Ξέρω τί να ψηφίσω;

Βιβλιοφιλικό αυτό το blog, αλλά ως βιβλιόφιλος απάντησα σε σχετική ερώτηση του http://www.tvxs.gr/
και συγκεκριμένα στη σελίδα του : http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ksero-ti-na-psifiso-apanta-o-syggrafeas-manos-kontoleon 

Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα "Ξέρω τι να ψηφίσω;" του tvxs.gr, προσωπικότητες των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς όχι μόνο για την δική τους ψήφο αλλά και την ψήφο του Ελληνικού λαού. Σήμερα απαντά ο συγγραφέας Μάνος Κοντολέων.





Την 6η Μαίου του 2012 θα γίνουν στη χώρα μας–συνέχεια αυτό ακούω- οι πιο κρίσιμες εκλογές από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μα εγώ πιστεύω πως κάθε εθνική εκλογική διαδικασία είναι πάντα κρίσιμη. Γιατί αυτό που το εκλογικό σώμα αποφασίζει ακόμα και για μια φαινομενικά ουδέτερη περίοδο, τελικά θα επηρεάσει ότι θα συμβεί αργότερα και το οποίο θα χαρακτηριστεί ως κρίσιμο.
Αν φτάσαμε εδώ, στο θάνατο κάθε ελπίδας, από κάπου και κάποτε ξεκινήσαμε.
Με άλλα λόγια η συνείδηση του ενεργού πολίτη πρέπει πάντα να είναι άγρυπνη και έτοιμη να αποφασίζει εκείνο που σε κάθε στιγμή θα κρίνει ως σωστό.

- Με ρωτάτε, αν έχω αποφασίσει το τί θα ψηφίσω και το γιατί.....

Μα, με αυτή, λοιπόν, τη λογική έχω αποφασίσει το ποιο κόμμα θα ψηφίσω. Ποτέ δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ήξερε ποιο κόμμα θα ψήφιζε έστω και αν οι εκλογές γινόντουσαν άξαφνα.
Ο κομματικός σχηματισμός που σε λίγες μέρες θα ενισχύσω με την ψήφο μου, είναι ένας σχηματισμός που και άλλοτε τον έχω εμπιστευθεί. Όχι πάντα, οφείλω να ομολογήσω. Υπήρξαν φορές που είχα αποφασίσει την αποχή. Κι αυτή μια στάση πολιτική θεωρώ πως είναι. Στάση, μάλιστα, ιδιαιτέρως επώδυνη. Αλλά τότε –κάποιες φορές στο παρελθόν- πίστευα πως έπρεπε να υποστώ αυτόν τον πόνο. Όχι, όμως αυτή τη φορά. Τώρα δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, χώρος για επώδυνες διαμαρτυρίες. Μα για δυναμικές –όσο και δημοκρατικές- αντιδράσεις και αντιστάσεις. Έτσι έχω επιλέξει ένα συγκεκριμένο κόμμα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να παρασύρεται από τις κάπως εστετίστικες αμφιβολίες άλλων εποχών.

- Και ποια, τάχα είναι τα διλήμματά που αφορούν στις επερχόμενες εκλογές;

Σε αυτήν την ερώτηση έχω να πω πως δεν υπάρχουν διλήμματα κατά την άποψή μου. Δηλαδή, ανάμεσα σε τι έχουμε να επιλέξουμε; Στη προπαγάνδα μιας πτώχευσης ή στη βεβαιότητα μιας σταδιακής ανέχειας; Στη ψευδαίσθηση εθνικής ελευθερίας ή στην κοπιαστική εθνική αξιοπρέπεια; Στον εξευτελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων ή στην θαρρετή αντίδραση απέναντι στην ανεργία;

- Και με ακούτε, να λέω όλα αυτά και αναρωτιέστε γιατί ακριβώς προβληματίζομαι.

Λοιπόν, προβληματίζομαι επειδή δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτοί που απέτυχαν οικτρά να πείθουν ένα μέρος του λαού και να το κάνουν να τους εμπιστεύεται ξανά.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς βλέπω να συνεχίζεται η κρατική αυθαιρεσία και η ατιμωρισία όσων παρανόμησαν και συνεχίζουν να παρανομούν.
Και ακόμα προβληματίζομαι καθώς για πολλοστή φορά βλέπω να καλούνται οι μη κατέχοντες να σώσουν τους κατέχοντες.
Και προβληματίζομαι που πάντα τα ΜΜΕ παραπλανούν και παραποιούν. Παραπλανούν όσους τα εμπιστεύονται και παραποιούν γεγονότα και συνθήκες.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς φοβάμαι πως όλα αυτά θα μας φέρουν μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη βία.

