Μιχάλης Γκανάς
Γυναικών μικρές και πολύ μικρές ιστορίες
Εκδόσεις Μελάνι
Ποιητής με το δικό του στίγμα.
Στιχουργός με το δικό του ύφος.
Πεζογράφος των σύντομων αφηγήσεων (Μητριά Πατρίδα)
Και να που -πάλι- μας προσφέρει μικρά πεζά που διαθέτουν μια ποιητική ματιά και μια στιχουργική διάθεση.
Να εξηγηθώ -
Ο ποιητής ανακαλύπτει τη λεπτομέρεια -τα μικρά αυτά κείμενα πάνω σε λεπτομέρειες το καθένα τους στηρίζεται.
Ο στιχουργός με λιτά μέσα προκαλεί τη συγκίνηση -να τι ακριβώς συμβαίνει και στη συλλογή αυτή.
Ο Μιχάλης Γκανάς αποφασίζει να μιλήσει εκ μέρους πολλών ανδρών και να πει το τι για κάποιους αρσενικούς σημαίνουν οι γυναίκες.
Γυναίκες που γερνούν, γυναίκες που μαγεύουν, γυναίκες που σπαταλιούνται και γυναίκες που θεοποιούνται, γυναίκες αόρατες και θηλυκά που επιβάλονται.
Ο κόσμος των ανδρών προσδιορίζεται από τις γυναίκες που πέρασαν από δίπλα τους.
Ο Μιχάλης Γκανάς ανασκαλεύει τη μνήμη του και φωτίζει κάποιες θηλυκές παρουσίες που σημαδέψανε την ταυτότητά του.
Μπορεί όχι όλες...
Σίγουρα όχι όλες, μιας και ο ίδιος δανείζεται τους στίχους του Μάρκου Μέσκου και με αυτούς κλείνει τη συλλογή του:
Μικρή μου Βαρβάρα, μικρή μου Ιουλία
μικρή μου Ιωάννα, πω πω σας ξέχασα...
Το βιβλίο μου το χάρισε ο ίδιος ο συγγραφέας, πριν από λίγες μέρες, όταν συναντηθήκαμε στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Το καλύτερο ενθύμιο από μια διοργάνωση που βασικά προωθεί την εμπορικότητα της λογοτεχνίας, είναι κάτι που την αμφισβητεί.
