Τον τελευταίο καιρό προβάλεται ιδιαίτερα από τα διάφορα έντυπα που ασχολούνται με το βιβλίο, το γεγονός πως κάποιοι συγγραφείς γνωστοί στο χώρο της λογοτεχνίας για ενήλικες, ασχολούνται και με την παιδική λογοτεχνία.
Καθόλου άσχημο το γεγονός και αληθινά έχει πάντα ενδιαφέρον να δει κανείς πως ένας συγγραφέας εκφράζεται όταν απευθύνεται σε ενήλικο και πως σε ανήλικο αναγνώστη.
Απλώς μου κάνει εντύπωση πως αυτό το γεγονός αντιμετωπίζεται a priori θετικά -δηλαδή οι δημοσιογράφοι θεωρούν δεδομένο πως τα παιδικά βιβλία αυτών των συγγραφέων είναι καλά και άξια να απασχολήσουν τις στήλες αυτών των εντύπων.
Και ακόμα μου κάνει εντύπωση πως το ακριβώς αντίθετο όταν συμβαίνει, δεν τυχαίνει τις ίδιας μεταχείρησης. Δηλαδή όταν συγγραφείς γνωστοί κυρίως στο χώρο της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας, εκδώσουν έργο που απευθύνεται σε ένα ενήλικο κοινό, οι ίδιοι δημοσιογράφοι καθόλου δεν ασχολούνται μαζί τους, ως να είναι a priori κι αυτό δεδομένο πως τα έργα τους δεν έχουν ιδιαίτερη αξία.
Πρόσφατα, σε έντυπο που ασχολείται με το βιβλίο και μόνο, δημοσιεύτηκε άρθρο όπου αναφέρονται όλοι σχεδόν οι συγγραφέις για ενήλικες που έχουν γράψει και βιβλία για παιδιά. Από τον πιο πρόσφατο Τατσόπουλο έως την παλαιότερη Αμάντα Μιχαλοπούλου, από την Λένα Διβάνη και την Σώτη Τριανταφύλλου έως τον Χατζόπουλου -Κορτώ και τον Αλέξη Σταμάτη, μα και τον Γιάννη Κοντό.
Ευτυχώς η συντάκτρια του ανέφερε και τον Πάντελή Καλιότσο που έχει μια παράλληλη παρουσία και στα δυο είδη της λογοτεχνίας.
Θεωρώ πως η ιδέα μιας τέτοιας παρουσιάσης έχει σαφέστατα δημοσιογραφικό ενδιαφερον. Αλλά γιατί δεν έχει και δεν είχε ποτέ ένα αντίστοιχο ενδιαφέρον και το αντίστροφο; Γιατί κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να γράψει πως υπάρχουν και συγγραφείς που όντας γνωστά και άξια ονόματα της παιδικής / εφηβικής λογοτεχνίας, έδωσαν εξίσου άξια έργα και για μεγάλους -να θυμήσω την Τούλα Τίγκα, τη Λότη Πέτροβιτς, τη Γαλάτεια Σουρέλη, την Ελένη Σαραντίτη, την Αθηνά Παπαδάκη, την Παυλίνα Παμπούδη...
Ένα ακόμα φαινόμενο επιβεβαίωσης πως η λογοτεχνία που γράφεται για παιδιά δεν εκτιμάται από εκείνους που γράφουν σχετικά με το βιβλίο στα διάφορα έντυπα;
Μάλλον ναι. Τί άλλο να υποθέσω.
Αλλά επειδή κάτι δεν το γνωρίζω δε σημαίνει πως και το απαξιώνω.
Κι ότι χωρίς να είμαι γνωστής επαρκής το προβάλω, δε σημαίνει πως αποφεύγω τον κίνδυνο να θεωρηθεί πως μεροληπτώ, αλλά και εκθέτομαι σε ατόπημα.
(Για να μη παρεξηγηθώ ας δηλώσω πως τα πιο πάνω δεν αισθάνομαι πως αφορούν εμένα και τα βιλία μου. Εγώ σχεδόν ταυτόχρονα παρουσιάστηκα τόσο στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά όσο και σε αυτόν της λογοτεχνίας για μεγάλους και πως χωρίς να θεωρώ πως η κριτική έχει ιδιαίτερα προσέξει το ενήλικο έργο μου, δεν μπορώ και να ισχυριστώ πως το έχει αγνοήσει)
