Εδώ
και 41 χρόνια που δήλωσα ‘παρών’ στην ελληνική λογοτεχνία,
με
σταθερή συνέπεια, γράφω βιβλία για παιδιά και για ενήλικες.
Με
συνειδητή συγγραφική επιλογή, στην ουσία δεν διαχωρίζω, ως προς το περιεχόμενο
και τη δυναμική τους, τα κείμενα μου που ανήκουν στις δυο αυτές κατηγορίες.
Η
επανακυκλοφορία μέσα στο 2020 δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά έργα μου των δύο
αυτών κατηγοριών από τις Εκδόσεις Πατάκη επισημαίνει μια ουσιαστική παράμετρο
της λογοτεχνικής δημιουργίας που εκφράζει την αντιστοίχιση κάθε έργου
με
την εποχή συγγραφής του.
Τα
λογοτεχνικά έργα έχουν ημερομηνία γέννησης και γι’ αυτό και ανήκουν σε εποχές ιδεολογικών
αναζητήσεων.
Το
1979 που κυκλοφόρησε η Ποντικούπολη, ξεκινούσε η μεγάλη και πολλαπλά σημαντική
περίοδος της μεταπολίτευσης, με την οποία και στην ουσία θα έκλεινε ο 20ός
αιώνας για τη χώρα μας.
Το
2003 που κυκλοφόρησε η Ερωτική αγωγή, μόλις είχε πλέον κλείσει αυτός ο αιώνας
και ξεκινούσε ο προβληματισμός για το προς τα πού θα οδεύσει ο νέος.
Τόσο
ως συγγραφέας όσο και ως ένας άνθρωπος της εποχής μου
θέλησα
να σταθώ απέναντι στις προκλήσεις και τους προβληματισμούς τόσο του τέλους όσο
και της αρχής.
Όσο
κι αν είναι εντελώς διαφορετικά κείμενα, αυτά τα δύο βιβλία τούτο το δίπολο «τέλους-αρχής»
σηματοδοτούν και παράλληλα καταθέτουν τις προσωπικές μου θέσεις και ανησυχίες,
οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν οι ίδιες και πάντα επίκαιρες.
Με
άλλα λόγια, αυτά τα δύο βιβλία μου αποτελούν σταθμούς στην πολυετή καριέρα μου
αλλά και επίσης κεντρικά σημεία ενός πολυδύναμου κοινωνικού αλλά και λογοτεχνικού
προβληματισμού.
Στην
ουσία μιλάμε για δύο καθαρώς πολιτικά λογοτεχνικά έργα. Και έτσι η ταυτόχρονη
επανακυκλοφορία τους επιβεβαιώνει και
την
παράλληλη και ισότιμη παρουσία μου στους χώρους της
λογοτεχνίας
και για παιδιά και για ενήλικες.
Με
τη νέα τους εκδοτική εμφάνιση, το μεν ένα –Οι δίδυμοι ήλιοι της Ποντικούπολης– έχει
πάρει μια εντελώς καινούρια μορφή, προσαρμοσμένη σε πλέον ώριμες τεχνικές
χρησιμοποίησης
της φαντασίας, ενώ το άλλο –Ερωτική αγωγή– διατηρεί όλο τον αρχικό
προβληματισμό πάνω στο μέλλον μιας κοινωνίας που μετατρέπει τον Έρωτα σε
Ερωτισμό και το άτομο από δημιουργό συναισθήματος σε καταναλωτή παρορμήσεων.
Στην
ουσία έχουμε μια συμβολική πράξη εκδοτικής και συγγραφικής συνύπαρξης διαφορετικών
αναγνωστών, διαφορετικών λογοτεχνικών ειδών, αλλά κοινών προβληματισμών και
προτάσεων για λύσεις.
Θεωρώ
πως σήμερα μια τέτοια απόφαση έχει τη δική της σημασία και τουλάχιστον την
όφειλα προς εκείνον τον νέο συγγραφέα που ξεκινούσε -πριν από 41 χρόνια- μια καριέρα από την οποία πήρε πολλές χαρές
και εμπλουτίστηκε με πάρα πολλές εμπειρίες.
