7.2.09

Πολύ προσωπικά




Αν όλα έρθουν "κατ΄ευχήν", μέσα στο 2009 θα κυκλοφορήσουν πέντε τίτλοι με το όνομά μου στο εξώφυλλο τους.

1. Το μυθιστόρημα 'Λεβάντα της Άτκινσον'

2. Η συλλογή παραμυθιών 'Πολύτιμα Δώρα'

3. Το διήγημα 'Ελίτσα ή Παπαρούνα;'

3. Η μικρή ιστορία 'Καλέ πνίγομαι!'

4. Το παραμύθι 'Εγώ και το ρομπότ μου'


Τρία από αυτά τα θεωρώ ως βασικούς σταθμούς στη συγγραφική μου πορεία -ας μου επιτρέψετε να μη αποκαλύψω ποια.

Άλλωστε η πορεία ενός συγγραφέα -και μάλιστα κάποιου που εκδίδει συχνά- είναι φυσικό να έχει σταθμούς κομβικούς, όπως και άλλους όπου απλώς γίνεται ένας ανεφοδιασμός των εμπνεύσεων και των τεχνικών του.

Βέβαια, πολύ συχνά τα έργα εκείνα που ο ίδιος ο συγγραφέας τα ξεχωρίζει από τα άλλα του, είναι και εκείνα που λιγότερο αγάπησε το κοινό του.

Οι εκλεκτικές συγγένειες διαφέρουν.

Αλλά, καθώς περιμένω τα νέα μου αυτά βιβλία να δούνε το φως της δημοσιότητας και παρ΄ όλα που, όπως είπα, τρία από αυτά τα θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικά (το καθένα και για άλλους λόγους), εγώ είμαι μέσα στην ιδιότυπη εκείνη αγωνία που συνοδευει την αρχή κάθε νέας συγγραφικής προσπάθειας.

Έχω ξεκινήσει ένα μυθιστόρημα -'Ανίσχυρος άγγελος' ο προσωρινός ¨(;) τίτλος του.

Και ανιχνεύω τις συνθήκες, αναζητώ τους χαρακτήρες, ψάχνω τις τεχνικές αφήγησης.

Ξέχασα, λοιπόν, αυτά που μόλις πριν από λίγους μήνες με την ίδια ένταση και αγωνία με απασχολούσαν;

Όχι, βέβαια. Αλλά νομίζω πως γνωρίζω το μέλλον τους.

Είμαι σίγουρος για το ποια από αυτά θα αγαπηθούνε από τους αναγνώστες, μπορώ να φανταστώ τη σιωπή που θα τα περιβάλλει από την "επίσημη" κριτική. Και πάντα κρατώ μέσα μου μια γνώση που με ζεσταίνει -κάποιοι αναγνώστες θα επικοινωνήσουν νοερά μαζί μου, μέσα από τους ήρωες μου και τα πάθη τους... Κάποιο αναγνώστες -λίγοι και άγνωστοι* για μένα εκλεκτοί.

Το έχω πια ξεκαθαρίσει -γράφω για τον εαυτό μου. Αλλά ακριβως επειδή για ένα τόσο υποκειμενικό λόγο γράφω, γι' αυτο και τα κείμενά μου επικοινωνούν με την υποκειμενικότητα κάποιων αναγνωστών μου.

Άλλωστε κι εγώ ένας τέτοιος υποκειμενικός αναγνώστης άλλων συγγραφέων είμαι.

Πολύ προσωπικά όλα αυτά, της σημερινής ανάρτησης (post)...

Δεν είναι ερεθιστικό, όμως, να ξεγυμνώνεσαι μπροστά σε ανθρώπους που ποτέ δε θα γνωρίσεις;

Μια διάσταση κι αυτή της επικοινωνίας μέσα από ιστολόγια.

Καλή μέρα σας...

3 comments:

penelope said...

