Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας 2010
Μάνος Κοντολέων
Πολύτιμα Δώρα
Εικόνες : Ρίτα Τσιμόχοβα
Εκδόσεις Πατάκης, 2009
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Αυτό το βραβείο το χάρηκα με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Είναι γιατί με τα «Πολύτιμα Δώρα» προσπάθησα να αποδείξω πως η λογοτεχνία για παιδιά μπορεί να είναι συγχρόνως και λογοτεχνία για ενήλικες. Πως από ένα σημείο και πέρα υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργούνται έργα που αν και θα κρατούν τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς τους, θα μπορούν παράλληλα να συνομιλούν με αναγνώστες διαφορετικών ηλικιακών ή κοινωνικών ομάδων.
Το ξέρω πως τα «Πολύτιμα Δώρα» είναι ένα ‘δύσκολο’ βιβλίο. Απαιτεί ο αναγνώστης του να διαθέτει μια καλά θεμελιωμένη αναγνωστική συνείδηση. Και κάτι τέτοιο στις μέρες μας δεν είναι πολύ συνηθισμένο.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως βιβλία σαν κι αυτό, δεν έχουν εμπορική δυναμική. Ίσως να είναι έτσι. Γι αυτό και όταν η πρόταση που προβάλλουν βρίσκει υποστηρικτές, στην ουσία η δυναμική της ποιότητας είναι που επιβραβεύεται.
Στο είδος της λογοτεχνίας –αυτή τη μείξη φανταστικού, συμβολικού και ρεαλιστικού στοιχείου- που θεωρώ ότι και τα «Πολύτιμα Δώρα» ανήκουν, έχω και άλλες συλλογές διηγημάτων μου. Οι «Ερωτικές Ιστορίες μιας Παιδικής Ηλικίας» κυκλοφόρησαν ως λογοτεχνία για ενήλικες. Η «Μαγική Μητέρα» ως λογοτεχνία για νέους. Τώρα τα «Πολύτιμα Δώρα» ως λογοτεχνία για παιδιά.
Στην ουσία όλα τα διηγήματα και των τριών βιβλίων θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ενιαία συλλογή. Μια συλλογή κειμένων που αναζητούν με τρόπο υποκειμενικό να ταιριάξουν με τις προσωπικές στιγμές διαφόρων αναγνωστών.
Άλλοτε ρεαλιστής, άλλοτε συμβολικός, άλλοτε μαγικός -πάντα είναι εγώ… Πολλά πρόσωπα μιας και μόνης συγγραφικής περσόνας… Ενός ανθρώπου που «…τους ήχους που κάνανε τα φύλλα όταν αναπνέανε και τα λουλούδια όταν ανασαίναν, τους είχε ακούσει από τότε που ήταν παιδί και περπατούσε στους κήπους».
Το ξέρω πως τα «Πολύτιμα Δώρα» είναι ένα ‘δύσκολο’ βιβλίο. Απαιτεί ο αναγνώστης του να διαθέτει μια καλά θεμελιωμένη αναγνωστική συνείδηση. Και κάτι τέτοιο στις μέρες μας δεν είναι πολύ συνηθισμένο.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως βιβλία σαν κι αυτό, δεν έχουν εμπορική δυναμική. Ίσως να είναι έτσι. Γι αυτό και όταν η πρόταση που προβάλλουν βρίσκει υποστηρικτές, στην ουσία η δυναμική της ποιότητας είναι που επιβραβεύεται.
Στο είδος της λογοτεχνίας –αυτή τη μείξη φανταστικού, συμβολικού και ρεαλιστικού στοιχείου- που θεωρώ ότι και τα «Πολύτιμα Δώρα» ανήκουν, έχω και άλλες συλλογές διηγημάτων μου. Οι «Ερωτικές Ιστορίες μιας Παιδικής Ηλικίας» κυκλοφόρησαν ως λογοτεχνία για ενήλικες. Η «Μαγική Μητέρα» ως λογοτεχνία για νέους. Τώρα τα «Πολύτιμα Δώρα» ως λογοτεχνία για παιδιά.
Στην ουσία όλα τα διηγήματα και των τριών βιβλίων θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ενιαία συλλογή. Μια συλλογή κειμένων που αναζητούν με τρόπο υποκειμενικό να ταιριάξουν με τις προσωπικές στιγμές διαφόρων αναγνωστών.
Άλλοτε ρεαλιστής, άλλοτε συμβολικός, άλλοτε μαγικός -πάντα είναι εγώ… Πολλά πρόσωπα μιας και μόνης συγγραφικής περσόνας… Ενός ανθρώπου που «…τους ήχους που κάνανε τα φύλλα όταν αναπνέανε και τα λουλούδια όταν ανασαίναν, τους είχε ακούσει από τότε που ήταν παιδί και περπατούσε στους κήπους».
