Η Γεωργία Γαλανοπούλου, συγγραφέας - κριτικός και μέλος της επιτροπής που το βράβευσε, σημειώνει:
Αριστουργηματική αφηγηματική τεχνική, άρτια πλοκή, αρραγής και περιεκτική δομή, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, γλώσσα αψεγάδιαστη και πανίσχυρη, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία ταυτότητας του μυθιστορήματος του Μάνου Κοντολέων. Με αφετηρία το τραγικό γεγονός της δολοφονίας ενός παιδιού από αστυνομικό στα Εξάρχεια το Δεκέμβρη του 2008 και την εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, ο συγγραφέας στήνει το μυθιστορηματικό του σκηνικό και πλάθοντας εκ του μηδενός την πλειοψηφία των χαρακτήρων του επιτυγχάνει, βήμα-βήμα, να διεισδύσει στον κόσμο τους και να αιφνιδιάσει αποκαλύπτοντάς τον. Θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο, δυσπρόσιτο και συγγραφικά ριψοκίνδυνο. Όταν όμως ένας έμπειρος συγγραφέας επιχειρεί να προσεγγίσει ένα συμβάν τόσο τραγικό και να κατασκευάσει μία άλλη ιστορία πατώντας στη βάση του, το αποτέλεσμα αποφέρει ένα λογοτεχνικό έργο εξαιρετικής δύναμης. Με κεντρική ηρωίδα την έφηβη κόρη του αστυνομικού-- ένα πρόσωπο συγγραφικής έμπνευσης-- νʼ αναζητά απεγνωσμένα τη θέση της ανάμεσα στους δύο κόσμους της που αλληλοσυγκρούονται, και πρωτίστως με την επινόηση του πανταχού παρόντος συμπαραστάτη άγγελου αφηγητή, το μυθιστόρημα αποκτά ξεχωριστό ειδικό βάρος καθώς βαδίζει ολοταχώς για να συναντήσει το γρίφο της ανθρώπινης συνθήκης που λέγεται χρέος, ηθική υποχρέωση, ατομική ευθύνη. Ως εμβληματικό μοτίβο στις σελίδες αυτού του βαθύτατα στοχαστικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος, προβάλλει η παρουσία του ανίσχυρου άγγελου. Η ματιά του, περισκοπική και συνάμα ενδοσκοπική, κινείται ανάλαφρα ανάμεσα στις σφαίρες φυσικού και μεταφυσικού χωρίς ωστόσο να ξεφεύγει στιγμή από την απτή πραγματικότητα. Χάρη στη δική του αριστουργηματική φωνή, οι αφηγηματικές συμβάσεις καταλύονται, εξωκειμενικές αναφορές και διάλογοι ενσωματώνονται στην αφηγητική ροή, ενώ η επίπονη συγγραφική δημιουργία επισκιάζεται από την λαμπερή απλότητα της γλώσσας και της κάθε φράσης ξεχωριστά. Απλότητα ωστόσο εικονική, αποτέλεσμα συγγραφικής δεξιοτεχνίας, ενός γόνιμου πειραματισμού του συγγραφέα πάνω στη γραφή με μοναδική του έγνοια το σεβασμό και την ειλικρίνεια απέναντι στον έφηβο κυρίως αναγνώστη του.