Να ζεις μέσα σε αυτό που αγαπάς .

Είναι ωραίο να ζεις μέσα σε αυτό που αγαπάς .

Τα τελευταία επτά περίπου χρόνια, μαζί με την οικογένειά μου, ήρθα να μείνω σε μια περιοχή της Κηφισιάς –στις  Αδάμες.

Το σπίτι που φτιάξαμε μας χαρίστηκε από την αγάπη εκείνων που είχαν φροντίσει να γνωριστούμε,  κι εμείς με τη σειρά μας ονειρευτήκαμε και πάντα ελπίζουμε  να είναι για πολλά, πολλά χρόνια όχι μόνο η δική μας κατοικία, αλλά και ο χώρος που θα δούνε τα παιδιά και τα εγγόνια μας τα όνειρά τους να παίρνουν σάρκα και οστά.

Στη συγκεκριμένη, μάλιστα,  περιοχή είχα γνωρίσει πριν από χρόνια πολλά τη γυναίκα μου και στο σημείο του Κηφισού που τότε είχαμε ανταλλάξει τα πρώτα μας ερωτόλογα, σήμερα εκείνη κι εγώ κάνουμε τους απογευματινούς περιπάτους μας.

Την καθημερινότητά μου την φροντίζουν, ακόμα,  οι ίσκιοι των πλατανιών στους δρόμους γύρω από το Άλσος, οι μυρωδιές των cappuccino  από τα καφέ του κέντρου της πόλης και οι όμορφες συζητήσεις για βιβλία με φίλους παλιούς και νέους σε κηφισιώτικα σπιτικά ή σε αίθουσα της οικίας Δροσίνη.

Ζω, λοιπόν, σε ένα ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο για μένα μέρος και είναι φυσικό να αισθάνομαι το πιο προσωπικό χώρο του σπιτιού μου –το γραφείο μου- πως είναι ο χώρος όπου δημιουργώ ενώνοντας το δικό μου χτες με το δικό μου αύριο.

Από το παράθυρο μου βλέπω την Πάρνηθα και ακούω τα πουλιά που έχουν φτιάξει τις φωλιές τους στις όχθες του ποταμού.

Μου αρέσει –πάντα μου άρεσε- μέσα στα βιβλία μου να τοποθετώ  πρόσωπα που αγαπώ και μνήμες δικές μου - όνειρα που θέλω να τα δω να γίνονται αλήθειες.  Έτσι ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή πως θα έγραφα ένα βιβλίο όπου σε αυτή τη γειτονιά θα έβαζα τον πιο πρόσφατο από τους ήρωές μου –τον ηλικιωμένο συγγραφέα Μανόλο- να συναντιέται με ένα μικρό, αξιολάτρευτο αγόρι, τον Μανολίτο.

«Μανόλο και Μανολίτο», λοιπόν…  Ο παππούς, που είμαι, κι ο εγγονός, που έχω, γίνανε  μέσα στις σελίδες  ενός μυθιστορήματος φιλαράκια  και σεργιανούνε στην ακροποταμιά που μου χάρισε  ένα έρωτα, τόσο  ζωντανό ώστε να υπάρχει –αυτός όπως η εφημερίδα Κηφισιά - κοντά μισό αιώνα τώρα.

Εξερευνούν, λοιπόν, οι δυο μου ήρωες τη γειτονιά του ποταμού και συναντούν μια γυναίκα που λέει διαχρονικές ιστορίες, μα και σ΄ ένα κτήμα με αμυγδαλιές επιβεβαιώνουν την παντοδυναμία της Αγάπης.

Έγραψα πιο πάνω πως είναι ωραίο να ζεις μέσα σε αυτό που αγαπάς.

Λοιπόν, η Κηφισιά είναι ο τόπος που αγαπώ και που μου αρέσει να ζω μιας και από τη μια έχει ανάμεσα της φίλους καλούς που μαζί τους μοιράζομε τις αναγνώσεις των βιβλίων μου και τα μυστικά της ψυχής μου, ενώ από την άλλη έχει το  σπίτι που κρύβει μέσα στα  σπλάχνα του μνήμες αγαπημένων προσώπων και όνειρα για ένα απλό, ανθρώπινο μέλλον.

Λογικό όλα αυτά να περνάνε και μέσα στα βιβλία που γράφω τώρα πια στα χρόνια της συγγραφικής μου (και όχι μόνο) ωριμότητας.

