1.10.08

Πολλαπλά Ξαφνιάσματα


Ντία Μέξη - Τζόουνς
"Ο Τζόνι κι εγώ"
μυθιστόρημα
Εμπειρία Εκδοτική
Μου αρέσουν τα βιβλία που σε ξαφνιάζουν.
Ακόμα περισσότερο μου αρέσουν οι άνθρωποι που σε ξαφνιάζουν
Και η Ντία είναι ένας από αυτούς
Το βιβλίο της επίσης.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους
Κοντά είκοσι χρόνια πριν –ίσως λιγότερα, δεν είμαι πια καλός και τόσο στο να καταγράφω το τι έχει στο παρελθόν γίνει.
Κάπου τόσα, πάντως και είμαι στον Μαραθώνα –εκείνα τα χρόνια περνούσαμε οικογενειακά πολλές μέρες χειμώνα και καλοκαιριού στο εξοχικό μας σπίτι στην Παραλία.
Μας άρεσε ο Μαραθώνας και ένα από τα στοιχεία που μας έκαναν να θέλουμε να είμαστε εκεί, ήταν γιατί είχαμε ένα πολύ ζεστό στέκι.
Μια πιτσαρία - μπαρ -καφέ που βρίσκαμε πάντα ενδιαφέροντες ανθρώπους να μιλήσουμε, να διασκεδάσουμε…
Ψυχή του χώρου και ζεστή οικοδέσποινα μια κοπελιά που η κυρίως εργασία της ήταν να φυλάσσει βιβλία –βιβλιοθηκονόμος στο Κολέγιο Αθηνών.
Αυτή, λοιπόν, η κοπέλα –η Ντία Μέξη- ήξερε πάντα να μας κρατά συντροφιά άλλοτε μιλώντας μας για βιβλία, άλλοτε για τα τρέχοντα κοινωνικά θέματα, κι άλλοτε διοργανώνοντας ώρες διασκέδασης.
Όμορφα, πολύ όμορφα περνούσαμε και ξαφνικά πολύ λυπηθήκαμε που η Ντία μας ανακοίνωσε πως σκόπευε να μας αφήσει –τον Μαραθώνα, το στέκι μας.
Στην Αγγλία για μεταπτυχιακά, δήλωσε.
Και ομολογώ πως ξαφνιάστηκα. Εγώ περίμενα να μου πει πως βρήκε σύζυγο κι αυτή με ενημέρωσε πως γράφτηκε σε αγγλικό πανεπιστήμιο .
Ένα ξάφνιασμα. Και πού νάξερα πως θάτανε διπλό.
Γιατί η Ντία και μεταπτυχιακό πήρε και σύζυγο βρήκε… Τον… Τζόνι
Και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία.
Ήδη είχαμε μπει στην εποχή του Ίντερνετ κι εγώ είχα φτιάξει την ιστοσελίδα μου και κατά καιρούς έψαχνα να δω από πού ήταν οι διάφοροι επισκέπτες της.
Συναντούσα συχνά επισκέπτη από την Αγγλία και η καρδούλα μου πετάριζε … Λες να ήταν κάποιος ατζέντης ή εκδότης που θα μου πρότεινε μετάφραση κάποιου βιβλίου μου;
Μέχρι που πήρα ένα e- mail και το μυστήριο λύθηκε με ένα ακόμα ξάφνιασμα. Ατζέντης ή εκδότης ο επισκέπτης δεν ήτανε. Μα η Ντία που επικοινωνούσε με τους φίλους της όχι μόνο μέσω κλασικών και παλιών τρόπων, αλλά και μέσω των νέων.
Απέκτησε κι αυτή e-mail και έτσι αρχίσαμε να επικοινωνούμε πιο συχνά
Με αυτόν τον τρόπο μας ενημέρωνε για την αύξηση των μελών της οικογένειάς της, για τις μετακινήσεις της, για τα όμορφα σπίτια που έμενε, για τα γαλήνια μέρη στα οποία ήθελε να μας φιλοξενήσει.
Κι ενώ σκεφτόμαστε κάποια στιγμή να πάμε κι εμείς εκεί να γνωρίσουμε από κοντά την νέα της οικογένεια και το πανέμορφο Μπαθ, η Ντία μας ξάφνιασε και πάλι.
Μας έστειλε τον εγγλέζο αντρούλη της εδώ –όχι με σάρκα και οστά, αλλά χάρτινο. Ήρωα ενός μυθιστορήματος. Και η ίδια ηρωίδα .
Αυτό κι αν ήταν ξάφνιασμα.
Και δεν ήταν ξάφνιασμα μόνο το ότι έγραψε, αλλά και το τι έγραψε.
Αυτό το φρέσκο, το χαριτωμένο, το κεφάτο, το σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό κείμενο.
Χάρηκα που το είδα, χαίρομαι που το βλέπω να κυκλοφορεί πια.
Είναι ένα βιβλίο που με ανάλαφρο τρόπο λέει σοβαρά πράγματα.
Μιλά για τις στρεβλώσεις δυο κοινωνιών, αλά και για τα ανοίγματα που η κάθε μια τους επιχειρεί.
Μιλά για πως συνταιριάζονται μέσα από τη συμβίωση δυο ανθρώπων, διαφορετικές κουλτούρες.
Στην ουσία μιλά για μια νέα γενιά ανθρώπων που κυκλοφορούν ανά την Ευρώπη και δημιουργούν μια δισυπόστατη πατρίδα.
Με άλλα λόγια είναι ένα μυθιστόρημα με περιεχόμενο και σύγχρονο προβληματισμό. Και σύγχρονο τρόπο γραφής.
Ναι, η Ντία Μέξη – Τζόουνς με το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα κατοχυρώνεται ως συγγραφέας. Και μάλιστα συγγραφέας που ξέρει να χρησιμοποιεί όχι μόνο τη γλώσσα –πατροπαράδοτο εργαλείο κάθε συγγραφέα. Αλλά και το διαδίκτυο.
Στο blog για το βιβλίο της (johnny-ang-me.blogspot.com) γίνεται ‘το σώσε’ και ‘το έλα να δεις’
Τώρα η Ντία ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο της ζωής της στο Αμπού Ντάμπι –άλλο πάλι ξάφνιασμα. Το μυθιστόρημά της το παρουσιάζουμε σήμερα στο Σύνταγμα… Απ΄ ότι έχει δηλώσει γράφει νέο…
Α, μου αρέσουν οι άνθρωποι που με ξαφνιάζουν. Από τον Μαραθώνα στο Άμπου Ντάμπι… Για σκεφτείτε το.
Και οι άνθρωποι που σε ξαφνιάζουν γράφουν βιβλία που ξαφνιάζουν κι αυτά.
Καλοτάξιδο Ντία μου και ευτυχισμένοι νάστε όλοι σας. Κι εσύ και οι δικοί σου και οι ήρωες του έργου σου

3 comments:

penelope said...

Μανο σε ευχαριστώ πολύ.

ritsmas said...

κι εμείς ευχαριστούμε πολυ

Μάνος Κοντολέων said...

Πάντα υπάρχουν πράγματα της καθημερινότητας που με εμποδίζουν να κάνω ότι θα ήθελα.
Κι έτσι κάπως καθυστερημένα απαντώ κι εγώ - η χαρά ήταν και δική μου. Και μια ευχή -σύντομα να βρεθούμε και πάλι