Για όσους από εσάς που διαβάσατε τα "Μαργαριτάρια" και που θα θέλατε να δούμε εκδοτικά το ζήτημα.
Λοιπόν, η συλλογή θα περιλαμβάνει τρία παραμύθια που το καθένα θα αντιστοιχεί και με μια πολύτιμη πέτρα.
Το ύφος όλων παρόμοιο με αυτό που ήδη διαβάσατε. Τα γεγονότα, βέβαια, διαφορετικά.
Λοιπόν, τί προτείνετε ως μορφή έκδοσης; Σχήμα, μέγεθος, εικόνες, εξώφυλλο κλπ.
Έκδοση που θα είναι ακριβή ή απλή;
Να δείχνει πως απευθύνεται σε συγκεκριμένο ηλικιακά κοινό ή όχι;
Περιμένω τις απόψεις σας
Και εκ των προτέρων σας ευχαριστώ
16 comments:
Αυτό με τα μαργαριτάρια το φαντάστηκα ξακρυσμένο σε σχήμα στρειδιού-κουχυλιού κάπως έτσι τέλος πάντων -μέτριο μέγεθος, όχι μεγάλο- που ανοίγει και βγαίνει απαστράπτον από μέσα το μαργαριτάρι, αυτό θα το ήθελα πολυτελές, χωρίς να απευθύνεται ηλικιακά πουθενά. Ας πούμε να μπορεί να το πάρει και η κυρία που φοράει σειρές τα μαργαριτάρια στο λαιμό της απροσδιορίστου ηλικίας μετά τα λίφτινγκ, αλλά και η πιτσιρίκα που της "γυαλίζει" στο μάτι η όμορφη έκδοση.
scalidi
Αυτό το ξακρυσμένο έχει ενδιαφέρον. Αλλά σε σχήμα στρειδιού ή κοχυλιού... Και πως θα στέκεται σε μια βιβλιοθήκη;
Τελικά το βιβλίο είναι περιεχόμενο ή εμφάνιση; Και τα δυο, θα πεις. Μα αν η εμφάνιση το κάνει ακριβό κι εμποδίζει έτσι ένα πλατύτερο κοινό να το προσεγγίσει;
Μ' αρέσουν εκείνα τα βιβλιαράκια που ξεφεύγουν από τα ράφια στις βιβλιοθήκες και σε προκαλούν εκείνα να πιάσεις ή στηρίζονται άτακτα -και είμαι πολύ της τάξης, ξέρετε- πάνω στις ράχες των καλοτοποθετημένων άλλων βιβλίων. Δεν θέλω να στέκεται, να πέφτει στα χέρια του αναγνώστη θέλω, το βιβλίο (φυσικά μιλάω από τη μεριά του αναγνώστη και δεν με ενδιαφέρει καθόλου η εμπορική του προσέγγιση -κακώς θα μου πείτε, γιατί χωρίς το εμπόριο δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια μου ένα βιβλίο... και θα έχετε δίκιο).
Τώρα, δεν το κάνει η εμφάνιση "ακριβό", αλλά το περιεχόμενο, καθώς η πιο ιλουστρασιόν έκδοση μπορεί να είναι το πιο φτηνό πράγμα του κόσμου, ενώ ένα ταπεινό μόλις δεμένο βιβλιαράκι να είναι πανάκριβο για κείνους που θα το διαβάσουν.
Πλατύ κοινό; Χα, ας μιλήσω καλύτερα για πλατύ μυαλό και πλατιά ψυχή του κοινού. Τα προτιμώ.
Ξέρω δεν βοήθησα...
Και συνεχίζω τις πολυτέλειες: σαγρέ επιφάνεια το κοχύλι που ανοίγει με ανοιχτό γκρι και ροζ ανταύγειες, ενώ το μαργαριτάρι να είναι γυαλιστερό στην υφή του και να είναι απτό από τον αναγνώστη...
scalidi
Ναι, είναι όμορφα τα ακριβά βιβλία. Αλλά πόσοι αναγνώστες τα στηρίζουν; Και πώς να πεισθεί ο εκδότης να επενδύσει σε "προϊόν" που θα τον βάλει μέσα.