Η Κηφισιά, λοιπόν,  έγινε η τωρινή –και ελπίζω κι εύχομαι- και η τελευταία πατρίδα μου.

Την ευχαριστώ που με φιλοξενεί.

(Δημοσιεύτηκε στο επετειακό τόμο "50 Χρόνια" της Εφημερίδας "Κηφισιά", τον Μάρτιο του 2014) 

Το Νησί της Ροδιάς... στην Κρήτη

Στο νησί της Ροδιάς 

Μάνος Κοντολέων

εικον: Μυρτώ Δεληβοριά 

εκδ. Ψυχογιός

Κάπου υπάρχει ένα Νησί, κι ίσως υπάρχει κι ένα μεγάλο σπίτι κι ο κήπος είναι γεμάτος από ροδιές και στα δωμάτια του σπιτιού κατοικούν …Σποράκια από  Ρόδια.

Μια ιστορία, για κείνο το νησί, για μια γυναίκα που αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ, για ένα όνειρο που το έκανε πραγματικότητα ο πόνος , για έναν πόλεμο που έσβησε το όνειρο αλλά έδωσε τη θέση σε μια άλλη πτυχή του πόνου να αναπτυχτεί. Πόσα παιδιά, πόσα ρόδια άραγε να υπάρχουν σε τούτη τη γη; Πόσες Μανούλες, πόσες Ροδιές και πόσες Ρήγισσες; Κι ο Μάνος ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά του κόσμου, πόσες εμπειρίες και πόσα πράγματα μάζεψε κι έμαθε  εκείνο το καλοκαίρι μαζί με τον παππού του κι όλα τα …σποράκια , στο Νησί.

Δύο ιστορίες  σε μια… από έναν πολύ αγαπημένο συγγραφέα. Ένα παραμύθι που μπλέκει το μύθο με την πραγματικότητα , που ευαισθητοποιεί όλα τα παιδιά αλλά και τις μάνες τους. Μακάρι να μην υπήρχαν τόσα πολλά …σποράκια, από την άλλη ευτυχώς που υπάρχουν τόσες πολλές Ροδιές ..., τόση αγάπη και τόση δύναμη προσφοράς .

Μια ακόμη ιστορία για τα παιδιά του κόσμου…

Ελένη Μπετεινάκη στο:  http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou21/152686

Τα Σμαράγδια στο youtube

Από τη συλλογή "Πολύτιμα Δώρα" το Αερικό του Νότου, διάλεξε τα Σμαράγδια και ... μου τα πρόσφερε.
Την ευχαριστώ

