Να μπουν τα λόγια στη καρδιά και στο μυαλό σας.
Όταν οι αλήθειες λέγονται με παραμύθια
γίνονται πιο γλυκές.
Είναι παραμονές Χριστουγέννων και ο μικρός Μάνος
διάλεξε με τη μαμά του ένα στολίδι για να στολίσει
το χριστουγεννιάτικο δέντρο της τάξης του.
Έπειτα την μέρα που θα κλείσουν τα σχολεία για τις γιορτές
η δασκάλα θα μοιράσει τα στολίδια σε παιδιά
που έχουν έρθει από ξένα μέρη και δεν έχουν χρήματα
για να αγοράσουν στολίδια και δέντρο.
Ο Μάνος βρήκε και διαλέξε με τη μαμά του ένα καραβάκι..''Ένα καραβάκι φτιαγμένο από χαρτόνι,
πασπαλισμένο με χρυσόσκονη και με πανιά χάρτινα
κι αυτά, μα κατακόκκινα -ένα λαμπερό,
σαν φωτιά, κόκκινο χρώμα είχαν τα πανιά του.
Το είχε βρει. Μαζί με τη μανούλα του το είχαν βρει
και διαλέξει. Και να, τώρα το είχε ακουμπήσει εδώ δίπλα του. Πάνω στο χαλί, κάτω από το δέντρο
Όμως κάτι ιδιαίτερο είχε αυτό το καραβάκι.
Ο Μάνος ήταν σχεδόν σίγουρος πως ένα βράδυ
το είδε να δακρύζει. Όχι, δεν μπορεί να το εγκαταλείψει..
Το καραβάκι είναι τόσο σημαντικό για αυτόν.
Είναι κάτι που διάλεξε με τη μανούλα του,
και δεν μπορεί να το αποχωριστεί.
Το σκέφτεται με λύπη πάνω στη θεατρική σκηνή
της χριστουγεννιάτικης σχολικής γιορτής,
ακόμη και την παραμονή Χριστουγέννων.
Ούτε το μεγάλο πακέτο που του έφερε ο παππούς του,
για το οποίο ήταν σίγουρος ότι έκρυβε ένα κόκκινο ποδήλατο δεν κατάφερε να τον κάνει να ξεχάσει
το όμορφο κόκκινο καραβάκι.. που ένοιωθε παρατημένο.
Βλέπετε ο μικρός Μάνος περιμένει αδελφούλα,
η οποία θα γεννηθεί αρχές καλοκαιριού και ο Μάνος φοβάται ότι θα χάσει την αγάπη
της μανούλας του και του πατερούλη του, όπως ακριβώς το κόκκινο καραβάκι
που έμεινε μοναχό του και ξεχασμένο.
''Το διαλέξανε με τη μητέρα του και τώρα ποιός ξέρει που να είναι!''
Το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων ''Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο'', αγκαλιάζει με τρυφερότητα τη παιδική αθωότητα και την ανασφάλεια ενός παιδιού, που νοιώθει ότι η αγάπη των γονιών του είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.
Δεν ξέρει όμως πως όσο πιο μεγάλη αγάπη δώσει κάποιος, τόσο πιο πολλή αγάπη θα πάρει.
Επίσης, πως όταν μοιράζεσαι την αγάπη και την χαρά αυτή μεγαλώνει.
Στο βιβλίο ξεχωρίζουν η σχέση του μικρού Μάνου με τον μεγάλο Μάνο, τον παππού του,
που τον προσεγγίζει με σεβασμό. Μαζί επισκέπτονται τον καταυλισμό των προσφύγων
για να βρουν το κόκκινο καραβάκι, και βέβαια το τέλος του βιβλίου όπου το κόκκινο ποδήλατο θα βρεθεί δίπλα στο κόκκινο καραβάκι για να του κάνει παρέα.
Δεν είναι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, δεν είναι ένα χαριτωμένο παραμύθι για να προετοιμάσετε
το παιδί σας για τον ερχομό του αδερφού του..
