Συνέντευξη από μαθήτριες του Ράλλειου Γυμνασίου

Σε συνέχεια της συνάντησής μας με το συγγραφέα Μ. Κοντολέων στο           Ίδρυμα Αικ. Λασκαρίδη             στις  18-2-2013, του ζητήσαμε να μας δώσει μια μικρή συνέντευξη για να την αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα του σχολείου μας (www.gym-ralleion.att.sch.gr) & στο λογοτεχνικό blog της τάξης μας, (logotexnika ralleiotaxidia.blogspot.com).

Ομάδα μαθητριών, αντιπροσωπευτική και των 4 τμημάτων της Β΄τάξης, συνέθεσε το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί, με σκοπό να γνωρίσουμε καλύτερα το συγγραφέα:

1.      Τι σημαίνει για εσάς το γράψιμο & από πού αντλείτε έμπνευση;

-Ένας τρόπος ζωής είναι για μένα πια το γράψιμο. Μέσα από αυτά που γράφω προσπαθώ να κατανοήσω όσα ζω και μέσα από αυτά που ζω αντλώ το υλικό, την πρώτη ύλη των γραπτών μου.

2.      Σας έχει συμβεί να γράφετε έχοντας εμπνευστεί από μια ζωή που θα θέλατε να έχετε ζήσει ή που δημιούργησε η φαντασία σας; 

-Όχι. Δεν ξεκινώ να γράφω βασισμένος πάνω σε κάτι που θα ήθελα να ζήσω και δεν έζησα. Γράφω επιστρατεύοντας από τη μια τη φαντασία και από την άλλη την παρατηρητικότητά μου. Αλλά από ένα σημείο και μετά, όταν πια έχω μπει για τα καλά στην υπόθεση του έργου, τότε είναι σα να γίνομαι εγώ ο ίδιος τα διάφορα πρόσωπα του μυθιστορήματος.

3.      Πώς καταφέρνετε να γράφετε βιβλία για όλες τις ηλικίες;

-Μα φαντάζομαι πως επειδή έχω ζήσει όλες τις ηλικίες και όχι μόνο τις έζησα μα πάντα τις ζω. Μπορεί ηλικιακά να μην είμαι πια παιδί ή έφηβος, αλλά μπορώ να σκέφτομαι και να αντιδρώ όποτε το θέλω ως παιδί ή έφηβος, ακριβώς όπως αντιδρώ και ως ενήλικος.

4.      Ταυτίζεστε ιδιαίτερα με κάποιον από τους ήρωες των έργων σας; Υπάρχει κάποιος που είναι «το αγαπημένο σας παιδί»;

-Αυτός του κάθε φορά τελευταίου μου βιβλίου.

5.      Υπήρξε κάποια φάση στη ζωή σας που σκεφτήκατε για οποιοδήποτε λόγο να εγκαταλείψετε το γράψιμο;

-          Όχι, ποτέ. Αλλά πολλές φορές έχω τον φόβο μήπως θα είναι το γράψιμο που θα με εγκαταλείψει.

6.      Ποια συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που επιθυμεί να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων; Υπάρχει «κατάλληλη ηλικία» για να αρχίσει να το κάνει;

-Ο Καθένας έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται. Τον δικό του τρόπο και τον δικό του χρόνο. Τη μόνη συμβουλή που εγώ θα έδινα (κι αυτή απλώς εγώ κάτι τέτοιο έκανα) είναι το να διαβάζει πολλά και να γράφει πολύ.

7.      Τι κρατήσατε από την πρόσφατη συνάντησή μας; 

-          Πέρσα όμορφα μαζί σας. Ώριμα κορίτσια με πολλά ενδιαφέρονται και καλούς τρόπους… Α, μη γελάτε με αυτό το τελευταίο! Πιστεύω πολύ στην ευγένεια. Στο ήθος

                                                                            Ευχαριστούμε εκ των προτέρων

                                                                        Η δημοσιογραφική ομάδα της Β΄τάξης

                                                                        του Ραλλείου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά 

City & 10/3: ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ

Written by  City Vibes

• font size   
• Print 
• E-mail

Rate this item

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

(0 votes)