https://www.youtube.com/watch?v=guf9K9XYuA4

Το Νησί της Ροδιάς στο... www.elniplex.com

Σε ξαφνιάζει ευχάριστα το καινούριο βιβλίου του αγαπημένου συγγραφέα Μάνου Κοντολέων! Ξεκινάς την ανάγνωση συναντώντας τον μικρό Μάνο, μαθητή του Δημοτικού Σχολείου, ο οποίος προετοιμάζεται για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Με ανάμικτα συναισθήματα έχει υποδεχτεί τη νεογέννητη αδερφούλα του στο σπίτι. Είναι ξέρετε αυτή η χαρμολύπη που γεμίζει την ψυχή. Ένα μικρό πλασματάκι που σε κάνει να θέλεις να το φροντίσεις μπαίνει στη ζωή σου, αλλά με τον ερχομό του στρέφει την προσοχή και τη φροντίδα των γονιών πάνω του.
Ό Μάνος λοιπόν εξαιτίας της μικρής νεοφερμένης στην οικογένεια, θα περάσει τις διακοπές μόνος με τον παππού και τη γιαγιά στο Νησί. Κι ενώ οι διακοπές ξεκινούν και έχουν όλα αυτά που περιμένει κανείς ήλιο, παιχνίδι, ξεγνοιασιά, στο Νησί ο Μάνος θα ζήσει μια εμπειρία μοναδική. Αν αναρωτιέστε ποιο Νησί, δεν θα πάρετε απάντηση. Το νησί που περιγράφει ο συγγραφέας δεν υπάρχει στα αλήθεια. Το δημιούργησε θέλοντας να μιλήσει με τον δικό του τρόπο για τα Παιδικά Χωριά SOS. Στην ερώτησή μας γιατί επέλεξε ένα «Νησί» για αυτό το σκοπό, o Μάνος Κοντολέων απάντησε στο ELNIPLEX:
«Στη θέση ενός χωριού SOS έφτιαξα ένα χωρίο σε Νησί, γιατί ήθελα να δώσω στο κείμενο μου μια σύνδεση των παιδιών χωρίς γονείς με τις συνθήκες που δημιουργούν παιδιά χωρίς γονείς.»
Εκεί λοιπόν, ο Μάνος θα συναντήσει παιδιά μικρότερα και μεγαλύτερα, δεκατέσσερις καινούριους φίλους, δεκατέσσερα σποράκια. Κι αυτά θα του αποκαλύψουν ένα-ένα την ιστορία τους. Πως έχασε το καθένα τους γονείς του, πως βρέθηκε στο Νησί να το φροντίζει η Ρήγισσα, στο Νησί της Ροδιάς.
Κι εκεί είναι που η τωρινή ιστορία των παιδιών, πλέκεται με την παλιά ιστορία του Νησιού, μια ιστορία μέσα στην άλλη με τον πάντα αριστοτεχνικό τρόπο του Μάνου Κοντολέων. Η ιστορία του νησιού είναι η ιστορία μιας κοπέλας της Ροδιάς που νιόπαντρη έχασε τον άντρα της τον Ρήγα, εξαιτίας του πολέμου, ενώ κυοφορούσε το κοριτσάκι τους, τη Ρήγισσα. Εξαιτίας του πολέμου το νησί ερήμωσε, παιδιά έμειναν ορφανά και μόνα. Η Ροδιά έβαλε τότε σκοπό της ζωής της να μετατρέψει το σπίτι της στο Νησί σε ένα «καταφύγιο» για αυτά τα παιδιά και για άλλα που έπειτα ήρθαν από άλλα μέρη, όταν η φήμη της εξαπλώθηκε. Κι όταν η Ροδιά έκλεισε για πάντα τα μάτια της, η κόρη της η Ρήγισσα, συνέχισε το έργο της. Κι έμεινε εκεί στο Νησί το άγαλμα της Ροδιάς, αλλά και το όμορφο δέντρο της να θυμίζουν σε όλους το έργο και την αγάπη που έδειξε. Όταν ρωτήσαμε τον Μάνο Κοντολέων γιατί επέλεξε τον συμβολισμό μέσω της ροδιάς, μας απάντησε:
«Το ρόδι μου δίνει την εικόνα μιας φωλιάς όπου μέσα της μεγαλώνουν μικρά ζουμερά πλάσματα. Τα ρόδια – παιδιά. Έτσι το δέντρο ροδιά έγινε εύκολα η βασική ηρωίδα του βιβλίου μου η Ροδιά.»
Το Νησί λοιπόν της Ροδιάς είναι τα Παιδικά Χωριά SOSόπου πολλά παιδιά στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο, βρίσκουν φροντίδα, προστασία, μια μάνα της Αγάπης κι ένα σπίτι, όπως τα «είδε» η ματιά του συγγραφέα που συχνά πυκνά με τον εγγονό του τα επισκέπτεται. Κι όταν τον ρωτήσαμε πως έφτασε στη δημιουργία αυτού του βιβλίου μας απάντησε:
«Μέρος των εσόδων από την πρώτη έκδοση θα παραχωρηθούν στα Χωριά SOS όπως και με το προηγούμενο μου στην ίδια σειρά -Ιστορίες για τα παιδιά του κόσμου- είχαν δοθεί στη Unicef. Θέλω να τονίσω μια κοινωνική διάσταση του έργου του συγγραφέα.»
Το Νησί της Ροδιάς έχει την αλμύρα της θάλασσας. Έχει τις αντιθέσεις ενός παιδιού που «τα έχει όλα» και ξαφνικά ανακαλύπτει πως υπάρχουν παιδιά που δεν θα είχαν ούτε τα αυτονόητα αν κάποιοι δεν έβλεπαν πέρα από τον εαυτό τους. Κι όταν προς το τέλος το μικρό αγόρι πέφτει και ματώνει το γόνατό του, μου φάνηκε πως μάτωσε λίγο η ψυχή του, καθώς ήρθε σε επαφή με μια «άλλη» πραγματικότητα, πιο τραχιά από τη δική του και γδάρθηκε. Αλλά μη νομίζετε ότι το βιβλίο του Μάνου είναι μίζερο κι απαισιόδοξο. Αντιθέτως έχει την αισιοδοξία του καλοκαιρινού ήλιου και μελωδίες  από το «Τρεχαντηράκι» που τραγουδάει η Χορωδία των παιδιών τα απογεύματα στο Νησί και θαρρείς πως την ακούς. Είναι κι οι όμορφες πινελιές της Μυρτώς Δεληβοριά που συμπλέουν με το κείμενο, πότε σαν παιδικές ζωγραφιές, πότε σαν παραδοσιακά νησιώτικα κεντήματα. Κι η έκδοση επιμελημένη, με σκληρόδετο εξώφυλλο και όμορφο χαρτί που χαίρεσαι να το αγγίζεις!
Οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου είναι αφιερωμένες στα Παιδικά Χωριά SOS και τη δράση τους και το κάλεσμα του συγγραφέα προς το αναγνωστικό κοινό να τα επισκεφτεί και να τα γνωρίσει.
Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο το καινούριο βιβλίο του Μάνου Κοντολέων γιατί μας αρέσει ο προορισμός του!