Καλές οι όμορφες ιδέες, αλλά όταν άλλοι καλούνται να επωμισθούν το κόστος παραγωγής τους, τότε...
Σκέφτομαι αυτά τα παραμύθια μου. Σε πόσους τελικά ως κείμενα απευθύνονται; Κι άν θέλω να φέρω κι άλλους, περισσότερους αναγνώστες προς την όποια ποιότητα εγώ δημιούργησα, πώς αυτό θα το πετύχω αν η έκδοσή τους είναι περισσότερο απαιτητική από τη μορφή τους;
Είναι πράγματι δύσκολο να θέλεις να συνδυάσεις το καλό σου γούστο με την αγωνία του κόστους!
Εμένα θα μου άρεσε σε κάθε έκδοση να υπήρχε η βασική έκδοση καλόγουστη αλλά φτηνή και μια πιο ακριβή συλλεκτική!
Πάντοτε υπάρχει ο λάτρης του ωραίου που δεν θα σκεφτεί τα λίγα παραπάνω χρήματα προκειμένου να αποκτήσει κάτι τόσο καλόγουστο!
Σκέψεις κάνω δεν ξέρω κατά πόσο είναι και πραγματοποίησιμες!
Την καλησπέρα μου!
stavros katsaris
Ναι, το έχω κι εγώ σκεφτεί αυτό και το έχω συζητήσει με εκδότη μου.
Δεν είναι ανεφάρμοστη, αλλά αυτό δε σημαίνει πως το κόστος μειω΄νεται. Θα έλεγα μάλιστα πως για να αντιμετωπισθεί το κόστος της ακριβής και μη εμπορικής έκδοσης θα πρέπει να μετακυληθεί στη πιο "λαϊκή", άρα το κάθε βιβλίο αυτής θα πουλιέται πιο ακριβά.
Προσωπικά πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό η ευθύνη για το πόσο καλές ή κακές είναι οι ελληνικές εκδόσεις (και κατ΄επέκταση πόσο καλά ή κακά βιβλία ως προς το περιεχόμενό τους εκδίδονται) πέφτει και στους αναγνώστες.
Αυτό είναι μια παρέμετρος που δεν έχει και τόσο αντιμετωπισθεί.
Ως προσωπικό κριτήριο για τα βιβλία έχω το εξής ερώτημα: "με τα τελευταία σου λεφτά θα το αγόραζες; αξίζει τον κόπο;" και ξέρω ότι υπάρχουν βιβλία που όντως θα έδινα τα τελευταία μου λεφτά για να τα πάρω κι ας μην είχα μετά δεκάρα (όπως λέει και η μαμά μου, "τι θα τρως, παιδί μου, βιβλία;")
ας είναι η έκδοση όσο πιο καλή γίνεται κι εκείνος που θα θέλει να την αγοράσει, δεν θα φάει για να την αποκτήσει -ο άλλος που έχει τις gold πιστωτικές ίσως (ίσως, το τονίζω, ίσως, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα ξένα λεφτά και τους ανθρώπους που τα έχουν, καλά κάνουν και να τα χαίρονται όσο καλύτερα μπορούν, ας τα κάνουν βιβλία αν μπορούν) θα τη στοιβάξει απλώς στην καλόγουστη βιβλιοθήκη του και ίσως να μην την ανοίξει ποτέ
ενώ ο άλλος που έχει φτύσει αίμα για να πάρει το βιβλιαράκι του, θα το έχει κάτω από το μαξιλάρι του
Μάνο,
Τίποτα το επιτηδευμένο. Όσο πιο απλό και απέριττο γίνεται. Ίσως με την εκδοτική αισθητική και φιλοσοφία ποιητικών συλλογών, σ’ ανοιχτόχρωμο φόντο και μια διακριτική ζωγραφική απεικόνιση στο κέντρο. Και κυρίως, να απευθύνεται σ’ όλους, γιατί όλοι έχουν να μάθουν απ’ την απλότητα και την ποιητικότητα της γραφής σου.