City & 10/3 συν μία για καλή αρχή

Τρεις πένες φλογερές. Γιατί η χρονιά έτσι πρέπει ν’αρχινίσει, με φλόγα και με πένα. Με γραφή, ως το δώρο του Ανθρώπου στοΧρόνο. Τρεις βραβευμένοι συγγραφείς που ανήκουν σε μια άλλη γενιά, αλλά που, με τους πνευματικούς τους γόνους, διατελούνρόλο και στη σύγχρονη εποχή. Τρεις άντρες εκ των οποίων ουδείς δεν είναι συγγραφέας αποκλειστικά. Το σενάριο, η επιμέλειαβιβλίων, η μετάφραση, η κριτική, το ραδιόφωνο, η σκηνοθεσία τούς απασχολούν κατά καιρούς, αλλά εμείς, στη δράση τους,διαπιστώνουμε να συμβαίνει μια δημιουργία σπάνια, με αύρα βαθιά ποιητική. Τους ρωτήσαμε για θέματα που έχουν στα έργατους διερωτηθεί και για άλλα που τα είχαμε εμείς απορία. Απάντησαν γραπτά και φλογερά-πώς αλλιώς;

Εσμεράλδα Γκέκα / Γεωργία Δρακάκη.

1) Θα μπορούσε η Ποίηση να διατελέσει κάποιον κοινωνικό ρόλο, εν γένει; Και ποιά η θέση της στη σύγχρονη εποχή, εν είδει;

2) Ποιό βιβλίο θα διάλεγες να πάρεις μαζί σου, αν έμπαινες στην κιβωτό του Νώε;

3) Αλκοόλ και έμπνευση. Ποιά η σχέση τους;

4) Θα έγραφες έργο συνεργατικά με κάποιον συγγραφέα, και αν ναι, με ποιόν;

5) Ποιόν τρόπο θα επέλεγες να φύγεις από τη ζωή, αν υποθέσουμε ότι είχες την εν λόγω δυνατότητα επιλογής και ως τί θα ήθελες να επιστρέψεις στον κόσμο;

6) Τί ρόλο διαδραματίζει ο μύθος στη σύγχρονη εποχή, (ή αλλιώς) χωράει η σύγχρονη πραγματικότητα μύθους; Ποιος ο αγαπημένος σου ήρωας παραμυθιού;

7) Ποιά η γνώμη σου για την αναρχία;

8) Χωράει η Τέχνη στο καλούπι κομματικών σχηματισμών;

9) Ποιός μπορεί να είναι ο Θεός ενός συγγραφέα;

10) Σε τί βαθμό μπορεί να συμμετέχει το σώμα σε έναν ιδεατό έρωτα;

11) Αν δεν ήσουν συγγραφέας, τί;

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ

1946. Γνωστός από πολλούς ως συγγραφέας νεανικών βιβλίων. (Μα είναι «το 33» και ο «αδελφός της Ασπασίας» παιδικά-εφηβικά, άραγε;). Με μια ιδιαίτερη έφεση, πάντως, στην παραμυθία δια μέσου του λόγου. Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας και το 1997 και το 2009.

1. Δεν μπορώ να φανταστώ την ποίηση να παίζει κάποιο κοινωνικό ρόλο. Η ποίηση αφορά το άτομο. Και ποτέ δεν υπήρξαν –ούτε και θα υπάρξουν- τόσα πολλά άτομα που τα επηρέασε η ποίηση ώστε να αποτελέσουν ομάδα κοινωνική.

2. Τόσα πολλά τα βιβλία που έχω διαβάσει, τόσα πολλά κι αυτό που πολύ αγάπησα. Κανένα δε θα διάλεγα. Θα είχα μαζί μου, μέσα στο νου μου, όλα τους.

3. Δεν ξέρω για άλλους, αλλά εγώ αλλού ανακαλύπτω την έμπνευση.

4. Το έχω κάνει δυο φορές στο παρελθόν. Τρίτη δε θα υπάρξει.

5. Πάντα ονειρευόμουνανα «πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι» όπως έχει γράψει ο Ουράνης. Το πώς , δεν το έχω σκεφτεί. Και ασφαλώς μου είναι αδιάφορο αν θα επιστρέψω ξανά και με ποια μορφή.

6. Μια εποχή δίχως μύθους και θρύλους είναι η δική μας. Μα με ψευδαισθήσεις. Από τους ήρωες των παραμυθιών π΄ αγάπησα, πιο κοντινά μου αισθάνομαι  το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα.

