Καλέ πνίγομαι

Αρχές Αυγούστου κυκλοφόρησε.
Ζήτησα να μου στείλουνε ταχυδρομικώς, εδώ στον Άγιο Λαυρέντιο που περνάω αυτόν τον μήνα, ένα αντίτυπο -έτσι για να το πιάσω στα χέρια μου και να το καμαρώσω.
Μια ιστοριούλα είναι. Απλή όπως μια μέρα του καλοκαιριού. Αλλά για μένα πολύτιμη. Κι όχι μόνο γιατί την έκανα ιστορία, αλλά κυρίως γιατί την έζησα εγώ ο ίδιος... Κάποτε. Σε έναν άλλον Αύγουστο... Μιας άλλης χρονιάς.
(Αυτό που λατρεύω στη δουλειά του συγγραφέα είναι πως μπορεί να ενώνει εποχές... Και να φέρνει πίσω πρόσωπα που έχουν φύγει)

Από το οπισθόφυλο:
Καλοκαιράκι και πήγαμε διακοπές στη θάλασσα… Και ξέρετε τι πάθαμε; Κοντέψαμενα πνιγούμε! Μάλιστα, ακριβώς αυτό. Και μάλιστα σε μια κουταλιά νερό – όπως λέει ο αδερφόςμου. Και από τότε με κοροϊδεύει…Αλλά εγώ δε θα τον αφήσω έτσι ατιμώρητο… Γιατί μετά το νησί θα πάμε στο βουνό. Κι εκεί ο αδελφός μου θα βρει τον μάστορά του. Ξέρω εγώ τι θα του σκαρώσω...
Εικόνες: Αλεξάνδρα Αντωνοπούλου