- Και πως θεωρώ –άραγε- ότι τα εκλογικά αποτελέσματα μπορούν να επηρεάσουν θετικά την πορεία της χώρας; Με ποια τυχούσα διαμόρφωσή τους;

Ε, σας λέω, πως θεωρώ ότι μόνο αν ανατραπεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό -αυτό το σκηνικό που έχει γεράσει, κάτι περισσότερο που έχει σαπίσει- τότε μόνο θα υπάρξει κάποια ελπίδα. Μόνο αν ανατραπεί και ξαναστηθεί ένα νέο πολιτικό ήθος και ύφος, κάτι που θα στηρίζεται –και πάλι- στα μεγάλα επιτεύγματα της Δύσης –τον Διαφωτισμό και στη Χάρτα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Μόνο αν γίνει κάτι τέτοιο, η πορεία της χώρας θα πάρει μια ανοδική ρότα. Αυτό πιστεύω.

- Αλλά, από την άλλη νομίζω ότι ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα δεν μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κάτι γιατί....

Γιατί θα πρέπει όλα αυτά να αλλάξουν σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αναζητώ την Ευρώπη των Λαών που κάποτε μαζί με πολλούς (αφελείς;) άλλους πίστεψα. Όχι, δεν θέλω να ζω σε μια Ευρώπη των Τραπεζών.

- Μα αν επιμένετε και με ρωτάτε πως πιστεύω ότι τα εκλογικά αποτελέσματα θα μπορούσαν να φέρουν σημαντικές αλλαγές στη χώρα…

Τότε θα σας έλεγα ευθαρσώς πως μόνο αν εμποδιστούν οι δυνάμεις, που μέχρι τώρα κυβερνούσαν ελέω λαού, να συνεχίσουν να κυβερνούνε.

- Άρα, το σημαντικότερο θέμα που διακυβεύεται στις εκλογές της 6ης Μαϊου κατά την προσωπική μου άποψη είναι....

Ε, ναι, είναι η ατομική αξιοπρέπεια και η απόκτηση μιας συνείδησης πως ότι έως τώρα μας κυβέρνησε ήταν σαθρό και πρέπει –ναι, πρέπει- να το αλλάξουμε.
… Δείχνω ουτοπιστής; Ακούγομαι ανεδαφικός; Μα ένας συγγραφέας μια ουτοπία πάντα αναζητά και ονειρεύεται να υλοποιηθεί αυτό που οι περισσότεροι δεν πιστεύουν πως υπάρχει.
Μόνο με τέτοιες ελπίδες – όνειρά – ιδέες προχώρησε ο κόσμος. Από τον καιρό της Αντιγόνης έως…
…Έως σήμερα και αύριο –λέω γιατί εν τέλει είμαι αισιόδοξος.
Παρατηρώ το βλέμμα ενός παιδιού που μόλις έκλεισε τον ένα χρόνο ζωής και βλέπω κι εγώ με τα δικά του μάτια τον κόσμο. Και τον μαθαίνω ξανά… Τον θαυμάζω.

Ο τρίτος Δαμιανός

Λοιπόν, να που έγινε κι αυτό.
Κατάφερα να φτιάξω ένα 'χάρτινο' ήρωα που πρωταγωνιστεί σε παραπάνω από ένα μυθιστορήματα.
"Ο αδελφός της Ασπασίας" -πρώτη έκδοση 1992
"Ο αδελφός της Ασπασίας 2 - Μεγάλο Βραβείο, Μεγάλοι Μπελάδες" -πρώτη έκδοση 2011
"Ο αδελφός της Ασπασίας 3- Κατασκήνωση κάτω από τα... ζώδια" -πρώτη έκδοση 2012
Όλα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Στον πρώτο τόμο τις εικόνες τις είχε κάνει ο Αντώνης Καλαμάρας.
Στα επόμενα έβαλε το χεράκι της η Τέτη Σώλου.
Το πως έγινε και γραφτήκανε αυτά τα τρία βιβλία και το πως ο Δαμιανός είναι πλέον ο πρώτος με ανθρώπινη μορφή serial hero της ελληνικής λογοτεχνίας για παιδιά... Ε, αυτό θα το διαβάσετε σε μια επόμενη ανάρτηση.
Εδώ ας προσθέσω, μόνο, αυτό που γράφει το οπισθόφυλλο του τρίτου τόμου:

