"Ρωγμές Ονείρων"
Ποιήματα
Εκδόσεις Αιώρα
Όταν γύρω στο 1992 είχα ξεκινήσει την ευρύτερη συνεργασία μου με τις Εκδόσεις Πατάκη, είχα προτείνει τη δημιουργία μιας σειράς που θα περιελάμβανε κείμενα (πεζά ή ποιήματα) γραμμένα από νέους - άτομα από 15 έως 21 χρονών.
Έτσι, λοιπόν, κυκλοφόρησαν τρεις μικροί τόμοι, τρία κομψά βιβλιαράκια με ποιήματα γραμμένα όλα από νέους, πολύ νέους ανθρώπους -δυο αγόρια, ένα κορίτσι.
Θα ήθελα , με την ευκαιρία αυτή, να θυμηθώ τα ονόματά τους :
-Τάσος Βλάχος "Κι έπειτα λάθος μουσική..."
-Κίκα Κραμβουσάνου "Αποθήκη μ΄ανοιχτό παράθυρο"
-Σάββας Γερμάνης "Αγόρι"
Η σειρά Νέοι Λογοτέχνες δεν είχε επιτυχία. Το πλατύ κοινό την αγνόησε, το ίδιο και η επίσημη κριτική, με την εξαίρεση μόνο ενός δημοσιεύματος που έγραφε πως δεν είναι σωστό να δίνεται τόσο εύκολα η ευκαρία σε ένα νέο να βλέπει δημοσιευμένο ένα του έργο.
Αντίθετα, στα οπισθόφυλλα των βιβλίων αυτών, ο Στέφανος Πατάκης ως εκδότης κι εγώ ο δντης της σειράς, σημειώναμε : ...ζητούν να βρουν ένα χώρο για να εκφράσουν δημόσια τις δικές τους λογοτεχνικές ανησυχίες. Αποφασίσαμε να τους τον προσφέρουμε.
Αλλά η σιωπή που αντιμετωπίσαμε, τελικά, μας ανάγκασε να διακόψουμε την όποια συνέχεια.
Πάντα, όμως, με πολύ χαρά και αγάπη πλησιάζω κείμενα νέων, πολύ νέων -σχεδόν παιδιών, όπως θα έλεγε κι ο ποιητής.
Την Άλκιστη Μαυροκεφάλου την γνωρίζω από τότε που ήταν ένα μικρό, πολύ μικρό κορίτσι. Φίλοι αγαπητοί και ιδιαιτέρως αξιόλογοι συγγραφείς οι δυο γονείς της -η Πόλυ Βασιλάκη και Σέργιος Μαυροκέφαλος.
Ήξερα, λοιπόν, μέσα σε ποιο κλίμα παιδείας μεγάλωνε η Άλκιστις.
Μα αυτό δεν στάθηκε ικανό να μη ξαφνιαστώ -ευχάριστα!- όταν στα χέρια μου έφτασε το πρώτο της βιβλίο -μια συλλογή ποιημάτων.
Δεν είμαι ο κριτικός που ασχολείται με την ποίηση. Με τα ποιήματα έχω μια εντελώς προσωπική σχέση. Μα μπορώ να καταλαβαίνω αν είναι καλά και πόσο.
Το καταλαβαίνω, χωρίς να ξέρω να το αιτιολογήσω.
Γι αυτό τίποτε άλλο δεν έχω να πω για να περιγράψω τα συναισθήματά μου από το διάβασμα των ποιημάτων της συλλογής "Ρωγμές Ονείρων"
Απλώς προτιμώ να παραθέσω ένα ποίημα -ίσως είναι (αν και επιγράφεται Θάνατος) μια ρωγμή στο πέπλο το σκοτεινό των ημερών μας.
Ακίνητα τα χέρια, στο πάτωμα
εσύ τι κάτασπρο άγαλμα
δεν είσαι.
Κλεινεις πόρτες πίσω σου.
Άψυχο άγαλμα,
μάτια καρφωμένα στο κενό.
Δεν είσαι
ούτε στον ουρανό.
Κάποτε θα σε ξαναδώ
στον αιώνιο χορό
στην άβυσσο.
(Η Άλκιστις Μαυροκεφάλου γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Τα ποιήματα της συλλογής γράφτηκαν κατά την περίοσο 2005-2008)
