγνώστες σου. Αλλά αυτό είναι κάτι που σπάνια ο συγγραφέας το μαθαίνει. Μόνο αν τύχει... Αν τύχει και ένα αναγνώστης του σκεφτεί να του γράψει.
Πριν από μερικά χρόνια έπαιρνα συχνά γράμματα (τότε ακόμα δεν χρησιμοποιούσαμε ίντερνετ) από νεαρές αναγνώστριες μου που μου ζητούσαν κάποιες συμβουλές.
Τώρα δεν παίρνω τέτοια γράμματα. Και στη θέση τους ολοένα και περισσότερα έρχονται ηλεκτρονικά μηνύματα σαν το δικό σου, που εκφράζουν μια σχέση που κάποτε πριν από χρόνια δημιουργήθηκε και ακόμα κάτι από αυτήν απομένει. Άρα ζουν οι εποχές και μαζί τους οι άνθρωποι. Να σκεφτώ πως ανήκεις σε εκείνη την τελευταία γενιά που διέθετε την ικανότητα επικοινωνίας; Που ήξερε να χρησιμοποιεί τη λογοτεχνία ως μέσο επαφής και ενδοσκόπησης και όχι ως στοιχείο κατανάλωσης;
Ότι κι αν συμβαίνει, αυτά που μου έγραψες μου χάρισαν μεγάλη μα πολύ μεγάλη χαρά. Είναι ωραίο να σε θυμούνται για τα βιβλία σου, αλλά και για την όμορφη, ζεστή εικόνα που έστειλες.
Να σε ευχαριστήσω -θα ήταν ελάχιστο.
Ελπίζω να είσαι καλά και να είσαι για πάντα καλά. Τα όνειρά σου να τα βλέπεις πάντα να είναι μαζί σου και νέα να γεννάνε.
Και πάλι σε ευχαριστώ
Με την αγάπη μου όλη
Μάνος Κοντολέων
ΥΓ Θα μου έδινες την άδεια να δημοσιεύσω το μήνυμά σου στο blog μου (χωρίς το όνομά σου,αν δεν το θες) ; Μέσα από αυτό το blog προσπαθώ να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα με την 'άγνωστη' παρέα μου





Το γ'




Ευχαριστώ πολύ για την ευγενική απάντηση (σας σκέφτομαι να μου χαμογελάτε πάλι με κείνο το όμορφο χαμόγελο καθώς μου γράφετε)।


Να δημοσιεύσετε το μήνυμά μου έτσι αυτούσιο; Δε είναι άσχημο αυτό που έγραψα για τον Καμπανέλη; Πάλι σκέφτομαι ότι το άσχημο είναι που συνέβη, όχι που το έγραψα। Αποφασίστε εσείς. Όσο για το όνομά μου, βρείτε μου ένα ωραίο ψευδώνυμο.





Το δ'



Απλά λες τα πράγματα με το όνομά τους. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για το τι κάνει και σε ποιον το κάνει.
Δεν ξέρω για ψευδώνυμο. Θα έλεγα απλά Ε.Χ.
Σε ευχαριστώ και πάλι.
Σε λίγο θα αναρτήσω το σχετικό Post -manoskontoleon2.blogspot.com
MK