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
scalidi
Ένα από εκείνα που θαυμάζω σε σένα Σταυρούλα, είναι αυτό ο καθαρός ιδεαλισμός σου. Χαρακτηριστικό κάποτε της δικής μου γενιάς -τώρα των έχει προδώσει.
Αλλά όταν τονα νακαλύπτω στους νεώτερους πάντα χαίρομαι.
Απλώς αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι πλέον εφαρμόσιμα στην εποχή μας. Βλέπεις, ακόμα και εκείνοι που μιλούν για την Τέχνη, απλώς μιλούς γι αυτήν και την καταναλώνουν. Δεν τη ζούνε.
px
Ευχαριστώ Παναγιώτη. Απλό. Ναι. Σαν το περίφημο φόρεμα του Ζιβενσύ που φορούσε η Ώντρεϋ
Λέω να στο χαρίσω στο επόμενο post
Μιας και οι άλλες δύο ιστορίες θα είναι παρόμοιες στο ύφος με τα Μαργαριτάρια, νομίζω πως θα έχουμε ένα βιβλίο σωστό θησαυρό. Και ποιος είπε πως οι θησαυροί βρίσκονται πάντα στα πιο δυσπρόσιτα μέρη; Κανείς. Ίσα ίσα, "συνήθως" (κύριε Μάνο εσείς καταλαβαίνετε καλύτερα τι εννοώ μ'αυτό!) οι θησαυροί βρίσκονται μπροστά στα μάτια όλων. Περπατάμε δίπλα τους, ίσως τους κοιτάζουμε και κατάματα, πάντως όλοι έχουμε πρόσβαση στο σημείο που βρίσκονται. Το πιο κοπιαστικό είναι η αναζήτηση του θησαυρού, όχι η απόφαση να ξεκινήσεις.
Προτείνω μια καλή και αξιοπρεπή έκδοση, αλλά σε προσιτή τιμή. Όλοι πρέπει να έχουν την ίδια ευκαιρία για να ξεκινήσουν την αναζήτησή τους...
Φιλικά
Ευγένιος
ευγένιοσ αστέρις
Ολοένα και περισσότερο ψάχνω τις τεχνικές εκείνες που θα μπορούσαν να φέρουν δίπλα - δίπλα αυτά τα βιβλία που εκδίδονται για παιδιά και εκείνα για τους μεγάλους.
Αλλά αν εγώ προσπαθώ στο επίπεδο της γραφής, υπάρχουν και παράγοντες που έχουν να κάνουν τη διακίνηση των βιβλίων. Ράφια ξεχωριστά, για παράδειγμα. Και αναγνώστες -καταναλωτές, που αντιμετωπίζουν τα βιβλιοπωλεία ως σούπερ μάρκετ
Σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση
Πάντα γενναιόδωρος. Σ' ευχαριστώ.
Ένα βιβλίο για μεγάλους πάντα διαβάζεται μόνο από μεγάλους.
Ενώ ένα παιδικό βιβλίο μπορούν να το χαρούν όλοι. Όμως, άλλα θα έχει να πει στους μικρούς και άλλα στους μεγάλους. Κι αν δεν διαβάσεις ένα τέτοιο έργο και με τις δύο αυτές ιδιότητες, κάποια σημεία του δεν θα τα ανακαλύψεις ποτέ.
Προσωπικά, το θεωρώ μεγαλύτερη τιμή να γράφεις όμορφα παιδικά έργα για όλες τις ηλικίες, για μικρά και μεγάλα παιδιά.
Νομίζω πως θα βρείτε την απάντηση που ζητάτε, ή έστω κάποια ένδειξη σ' αυτή, αν μάθετε σε ποια ράφια μπήκαν ο "Γλάρος Ιωνάθαν" και ο "Μικρός Πρίγκηπας".
Post a Comment