7. Των δρόμων ή του νου; Την πρώτη την απεχθάνομαι. Τη δεύτερη τη ζηλεύω.

8. Όσο χωρούσαν τα πόδια των αδελφών της Σταχτοπούτας στο γυάλινο γοβάκι.

9. Μα ο συγγραφέας αισθάνεται πως ο ίδιος είναι θεός.

10. Πιστεύω μόνο στον έρωτα των σωμάτων.

11. Ζωγράφος, ίσως…

 http://www.city-vibes.gr/index.php/interviews/item/342-city-10/3-μανοσ-κοντολεων.html

elniplex

http://elniplex.com/2013/02/17/κυριακές-στο-elniplex-2/

Αυτήν την Κυριακή την αφιερώνουμε σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς. Τον κύριο Μάνο Κοντολέων.

Η Κυριακή του Μάνου Κοντολέων περιλαμβάνει:

συνέντευξη του στο elniplex.com

παρουσίαση επιλεγμένων βιβλίων του

δραστηριότητες και ιδέες που μας δημιούργησαν τα βιβλία του συγγραφέα

κατασκευές και δημιουργίες (έκπληξη) για την τάξη

το διαδικτυακό του σπίτι

Φεβρουαρίου 17, 2013

Συνέντευξη του συγγραφέα Μάνου Κοντολέων στο elniplex

4 Votes

Ο Μάνος Κοντολέων δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το έργο του στην παιδική, εφηβική και ενηλίκων λογοτεχνία είναι σε θέση να τον συστήσει από μόνο του δίχως κάποιον μαγικό τρόπο. Με 60 περίπου βιβλία στο ενεργητικό του, 35 εκ των οποίων απευθύνονται σε παιδιά, με κρατικά βραβεία και κυκλοφορίες βιβλίων του σε διάφορες χώρες του κόσμου και σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις για το βιβλίο και τον άνθρωπο, ο Μάνος Κοντολέων κατατάσσεται από την Αόρατη Επιτροπή των Παιδικών Ψυχών στους κορυφαίους λογοτέχνες για παιδιά και νέους. Ο συγγραφέας δέχθηκε με ευγένεια να απαντήσει στις ερωτήσεις της Μαίρης Μπιρμπίλη για λογαριασμό του elniplex.com. Απλά διαβάστε…

Σπουδάσατε Φυσικός παρόλο που ξέρατε ήδη από τα παιδικά σας χρόνια ότι θέλατε να γίνετε συγγραφέας και το γεγονός το έχετε αποδώσει σε στρεβλώσεις του συστήματος. Αναρωτιέμαι, δεν υπήρξε κανένας δάσκαλος στην εκπαιδευτική σας πορεία που να αντιλήφθηκε την κλίση σας και να σας υποστήριξε να ασχοληθείτε με αυτήν;  

-Όχι, κανείς. Αν από κάποιους είχα μια ενθάρρυνση για το συγγραφικό μου ταλέντο, αυτοί ήταν η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Αλλά κι εκείνοι δεν μπορούσαν να με φανταστούν επαγγελματία συγγραφέα.

Το elniplex φτιάχνεται κατά κύριο λόγο από νηπιαγωγούς (δίχως να απευθύνεται μόνο σε αυτούς). Θυμάστε αλήθεια τη νηπιαγωγό σας, η τον πρώτο σας δάσκαλο/δασκάλα; Πως είναι αυτή η ανάμνηση;

-Θυμάμαι τη δασκάλα που είχα στη Β και Γ Δημοτικού. Δέσποινα Στασού, λεγότανε. Και υπήρξε ένας καθοριστικός (για άλλους μη ανακοινώσιμους λόγους) στη ζωή μου. Ακόμα έχω τα βιβλία που μου χάριζε με τις αφιερώσεις της και ήταν από τις πρώτες καλεσμένες στους αρραβώνες μου.

Ας υποθέσουμε ότι σας εξουσιοδοτώ να μου εξοπλίσετε τη σχολική βιβλιοθήκη (νηπιαγωγείου – δημοτικού), μπορείτε να μου αναφέρετε μερικούς τίτλους βιβλίων που οπωσδήποτε θα συμπεριλαμβάνατε;

-Ελάτε τώρα! Τι με ρωτάτε! Εδώ έκανα μια επιλογή 500 βιβλίων από 30.000 και θεωρήθηκα διαπλεκόμενος και υπήρξα η αφορμή να   κλείσει το ΕΚΕΒΙ.

