Στον ... Εξώστη

http://www.exostispress.gr/SGK-426

Πώς είστε;
Φοβισμένος, θυμωμένος… Αισθάνομαι αδικημένος…

Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει;
Την αντιλαμβάνομαι ως κρίση αξιών της δυτικής κοινωνίας και με την ίδια λογική αισθάνομαι να με επηρεάζει.

Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης;
Η σταδιακή υποχώρηση των αξιών και η αντικατάσταση κάθε ιδεολογίας με την θεοποίηση της κατανάλωσης

Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την παραγωγή «σοβαρών» βιβλίων;
Δεν το ξέρω… Λογικά ναι. Τουλάχιστον αυτό δείχνει το παρελθόν. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως αυτό που ζούμε είναι κάτι το πρωτόγνωρο.

Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολογίες, το Web, τα Social Media;
Ξέρω να τις χρησιμοποιώ.

Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέχει κανείς. Ή όσα θέλετε.
Μα τώρα τι μου ζητάτε! Πέρασα τη ζωή μου όλη μέσα στα βιβλία. Κάθε μορφής βιβλία και κάθε αξίας κείμενα. Πώς γίνεται μέσα σε όλα αυτά να επιλέξω δέκα ή εκατό;…

Γενικώς: γιατί τα βιβλία;
Γιατί μέσα από αυτά γνωρίζεις τον εαυτό σου… Που πάει να πει τον άλλον.

Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο;
Ναι, αλλά όχι από μόνη της.

Τι είναι η ανάγνωση, και πιο ειδικά η ανάγνωση των δικών σας βιβλίων;
Γενικά η ανάγνωση είναι ένας τρόπος επαφής. Και ως μια τέτοια επαφή βλέπω και την ανάγνωση δικών μου έργων. Κάποιοι με πλησιάζουν πολύ κοντά και ακούνε τις κρυφές μου σκέψεις.

Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζεται να υπάρχει;

Ο ιδανικός αναγνώστης ενός έργου είναι αυτός που και το έγραψε.

Ένας μέντορας σας;

Δεν είχα και δεν έχω μέντορες. Είχα κι έχω ανθρώπους που με αγαπούν και με πιστεύουν.

Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε;

Όσο πιο εύκολα μου συμβαίνει να γράφω, τόσο και πιο δύσκολα έχω φτάσει σε αυτήν την ευκολία.

Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας;

Με οδηγό την έμπνευση μιας στιγμής.

Τι χάνετε γράφοντας;

Στη ζωή υπάρχει ισορροπία. Χάνω αυτό που κερδίζω. Την επαφή με τους άλλους.

Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο.
Μόνο για το τελευταίο μπορώ να μιλήσω. Αυτό που θα έρθει ακόμα δεν το γνωρίζω και τόσο καλά για να μιλήσω γι’ αυτό. Το τελευταίο, λοιπόν… «Δε με λένε Ρεγγίνα… Άλεχ με λένε…», ένα μυθιστόρημα με θέμα τη σεξουαλική εκμετάλλευση των νέων. Θέμα άγριο που όμως κάποια στιγμή έπρεπε λογοτεχνικά να το αντιμετωπίσω… Θέλησα να περιγράψω με ρεαλισμό τις συνθήκες, αλλά χωρίς να αφήσω την τραγικότητα να κυκλοφορεί με τυμπανοκρουσίες.



Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας;
Εγώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση;

Μουσική, κινηματογράφος, τέχνες.
Μέσα στην καθημερινότητά μου.

Νιώθετε να αλλάζετε;
Ανεπαισθήτως…

Ο θάνατος;
Μια αδικία…

Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απαντήσετε;
Ποια πράξη μου είναι αυτή που με έκανε να ντραπώ πολύ, μα πολύ…