Είναι ένα κομμάτι της ψυχολογίας των περισσότερων ανθρώπων που φοβόμαστε να μοιραστούμε
γιατί έτσι νομίζουμε ότι χάνουμε.
Σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, πως θα διατηρήσουμε αυτά που έχουμε, και πως θα αποκτήσουμε ακόμη περισσότερα που ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας, ξεχνάμε ότι είμαστε κομμάτι του κόσμου.. Πλησιάζουν οι γιορτές και εμείς σκεφτόμαστε πώς θα στολίσουμε το σπίτι μας,
και με τι χρήματα θα αγοράσουμε τα δώρα μας και αποφεύγουμε να σκεφτούμε γιατί δεν θέλουμε
να το κάνουμε πως υπάρχουν σπιτικά χωρίς τα απαραίτητα αγαθά της επιβίωσης.
Υπάρχει όμως ελπίδα.. γιατί πρόκειται για μια ημιτελή ιστορία.. όπως αυτή του παππού Μάνου
Η γλώσσα του κειμένου είναι λιτή αλλά όχι απλή, με πολλά επίθετα που αγκαλιάζουν τις λέξεις και κουβαλούν πολύ συναίσθημα.
Η εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά έχει επιμεληθεί τις ζωγραφιές του βιβλίου οι οποίες δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα την αίσθηση της ιστορίας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Μέρος των εσόδων από το βιβλίο θα διατεθούν στη Unicef.
Καλή ανάγνωση!
Όταν οι αλήθειες λέγονται με παραμύθια
γίνονται πιο γλυκές.
Είναι παραμονές Χριστουγέννων και ο μικρός Μάνος
διάλεξε με τη μαμά του ένα στολίδι για να στολίσει
το χριστουγεννιάτικο δέντρο της τάξης του.
Έπειτα την μέρα που θα κλείσουν τα σχολεία για τις γιορτές
η δασκάλα θα μοιράσει τα στολίδια σε παιδιά
που έχουν έρθει από ξένα μέρη και δεν έχουν χρήματα
για να αγοράσουν στολίδια και δέντρο.
Ο Μάνος βρήκε και διαλέξε με τη μαμά του ένα καραβάκι..''Ένα καραβάκι φτιαγμένο από χαρτόνι,
πασπαλισμένο με χρυσόσκονη και με πανιά χάρτινα
κι αυτά, μα κατακόκκινα -ένα λαμπερό,
σαν φωτιά, κόκκινο χρώμα είχαν τα πανιά του.
Το είχε βρει. Μαζί με τη μανούλα του το είχαν βρει
και διαλέξει. Και να, τώρα το είχε ακουμπήσει εδώ δίπλα του. Πάνω στο χαλί, κάτω από το δέντρο
που η μητέρα στόλιζε με τα άλλα τα στολίδια
ου είχαν αγοράσει.'' (απόσπασμα από το βιβλίο)Όμως κάτι ιδιαίτερο είχε αυτό το καραβάκι.
Ο Μάνος ήταν σχεδόν σίγουρος πως ένα βράδυ
το είδε να δακρύζει. Όχι, δεν μπορεί να το εγκαταλείψει..
Το καραβάκι είναι τόσο σημαντικό για αυτόν.
Είναι κάτι που διάλεξε με τη μανούλα του,
και δεν μπορεί να το αποχωριστεί.
Το σκέφτεται με λύπη πάνω στη θεατρική σκηνή
της χριστουγεννιάτικης σχολικής γιορτής,
ακόμη και την παραμονή Χριστουγέννων.
Ούτε το μεγάλο πακέτο που του έφερε ο παππούς του,
για το οποίο ήταν σίγουρος ότι έκρυβε ένα κόκκινο ποδήλατο δεν κατάφερε να τον κάνει να ξεχάσει
το όμορφο κόκκινο καραβάκι.. που ένοιωθε παρατημένο.
