21.5.07

Το όμορφο που δεν είναι δικό μας

Ναι, η Σαντορίνη είναι όμορφη. Κάτι περισσότερο -εντυπωσιακή.
Αλλά σίγουρα δεν είναι η συννεφιά και η βροχή που της ταιριάζουν.
Απόγευμα Σαββάτου, μετά από τη νεροποντή και στο πλακόστρωτο από το Φηροστεφάνι στό Φηρά, τουρίστες από κάθε μεριά της γης, πηγαινοέρχονται με μια αμηχανία -τα πέδιλά τους δεν είναι ότι αρμόζει να φορά κανείς καθώς πέφτει στους λεκέδες της βροχής.
Αλλά, προς το βράδυ, η Οία χαίρεται που απογοητεύει όσους την είχαν επισκεφτεί για το ηλιοβασίλεμα.
Μα από το μπαράκι του Πελεκάνου, ο Μπίλυ τραγουδά τα μπλουζ του σε θαμώνες που έχουν έρθει από τον τόπο του.
Η Σαντορίνη είναι όμορφη και εντυπωσιακή, σαν την Αντζελίνα Τζόλι.
Αλλά εγώ δεν έχω σκοπό με την Αντζελίνα να ζήσω τη ζωή μου. Πέρα από το να την κοιτώ από απόσταση, τι άλλο έχω να κάνω μαζί της; Να μοιραστώ κοινό παρελθόν ή να σχεδιάσω κοινό μέλλον;
Και ξαφνικά νοσταλγώ τα Άνω Πορόια και εκείνο το ξύλινο μπαλκόνι που έβλεπε προς της θαμπή Κερκίνη.
Και τότε "ήλιος και βροχή, που παντεύονται οι φτωχοί", αλλά κατέβαινα στο σαλόνι του Βιγλάτορα και μόνος μου έριχνα το κούτσουρο στο τζάκι.
Σήμερα, το απόγευμα, ο υπάλληλος στο αεροδρόμιο της Σαντορίνης, μου ευχήθηκε "Have a nice flight".
Κι εγώ αποχαιρέτησα την ομορφιά που πια δεν μου ανήκει.

7 comments:

ioeu said...

η ομορφιά που μένει στο νου είναι αναφαίρετη...
και πάντα πραγματική...

Alexandra said...

Και εμείς έχουμε πάει στην Σαντορίνη Πάσχα... μια Σαντορίνη μαγική, γεμάτη χρώματα, μαργαρίτες πάνω στη μαύρη γη, αντίθετα χρώματα και δυνατά αρώματα.

Αυτό το νησί έχει κάτι μαγικό αφού ο ήλιος της, ακόμα και με κρύο, την κάνει τόσο αγγιγμένη από το Θεό.

Εύχομαι να απολαύσετε κάθε της ηλιοβασίλεμα...

(καλή αρχή στο νέο σας σπιτικό)

Μαρινα ..... said...

Σαντορίνη 2001
Γεια. Και μην ξεχνάς είπε. Τα κλειδιά τα κρατάς! Κλείσε την πόρτα πίσω σου. Δροσιά και ζεστασιά περισσεύουν στον τόπο που ήρθες.
Μην ξεχνάς ! Εικόνες τέλους κι αρχής. Υγρό και πέτρα τα στοιχεία σου, ο τόπος σου.
Γυρίζουν μνήμες πίσω στο ίσως(;). Σπέρμα και ωάριο θηραϊκής γης είσαι. Μην ξεχνάς !. Θυμήσου! Γύρνα πίσω και θυμήσου.
Πέτρα σε γέννησε. Φως π΄ αντανακλά στον λευκό ασβέστη. Γαλάζιος τρούλος σε κυοφόρησε. Σκάλισαν την πέτρα τα βιώματα. Λείαναν τον βράχο κάπου, τον αγρίεψαν, τον μαλάκωσαν, κάπου αλλού.
Να ο τόπος σου. Η μήτρα και το μνήμα σου, είπε.! Μην ξεχνάς.
Σπέρμα και ωάριο ταξιδεύουν αιώνες ψάχνοντας οικία μήτρα να κουρνιάσουν. Και να η θηραϊκή πέτρα. Σταθμός στο ταξίδι. Μυρωδιά ζεστής μήτρας πέτρινης για να κουρνιάσουν. Και να η Μήτρα! Το κοίλο του βράχου σου ω Σαντορίνη.! Που θα με κυοφορήσει και θα με γεννήσει μετά.
Πέτρα και φως, λευκό και γαλάζιο, ύφανε η μοίρα και τον τόπο σου τον βρήκες.
Η αρχή σου και το τέλος. Όλα εδώ. Θυμήσου και ηρέμησε. Τέρμα τα ταξίδια. Ξεκουράσου τώρα. Τον πόνο και την αγωνία της αναζήτησης σταμάτα. Βρήκες πέτρινη αγκαλιά να ζεσταθείς, θείο φως να πιεις και να θεριέψεις. Τώρα ηρέμησε είπε.! Ηρέμησε και κοιμήσου...Καλημέρα …Καληνύχτα Σαντορίνη…

Γράφτηκε τον Αύγουστο του 2001 αποχαιρετώντας και κλαίγοντας τη Σαντορίνη.
Σας ευχαριστώ κ. Μάνο Κ………

Μάνος Κοντολέων said...

ioeu
alexandra
εμπυρη γνωση μαρινα γ.

Άλλοι αυτοπροσδιορίζονται από την Φύση και τους τόπους της, άλλοι από τους ανθρώπους και τα έργα τους.
Εγώ ανήκω στους δεύτερους γι αυτό και περισσότερο ευάλωτος από τη συμπεριφορά των άλλων

scalidi said...

Mου θυμήσατε ένα ταξίδι στην Πορτογαλία και μια ομορφιά που εισέπραξα από την ζωντανή ερμηνεία κι εκτέλεση των fados. Δεν μπορώ να ξαναζήσω τη μαγεία των στιγμών, άλλωστε έχουν συνδυαστεί με ανθρώπους του παρελθόντος, αλλά τα cd να παίζουν με τη φωνή της Αμάλια Ροντρίγκες στο ημίφως, ξαναφέρνουν μια αιθάλη στην ψυχή ίδια με κείνου του τόπου...

Μάνος Κοντολέων said...

scalidi

Την έχει αυτή τη δυνατότητα η ψυχή. Να επαναφέρει τη δυναμική μιας ομορφιάς που έχει χαθεί

ACRO said...

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
ΣΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ
ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΙΟΣ
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΗ ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
ΣΤΟ ΜΑΘΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