Ο Δαμιανός κάνει κατασκήνωση σε μια πλαγιά του Ολύμπου. Μαζί του όλη η γνωστή παρέα –ο μπαμπάς, η μαμά, η Ασπασία (Βέβαια! ), η θεία Ζωζώ, ο Γιωργής, η Μυρσίνη…
Βρέθηκαν εκεί για να περάσουν 15 μέρες στην εξοχή, αλλά και για να σώσουν την κατασκήνωση και το Φεστιβάλ Αφήγησης της Καλορίγανης από τα χέρια του Αστέριου Αστερά και των τριών… Πουλιών του.
Και στον αγώνα αυτό, αρχηγός ο ίδιος ο Δαμιανός που αφηγείται ιστορίες για τα …Ζώδια.
Κι έτσι, εκεί στη ραχούλα με τη βρύση και κάτω από τα αστέρια, ο Δαμιανός, από βραδιά σε βραδιά, γράφει… Ιστορία, μιλώντας για παλιές, μα και σύγχρονες ιστορίες.

Το τρίτο βιβλίο του αξιαγάπητου Αδελφού της Ασπασίας –του έλληνα Μικρού Νικόλα και του πρώτου παιδιού - serial hero της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας.

Βραβείο στο "Οι επτά ζωές του Κόμπου"

2 Απριλίου 2012

Ελληνικό Τμήμα της IBBY
(International Board on Books for Young People) /
Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου

Βραβείο σε
Βιβλίο με εκτενές παραμύθι ή μυθιστόρημα για παιδιά


Άννα Κοντολέων
Οι εφτά ζωές του Κόμπου
Εκδόσεις Πατάκη



Ο Κόμπος είναι ένας γάτος βασιλικής γενιάς και αριστοκρατικών αξιώσεων που φιλοξενείται από μια ασυνήθιστη οικογένεια.
Μόνο που στην περίπτωση του Κόμπου οι εφτά ζωές του ίσως είναι λίγες για να μπορέσει από τη μια να χαρεί όλα εκείνα τα ξεκαρδιστικά που συμβαίνουν στην οικογένεια που μαζί της ζει και από την άλλη για να ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές μιας ανεπανάληπτης περιπέτειας που θα αλλάξει τη ζωή του και θα τον ωριμάσει.
Ο κύριος Φώντας –ο πατέρας– είναι ένας μονίμως αφηρημένος συγγραφέας παιδικών
βιβλίων που όλο μπλέκει σε μπελάδες, η κυρία Βάνια –η μητέρα– είναι μια Ρωσίδα… από τη Μάνη με πολύ αυταρχικό χαρακτήρα που όλο μπλέκει σε καβγάδες, η Aμαλία –η κόρη– είναι ένα μικροκαμωμένο κοριτσάκι που λατρεύει το κοντραμπάσο και μόνο για τον γάτο της ενδιαφέρεται και ο Διονύσης –ο γιος– …αυτός είναι ένας μικρός νταής που όλο κάποιο καινούριο κόλπο μηχανεύεται.
Μαζί τους ζει και ο Λούσιας, ένας σκύλος με χαμηλή αυτοπεποίθηση που έχει το μυαλό του μόνο στο φαΐ. Όλοι μαζί αντιμετωπίζουν ένα σωρό ξεκαρδιστικές και απίστευτες περιπέτειες, μέχρι τη μέρα που ο Κόμπος θα βρεθεί μόνος του σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και θα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να καταφέρει να επιβιώσει.

Το βιβλίο, γραμμένο με χιούμορ, περιγράφει τις περιπέτειες ενός γάτου που ζει το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής στο προστατευτικό περιβάλλον μιας οικογένειας –
ενδιαφέρουσας, τρελούτσικης αλλά μέσα στα γνωστά πλαίσια. Κάποια στιγμή, αυτός
ο αριστοκράτης, υπεροπτικός γάτος θα βρεθεί μόνος του, παρέα με τους κεραμιδόγατους.
Θα αλητέψει, θα γνωρίσει διαφορετικούς χαρακτήρες, θα ερωτευτεί, θα νιώσει την απώλεια.
Ουσιαστικά είναι μια πορεία από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και την ενηλικίωση.
Ακόμα είναι μια εξοικείωση των παιδιών με την απώλεια του κατοικίδιου.

Η Άννα Κοντολέων σπούδασε θεατρολογία και υποκριτική και σήμερα ασχολείται με το θέατρο και τη
διδασκαλία, τη μετάφραση και τη συγγραφή. Το βιβλίο «Οι εφτά ζωές του Κόμπου» είναι το πρώτο της
μυθιστόρημα. Είναι εμπνευσμένο από την προσωπικότητα και τη ζωή του γάτου της του Κόμπου, που
συντρόφεψε όλη την παιδική και την εφηβική της ηλικία. Από τις Εκδ. Πατάκη κυκλοφορεί
επίσης το παραμύθι της «Ένας πλανήτης στο πλυντήριο».