Μια απλή ματιά σε μια, συνηθισμένη πια, ιστορία
μετανάστευσης.
Έτσι μας περιγράφει την ιστορία του Μάνου και της Άννα
Κοντολέοντος, το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Δεν είναι όμως μια απλή ματιά. Είναι
μια βαθιά ματιά, σε κάτι που είναι πολύ περισσότερα από μια συνηθισμένη ιστορία
μετανάστευσης.
Αυτό που είναι απλό, είναι η γλώσσα. Απλή και περιεκτική.
Απλή και φορτισμένη. Μικρές, κοφτές προτάσεις, που σεργιανίζουν ανυπόμονες μέσα
στο μυαλό των πρωταγωνιστών και κάποτε εκφράζονται κιόλας.
Δυο παράλληλες ιστορίες που συνθέτουν μια ιστορία αγάπης.
Αγάπης βαθιάς. Οικογενειακής. Αγάπης κομμένης στα δυο που μετρά τις μέρες για
να ξανασμίξει. Δυο πόλοι που ποθούν να ενωθούν ξανά.
Εννέα πρόσωπα, τρεις οικογένειες, που τις χωρίζει ο χάρτης
και τις ενώνει η αγάπη. Πολλές οι αντιθέσεις: βορράς και νότος, ήλιος και
βροχή, θλίψη και χαμόγελα. Κοινή η ανυπομονησία, η προσμονή, το νοιάξιμο...Με
το μυαλό στο βορρά εκείνοι που έμειναν στο νότο, με τη σκέψη στο νότο εκείνοι
που έφυγαν για το βορρά. Οι σκέψεις περιστέρια ταξιδεύουν στο χάρτη, εισβάλουν
στα όνειρα και καθορίζουν τις μέρες...τις μέρες μέχρι το σμίξιμο.
Εξαιρετική η εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου, καταφέρνει
να ταιριάξει πολύ εύστοχα, τον τίτλο του βιβλίου με το εξώφυλλό του, και να
αποτυπώσει με τη γλώσσα του χρώματος τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών.
Άνθρωποι σε συνεχή κίνηση, άνθρωποι ντυμένοι ζεστά, ή ανάλαφρα, παράθυρα
βροχερά και μπαλκόνια που λούζονται στον ήλιο, μυρωδιές και χρώματα συνθέτουν
το "διπολικό" σκηνικό του βιβλίου. Και οι καρδιές πυξίδες, να μας
βοηθούν να βρίσκουμε και να επιστρέφουμε πάντα εκεί που υπάρχει αγάπη. Ο μικρός
πρωταγωνιστής της ιστορίας, θα φύγει από το Βορρά μόνος, να επισκεφτεί την
οικογένεια του στο Νότο. Μα η μισή του οικογένεια θα μείνει πίσω, στο
Βορρά...Κι αυτό είναι ένα μικρό αγκάθι που εμένα με πόνεσε στην ιστορία... Μα
μήπως η αλήθεια δεν πονάει; Δεν πονούν όλες αυτές οι ηθελημένες ή αθέλητες
ιστορίες μετανάστευσης τους πρωταγωνιστές τους; Πονούν οι άνθρωποι που τους
χωρίζει ο χάρτης. Από όποια μεριά του χάρτη κι αν κοιτάξεις...
No comments:
Post a Comment