Έψαχνα πάντα
τις λέξεις.
Πρώτα εκείνες που θα πείθανε… Τους άλλους.
Μετά όσες θα μπορούνε να παρηγορήσουνε… Εμένα.
Πάντα λέξεις έψαχνα.
Λέξεις που μου κρυβόντουσαν…
Κι έτσι μήτε για τους άλλους δεν κατάφερνα να τις βρω,
μήτε και για τον ίδιο μου τον εαυτό δεν
αξιώθηκα ποτέ να τις ανακαλύψω.
Κι άφηνα τον καιρό να αποφασίζει…
Και τώρα κι εγώ πεθαίνω…
Η Κασσάνδρα εγώ είμαι.
*******************************************
Η Κασσάνδρα… Μετά.
Μετά από μια πτώση. Και ακόμα
πιο πολύ μετά… Ίσως ως το σήμερα.
Την καταστροφή μιας ομαδικής
παράκρουσης και το αδιέξοδο ενός ατομικού πάθους μέσα από την αφήγηση μιας
γυναίκας που τα χνάρια της από το τότε φτάνουν
ως τις μέρες μας.
Το μυθιστόρημα «Κασσάνδρα»
ανασκαλεύει τους μύθους, αναζητά στιγμές από αρχαίες τραγωδίες και με μια
απροσδόκητη αυθαιρεσία δημιουργεί το
πορτραίτο ενός ατόμου που επιλέγει τη
μοίρα του, την ώρα που ένας ολάκαιρος κόσμος χάνεται και στη θέση του
γεννιέται ένα νέος.
Ένας πολιτικός και ερωτικός
προβληματισμός του χτες έτσι όπως αντανακλάται στο σήμερα.