Βλέπετε ο μικρός Μάνος περιμένει αδελφούλα,
η οποία θα γεννηθεί αρχές καλοκαιριού και ο Μάνος φοβάται ότι θα χάσει την αγάπη
της μανούλας του και του πατερούλη του, όπως ακριβώς το κόκκινο καραβάκι
που έμεινε μοναχό του και ξεχασμένο.
''Το διαλέξανε με τη μητέρα του και τώρα ποιός ξέρει που να είναι!''
Το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων ''Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο'', αγκαλιάζει με τρυφερότητα τη παιδική αθωότητα και την ανασφάλεια ενός παιδιού, που νοιώθει ότι η αγάπη των γονιών του είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.
Δεν ξέρει όμως πως όσο πιο μεγάλη αγάπη δώσει κάποιος, τόσο πιο πολλή αγάπη θα πάρει.
Επίσης, πως όταν μοιράζεσαι την αγάπη και την χαρά αυτή μεγαλώνει.
Στο βιβλίο ξεχωρίζουν η σχέση του μικρού Μάνου με τον μεγάλο Μάνο, τον παππού του,
που τον προσεγγίζει με σεβασμό. Μαζί επισκέπτονται τον καταυλισμό των προσφύγων
για να βρουν το κόκκινο καραβάκι, και βέβαια το τέλος του βιβλίου όπου το κόκκινο ποδήλατο θα βρεθεί δίπλα στο κόκκινο καραβάκι για να του κάνει παρέα.
Δεν είναι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, δεν είναι ένα χαριτωμένο παραμύθι για να προετοιμάσετε
το παιδί σας για τον ερχομό του αδερφού του..
Είναι ένα κομμάτι της ψυχολογίας των περισσότερων ανθρώπων που φοβόμαστε να μοιραστούμε
γιατί έτσι νομίζουμε ότι χάνουμε.
Σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, πως θα διατηρήσουμε αυτά που έχουμε, και πως θα αποκτήσουμε ακόμη περισσότερα που ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας, ξεχνάμε ότι είμαστε κομμάτι του κόσμου.. Πλησιάζουν οι γιορτές και εμείς σκεφτόμαστε πώς θα στολίσουμε το σπίτι μας,
και με τι χρήματα θα αγοράσουμε τα δώρα μας και αποφεύγουμε να σκεφτούμε γιατί δεν θέλουμε
να το κάνουμε πως υπάρχουν σπιτικά χωρίς τα απαραίτητα αγαθά της επιβίωσης.
Υπάρχει όμως ελπίδα.. γιατί πρόκειται για μια ημιτελή ιστορία.. όπως αυτή του παππού Μάνου
που ο μικρός Μάνος έδωσε το φινάλε.
Η δική σας ιστορία πώς θα τελειώσει;
Ο συγγραφέας στήνει σιγά σιγά την πλοκή της ιστορίας, αυξάνοντας την περιέργεια και την αγωνία.
Ο αναγνώστης νοιώθει συμπόνια για τον Μάνο, όμως πιστεύω νοιώθει και σιγουριά ότι θα ''κατανοήσει'' τι σημαίνει να αγαπάς και να μοιράζεσαι. Μέχρι όμως να φτάσει στη συνειδητοποίηση βιώνουμε μαζί του μια σειρά γεγονότων πολύ συγκινητικών και ρεαλιστικών.
Η γλώσσα του κειμένου είναι λιτή αλλά όχι απλή, με πολλά επίθετα που αγκαλιάζουν τις λέξεις και κουβαλούν πολύ συναίσθημα.
Η εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά έχει επιμεληθεί τις ζωγραφιές του βιβλίου οι οποίες δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα την αίσθηση της ιστορίας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Μέρος των εσόδων από το βιβλίο θα διατεθούν στη Unicef.
Καλή ανάγνωση!
Δημοσιεύτηκε στο blog http://paramythitis.blogspot.gr/
No comments:
Post a Comment