Έγραψαν για το "Δάχτυλα πάνω στο σώμα της"....

Ο Κώστας Ακρίβος...

Μόλις τελείωσα το ΔΑΧΤΥΛΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ. Μία ερώτηση για τον δημιουργό της: Πώς μπόρεσες, Μάνο, να μπεις τόσο βαθιά όχι στις ιδιαιτερότητες μια "έκκεντρης" ερωτικής διαδικασίας, αλλά κυρίως να ανατάμεις με τέτοιες ακριβείς λεπτομέρειες την ψυχοσύνθεση αυτών των τόσο ιδιαίτερων ηρωίδων; Διαβάζοντάς το μου ερχόταν συνεχώς στον νου ο Τένεσι Ουίλιαμς και τα όσα αυτός, ίσως ο μόνος, που πέτυχε στον τομέα της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας. Να τολμήσω μια αποτίμηση; Ίσως είναι το καλύτερό σου από τα ερωτικά σου μυθιστορήματα. Ειλικρινά.


Η Ελένη Χωρεάνθη...

Ο Μάνος τολμάει όχι μόνο να αγγίζει με τα "Δάχτυλα πάνω στο σώμα της" , δύσκολες διαπροσωπικές και διανθρώπινες σχέσεις, αλλά και να εισχωρεί ανατέμνοντας μεθοδικά το θέμα που διαπραγματεύεται ίσαμε "τον μυελό των οστών", αναλύει και ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο φαινόμενα που αποτελούν διαχρονικά δύσκολο θέμα λογοτεχνίας δημιουργώντας παράλληλα έδαφος για ευρύτερη συζήτηση. Το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό

Από τα δάχτυλα στα... Fingers

Fingers Upon Her Body

https://www.facebook.com/notes/ilias-sellountos/fingers-upon-her-body/10153321327229036?pnref=lhc

6 Μαΐου 2015 στις 8:00 μ.μ.

Historian's Note: this piece was composed during yesterday's presentation of Manos Kontoleon's newest novel centered around the erotic love between women; this poem's name is directly inspired from one of the book title's possible translations in English. It explores themes and ideas shared during the presentation, as well as personal observations made while I listened to the guests' analyses and several beautiful excerpts from the novel itself.

     Fingers upon her body

-  once hid between moments of the soul’s heroism – 

but perhaps not in the caves of that, most distant, past,

or the recent pillars of false godhood

clamoring for the palm sighs of winds,

           the number of fingers unchanged,

          akin that perennial human nature

                         (and)

how one gaze paints us forever

and how some moist seeds inside those brains n’ minds

compel us to frame truths into that finite sanctity of books

                                             (read: tragedies)

bodies (not) clockworks or gears

or paradises labelled in each century’s human Rosetta

  bodies are the mortal lips of immortal truths,

‘love’, ‘freedom’, ‘identity’ ,

                              |

                              |

                              |

                            ‘self’(?)