Μαίρη Μπιρμπίλη

http://www.elniplex.com/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89-3/

Στο Νησί της Ροδιάς

Υπάρχει ένα νησί που δεν έχει όνομα –έτσι απλά το Νησί το λένε.

Μικρό νησί, αλλά με μια όμορφη ακρογιαλιά. Και στην κορυφή του λόφου ένα δίπατο λευκό σπίτι.

Γύρω του ένας λευκός μαντρότοιχος και πολλές ροδιές.

Μέσα στο σπίτι μένουν… Τα Σποράκια της Ροδιάς.

Ποια είναι αυτά τα. Σποράκια; Ποια ήταν η γυναίκα που τη φωνάζανε Ροδιά;

Ο μικρός Μάνος, μαζί με τον παππού του, τον μεγάλο Μάνο θα ανακαλύψουν μια ιστορία που ξεκινά από τα παλιά και φτάνει μέχρι τις μέρες μας και θα ζήσουν ένα αξέχαστο μήνα δίπλα σε ανθρώπους  που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο να προσφέρουν την αγάπη.

Σε 36 Αμυγδαλιές …ανάμεσα

Ένας ξεχωριστός «Θεατρικός περίπατος» παρέα με τους ΜΑΝΟΛΟ και ΜΑΝΟΛΙΤΟ ξεκίνησε την Κυριακή 9 Μαρτίου και θα συνεχίσει ακόμα την ΚΥΡΙΑΚΗ 16-3-2014 ώρα 12.00 Μια ιδιαίτερη θεατρική δράση, με Ιστορίες της φύσης, ιστορίες αγάπης...με ζωντανή μουσική για μικρούς και μεγάλους
με αφορμή το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων από τις εκδόσεις Πατάκη.

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Καλογρίδη Βάλια
Καμηλάκη Μυρτώ
Κάνου Πόπη
Μαούνη Ελένη
Μπεκρή Μαριλένα
Παπαγιάννη Μαρία
Πολυχρονοπούλου Σοφία
Σταυράκου Αθηνά
Τζελέπη Αρετή
Χαραλαμπάκη Αφροδίτη

Τραγούδια-Στίχοι-Μουσική: Τάσος Μπάμπαλης
Πιάνο: Κατερίνα Ζαχαροπούλου

Βασική Εμψύχωση: Μαντώ Κουρετζή
Αφήγηση: Μάνος Κοντολέων

Για παιδιά 4+ και ενήλικες
Διάρκεια: 90 λεπτά
Γενική είσοδος: 7.5 €
Είσοδος για ενήλικες που συνοδεύουν παιδιά: αγορά ενός βιβλίου

 

Στο Νησί της Ροδιάς

Υπάρχει ένα νησί που δεν έχει όνομα. Νησί το λένε όλοι, έτσι απλά. Είναι μικρό, αλλά με μια όμορφη ακρογιαλιά. Και στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ένα δίπατο λευκό σπίτι. Γύρω του ένας λευκός μαντρότοιχος και πολλές ροδιές. Μέσα στο σπίτι μένουν… τα Σποράκια της Ροδιάς. Ποια είναι αυτά τα Σποράκια; Ποια ήταν η γυναίκα που τη φωνάζανε Ροδιά; 

Ο μικρός Μάνος μαζί με τον παππού του, τον μεγάλο Μάνο, θα ανακαλύψουν μια ιστορία που ξεκινά από τα παλιά και φτάνει μέχρι τις μέρες μας, και θα ζήσουν έναν αξέχαστο μήνα δίπλα σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο να προσφέρουν την αγάπη.