Λοιπόν, σοβαρά απαντώντας σας λέω πως θα είχα βιβλία των Ζέη, Σουρέλη, Σαρή, Πέτροβις, Λοϊζου, Ιωαννίδη, Βαρελά, Μάρα, Ηλιόπουλου, Ψαραύτη, Ψαράκη, Μάστορη, Δικαίου, Μπουλώτη και μερικών ακόμα της… παλιοπαρέας. Α, βέβαια και κάποια δικά μου!

Έχετε γράψει περίπου 60 βιβλία, 35 εκ των οποίων απευθύνονται στο παιδικό κοινό. Υπάρχει κάποιο που να έχετε αγαπήσει περισσότερο από τα άλλα; (αν ναι, ποιος είναι ο λόγος;)

-Το πιο αγαπημένο;… Δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα από τα παιδιά σου. Όχι, δεν θα το κάνω ούτε τώρα!

Το ΕΚΕΒΙ με υπουργική απόφαση, η οποία ευχόμαστε να ανακληθεί, κλείνει. Έχετε να προτείνετε άλλες υποστηρικτικές δομές σχετικά με το βιβλίο σε εμάς τους εκπαιδευτικούς;

-Ναι. Άμεση επαφή των εκπαιδευτικών με εκδότες και συγγραφείς. Και όλοι μαζί κάτι θα βρούμε να κάνουμε.

Ο Χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει αναγκάστηκε να βοηθηθεί και να τραβήξει για άλλες πολιτείες για να μη χαθεί. Η Ελλάδα -και ακόμα πιο σημαντικό- οι πολίτες της τι πρέπει να κάνουν κύριε Κοντολέων για να σωθούν όχι τόσο από τη φτώχεια αλλά από την εθνική κατήφεια που βιώνουν αυτή την περίοδο;

-Εθνική κατήφεια… Ανήκω στη μειοψηφία εκείνων που δεν εισπράττουν εθνική κατήφεια μιας και δεν είχαμε και ποτέ εθνική υπερηφάνεια. Εκτιμώ κάθε άτομο που σε καθημερινή βάση αξίζει να εκτιμάται. Και λυπάμαι τον καθένα που δεν κατάλαβε τον γκρεμό που ανοιγότανε στα πόδια του. Μα που έπεφτε «χωρίς περίσκεψη» και τώρα αναζητά  να του αναγνωρίσουν την «αιδώ». Τον λυπάμαι, αν και είμαι ένα από τα θύματά του. Με πήρε μαζί του στο γκρεμό.

Είστε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Unicef, έχετε μάλιστα γράψει και το βιβλίο «Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο», το οποίο θα λέγαμε ότι «ακουμπά» τους στόχους της, θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι αυτή σας τη δραστηριότητα;

-Πιστεύω πως όλοι μας θα πρέπει να σκεφτόμαστε όχι μόνο τους πολύ δικούς μας, όχι μόνο τους φίλους και τους συμπατριώτες μας, αλλά τον κάθε άνθρωπο –και κυρίως το κάθε παιδί- όπου κι αν ζει αυτό. Κι όταν μάλιστα υποφέρει από ένα σύστημα που –μέχρι τώρα, τουλάχιστον- εμάς μας βόλευε και μας τροφοδοτούσε με τα καταναλωτικά αγαθά μας. Με το ελάχιστο που προσφέρω στη Unicef κάπως ημερεύω τις ενοχές μου.

Δύο νέα βιβλία σας θα βρεθούν στα χέρια των αναγνωστών τους επόμενους μήνες: Πρόκειται για ένα βιβλίο για ενήλικες με τίτλο «Μέλι κόλλησε στα χείλη» και ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Μανόλο και Μανολίτο» το οποίο έχετε χαρακτηρίσει συμβολικό και ποιητικό. Θέλετε να μας αποκαλύψετε το θέμα που πραγματεύεται;

-Έχει να κάνει με τη σχέση ενός ηλικιωμένου και ενός παιδιού. Μαζί καθώς περνάνε τις μέρες τους, ο πρώτος επανακαλύπτει τη μαγεία του παιδικού ξαφνιάσματος, ενώ στον δεύτερο αποκαλύπτονται τα πάθη του κόσμου των μεγάλων.