Πολύ ερεθιστικό και αυτό το ποστ για να κάνει κάποιος ερωτήσεις οπως "Ποιος είναι καλός αναγνώστης για σένα Μάνο;"
Nομίζω ότι είναι το δυσκολότερο έργο το να γράψεις για κάποιο άλλον εκτός από τον εαυτό σου είναι ακριβώς όποιος παντρεύεται μόνο για τα λεφτα ;) Tώρα αν απογυμνώνεσε μπροστα στους αγναγνώστες αυτό το καταλαβαίνεις πολύ μα πολύ αργότερα όχι όσο γράφεις, το καταλαβαίνεις στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, που βλέπεις ογδόντα ζευγάρια να σε κοιτάνε και τότε ναι, τότε μπορείς να χάσεις και τη λαλιά σου και εκεινη τη στιγμή αλήθεια χρειάζεσαι μια μυστική καταπακτή σαν του Τζειμς Μπόντ για να χαθείς! Στο ιστολόγιο είναι πάλι απρόσωπα τα πράγματα δεν υπάρχει φυσική παρουσία και αυτό διευκολύνει το γράφειν βέβαια κλυδωνίζεσαι με κάποιο σχόλιο αλλά και πάλι δεν έχει τη δύναμη της άμεσης παρουσίας.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία στην υπερπαραγωγή αυτός ο τέλευταίος τίτλος μου άναψε την περιέργεια με το ρομποτάκι ! δες στο μπλογκ μου το ρομποτάκι Nexi να δεις τι ανθρώπινο είναι (στο pinelopi)
Kαλό βράδυ
Penelope

Μάνος Κοντολέων said...

penelope
Άμεση ανταπόκριση.
Αλλά εξακολουθώ εγώ να πιστεύω πως το ξεγύμνωμα γίεται την ώρα της γραφής. Στις παρουσιάσεις παίζεις ένα ρόλο προκαθορισμένο και ελεγχόμενο.
Και ρώτα με για το ποιον θεωρώ καλό αναγνώστη. Θα σου απαντήσω αμέσως -τον εαυτό μου.
Αν με ρωτήσεις για τον πιο καλό συγγραφέα, δεν έχω την ίδια απάντηση. Αλλά αν με ρωτήσεις για τον πιο αγαπημένο, πάλι τον εαυτό μου θα σου αναφέρω.
Μα ξεγύμνωμα υπάρχει και στα ιστολόγια, όταν υπογράφεις με το πραγματικό σου όνομα και σε διαβάζουν, σου απαντούν αναγνώστες με ψευδώνυμο. Μην κοιτάς που εσύ έχεις φτιάξει μια ιντερνική persona.
Θα ψάξω να βρω το ρομποτάκι σου, αν και με έχεις μπερδέψει κάπως με την πολλαπλή παρουσία σου
Φιλιά πάντα
ΥΓ Υπερπαραγωγή ή υπερεργασία;

penelope said...

Nαι Μάνο έχεις δίκιο αλλά και πάλι πιστεύω ότι αυτό το άνοιγμα στα ιστολόγια πιστεύω ότι διευκολύνεται πιο πολύ από οτι δεν υπάρχει φυσική παρουσία. Βέβαια και εγώ γράφω από πολύ μακριά και δεν βρίσκομαι στο χώρο όπως τελικά είναι οι Ελληνες που είναι πολύ μικρός ο χώρος και τελικά ολοι γνωρίζονται και πάνε και για καφέ μετά. Αυτή την εμπειρία δεν την έχω και δεν ξέρω πως θα αισθανόμουν σε τόσο περιορισμένο περιβάλλον.
Εχω δύο μπλογκ το ένα είναι
www.Johnny-and-me.blogspot.com που είναι η Πηνελόπη και η Αγγλία και το www.pinelopi.wordpress.com όταν πια η Πηνελόπη βγαίνει στο κόσμο και ταξιδεύει και σε αυτό γράφω κανονικά σε αυτό τελευταίο είναι και το ρομποτάκι
Καλημέρα σου και καλη κυριακή θέλεις και λίγο ξεκούραση τώρα λοιπόν με τόση υπερεργασία