Μάνος Κοντολέων: Να συνεχίσουν οι νέες γενιές να θέλουν να επικοινωνούν μέσα από την όποια μορφής αφήγηση
Το παραμύθι -αυτό που μάθαμε να θεωρούμε παραμύθι και που με αυτό μεγαλώσανε γενιές και εξακολουθούν να μεγαλώνουν- είναι ο διάδοχος του λαϊκού παραμυθιού, μιας δηλαδή ανώνυμης αφήγησης που είχε ως στόχο της -αρχικό στόχο της- να μεταφέρει τις εμπειρίες του ενός προς τους άλλους.
Η αφήγηση, λοιπόν, με την έννοια της μετάδοσης συναισθημάτων και γνώσεων υπήρξε ο λόγος δημιουργίας του παραμυθιού.
Και στα πλαίσια των μικρών κοινωνιών εκείνων των παλαιών ετών ήταν λογικό η αφήγηση παραμυθιών να στηρίζεται στη φαντασία. Ότι, ο άνθρωπος δεν κατανοεί με τη λογική, προσπαθεί να το πλησιάσει και να το κατακτήσει με τη φαντασία.
Καθώς οι κοινωνίες εξελίχθηκαν, το παραμύθι απέκτησε επώνυμους δημιουργούς, η φαντασία του λειτουργούσε πλέον και ως κοινωνική κριτική, αλλά και ως ψυχαναλυτική ανασκαφή.
Στις μέρες μας, το παραμύθι έχει περιοριστεί ως μια τεχνική αφήγησης προς τα μικρά παιδιά, ενώ για τους ενήλικες πολύ συχνά παίρνει τους όρους μιας εξιστόρησης μαγικού ρεαλισμού.
Οι ήρωές του ανασκευάζονται, εκσυγχρονίζονται, συχνά χρησιμοποιούνται και ως διαφημιστικοί πόλοι έλξης.
Αλλά ακόμα κι έτσι παραμένει ένας τρόπος επαφής μικρών παιδιών και ενήλικες.
Παράλληλα όμως η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ στην ανάπτυξη των χρήσεων της εικόνας. Και όπως η εποχή μας, αλλά και αυτές που θα τη διαδεχτούν, στην τεχνολογία και στα μέσα της θα στηρίζονται ολοένα και περισσότερο, θεωρώ βέβαιο το γεγονός πως η αφήγηση που κάποτε γινότανε με τις λέξεις, θα γίνεται με την εικόνα.
Με άλλα λόγια ας προετοιμαστούμε να αποδεχτούμε μια νέα παραλλαγή της γιαγιάς που λέει παραμύθια, με μια γιαγιά που παίζει με το εγγόνι της ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Με χαροποιεί μια τέτοια εξέλιξη; Δε νομίζω πως έχει την όποια σημασία η δική μου ή του όποιου άλλου στάση. Ο κόσμος προχωρά τις περισσότερες φορές ερήμην μας.
Να θυμηθώ τις αντιδράσεις πολλών, πάρα πολλών στη δεκαετία του ’90 ως προς τη χρήση των κινητών τηλεφώνων. Σήμερα το κινητό αποτελεί προέκταση της ύπαρξής μας. Ίσως όχι μόνο προέκτασης μα και επιβεβαίωσής της.
Αυτό που αξίζει να ευχηθούμε και που ακόμα περισσότερο αξίζει να προσπαθήσουμε είναι το να φροντίσουμε οι άνθρωποι να συνεχίσουν να έχουν την ανάγκη και οι ίδιοι να αφηγούνται και το ίδιο να απολαμβάνουν τις αφηγήσεις άλλων.
Πολλά από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια -ίσως και όλα- έχουν δομηθεί πάνω σε μια αφήγηση.
Συχνά αυτή η αφήγηση μπορεί να είναι βίαιη. Αλλά ας σκεφτούμε πόσο βίαιη υπήρξε η αφήγηση των παθών του Κοντορεβυθούλη ή και της Κοκκινοσκουφίτσας.
Αντιπαλότητα ανάμεσα στο παραμύθι και το videogame δεν βλέπω να υπάρχει. Αυτό που με απασχολεί είναι να συνεχίσουν οι νέες γενιές να θέλουν να επικοινωνούν μέσα από την όποια μορφής αφήγηση.
(420 λέξεις)
https://www.newsbomb.gr/synenteyxeis/story/1268636/paramythia-vs-videogames-dyo-diaforetikes-morfes-texnis-kai-afigisis-me-koina-simeia?fbclid=IwAR2SgMmYhgQH7K9Q6pf_tIfhMYdX3rXipPvemcl5JVeVwnFIYatz8Xf4HRw
