Δεν ήμουνα παρών στη χτεσινή απονομή των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω.
Αργά το βράδυ έμαθα τα αποτελέσματα και σήμερα είδα στο facebook φωτογραφίες από την απονομή. Φωτογραφίες όπως αυτή εδώ που έχω λίγο πιο πάνω αναρτήσει.
Ο συγγραφέας Αντώνης Παπαθεοδούλου και η εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά έχουν ανάμεσά τους μια φίλη και γελούν, γελούν, γελούν στο φακό.
Μόλις πριν από λίγο κράτησαν στα χέρια τους το βραβείο για το βιβλίο τους "Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο".
Δικαιολογημένη η χαρά τους, λοιπόν.
Και δικαιολογημένη και η δική μου συγκίνηση καθώς βλέπω αυτή τη φωτογραφία -δυο νέους και ταλαντούχους ανθρώπους του βιβλίου να χαίρονται γιατί το έργο τους αναγνωρίστηκε.
Δεν μπορώ παρά να συγκινηθώ καθώς βλέπω πως ο χώρος του βιβλίου για παιδιά συνεχώς εμπλουτίζεται με νέους και ταλαντούχους συγγραφείς και εικονογράφους. Χώρος που ολοένα γίνεται και πιο δημοφιλής και γι αυτό περισσότερο ευάλωτος σε παρουσίες που διαθέτουν περισσότερο λούστρο και λιγότερο περιεχόμενο.
Ο Παπαθεοδούλου και η Δεληβοριά έχουν πλέον σηματοδοτήσει την ποιότητα και το μεράκι τους. Το βιβλίο τους που χτες βραβεύτηκε είναι ένα δείγμα αυτών που μπορεί να προσφέρουν. Δείγμα του πως αντιστέκεται η ποιότητα απέναντι στη φθήνεια.
Τους συγχαίρω, λοιπόν, από καρδιάς.
Και ας μου επιτραπεί να καταθέσω μια κάπως περισσότερο προσωπική νότα στα συγχαρητήριά μου αυτά. Καθώς κοιτώ τα νεανικά, όμορφα πρόσωπά τους να χαίρονται για την επιτυχία του έργου τους, η σκέψη μου αυθόρμητα παίρνει δρόμους επιστροφής, πάει εκεί στα χρόνια του 1980, 1985, 1990... Και έτσι βιάζομαι να αναζητήσω στις παλιές φωτογραφίες μου, άλλα πρόσωπα που μέσα στην τοτινή τους νιότη κι αυτά σε κάποιες παρόμοιες βραβεύσεις πανηγυρίζανε... Πρόσωπα που άλλα πια δεν υπάρχουν ανάμεσά μας, κι άλλα δεν μπορούν πια να γελάσουν με τόσο νεανικό σφρίγος...
Αλλά οι φωτογραφίες κάπου ξεμείνανε και μου θυμίζουν την Ειρήμη Μάρα, την Μάρω Λοϊζου, τον Ι. Δ. Ιωαννίδη, τον Αντώνη Καλαμάρα... Φίλοι και συνοδοιπόροι στο όνειρο μιας καλής λογοτεχνίας για παιδιά μαζί με κάποιους που είναι πάντα δίπλα μου, δίπλα μας, δίπλα στον Αντώνη και στην Μυρτώ... Την Ευγενία Φακίνου, την Αθηνά Παπαδάκη, την Ελένη Σαραντίτη, τη Βάσω Ψαράκη.
Δεν ξέρω... Ίσως να είναι παράταιρο την ώρα της χαράς του τώρα, να θυμάσαι χαρές του τότε. Αλλά πόσο γρήγορα το τώρα θα γίνει τότε... Μα η συνέχεια ποτέ δε θα αλλάξει το όνειρο.
Συγχαρητήρια Αντώνη Παπαθεοδούλου και Μυρτώ Δεληβοριά.
Μέσα από την καρδιά μου το μπράβο μου!
No comments:
Post a Comment