Θα δανειστώ τον τίτλο από το εξαιρετικό και βραβευμένο βιβλίο σας, «Πολύτιμα Δώρα» και θα σας καλέσω να μου αναφέρετε μερικά πολύτιμα δώρα που δεχθήκατε στη ζωή σας.

-Μα νομίζω αυτά που πάνω τους στηρίζονται οι τρεις ιστορίες του βιβλίου μου αυτού. Τα διαμάντια της οικογενειακής αγάπης, τα μαργαριτάρια της καλλιτεχνικής δημιουργίας και τα σμαράγδια του έρωτα.

Κύριε Κοντολέων ήταν μεγάλη η χαρά να “συνομιλήσουμε” με έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία του.

Σας ευχαριστούμε θερμά.

-Κι εγώ το ίδιο θερμά σας ευχαριστώ.

http://elniplex.com/

Αληθινοί Άρχοντες

Σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο συνήθως αναρτώ κείμενα μου που έχουν να κάνουν με βιβλία άλλων ή και δικά μου.

Σπάνια γράφω αντί για ένα βιβλίο, για τον συγγραφέα του.

Όποτε το έχω κάνει ήταν για να αποχαιρετήσω συγγραφέα και φίλο –τη Νένη Ευθυμιάδη, ας πούμε, τη Στέλλα τη Βογιατζόγλου, την Άννα Γκέρτσου - Σαρρή και κάποιος άλλους ακόμα που και ως άτομα και ως δημιουργοί μου κρατήσανε συντροφιά.

Τον ιστότοπο αυτόν άρχισα να τον κρατώ από το 2007. Έτσι, λοιπόν, τίποτε δεν έχει αναρτηθεί σε αυτόν για τον Ι. Δ. Ιωαννίδη, τον Γιάννη μας.

Ο Ι. Δ. Ιωαννίδης (έτσι πάντα έγραφε το όνομά του στα εξώφυλλα των βιβλίων του) υπήρξε ένας από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς της λογοτεχνίας για παιδιά και εφήβους.

Έφυγε από κοντά μας, εντελώς ξαφνικά, στα 69 του χρόνια, το 2000.

Την τελευταία του πνοή την άφησε σε ένα καλντερίμι του Άγιου Λαυρέντιου, του χωριού στο Πήλιο που ο ίδιος ήταν από τους πρώτους που είχε ανακαλύψει και είχε λατρέψει.

Έμεινε να μας τον θυμίζει ένα ιδιαιτέρως σημαντικό έργο κυρίως στον τομέα της παιδικής – εφηβικής λογοτεχνίας, που είχε την ιδιαιτερότητα να συνδυάζει τη μυθιστορηματική πλοκή με την βιωμένη εμπειρία μιας στάσης ζωής που ξέφευγε κατά πολύ από την όποια σύμβαση συμπαράστασης προς τον άλλον.

Με τον Γιάννη είμαστε χρόνια φίλοι και ήταν τόσο καθοριστική η γνωριμία του ώστε αυτός ήταν που έγινε η αφορμή ο Άγιος Λαυρέντιος να μπει στη ζωή και της δικής μου οικογένειας.

Εκεί, λοιπόν, στο χωριό αυτό, ένα φθινοπωρινό –φθινόπωρο πρέπει να ήταν-  βράδυ προς τα τέλη του 20ου, στον μοναδικό (ακόμα τότε) ξενώνα, στον Κένταυρο ο Γιάννης είχε προσκαλέσει την Κώστια, εμένα, ένα παραδοσιακό αρχιμάστορα του χωριού, έναν άλλον κύριο που είχε ζήσει για χρόνια στον Καναδά προτού φτιάξει το σπίτι του στον Άγιο Λαυρέντιο και μαζί με τον ιδιοκτήτη του ξενώνα και την φιλόξενη γυναίκα του, παρέθεσε ένα εορταστικό γεύμα σε ζευγάρι αμερικανών που κάποτε, πριν από τριάντα και βάλε χρόνια, τους είχε στην Αμερική γνωρίσει και που τώρα εκείνοι οι δυο εορτάζανε τα 60 χρόνια του γάμου τους με ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Μα το είχαν έτσι σχεδιάσει αυτό το ταξίδι ζωής ώστε την μέρα ακριβώς που είχαν παντρευτεί να τη γιορτάσουν στο τόπο όπου ζούσε ο παλιός τους φίλος.

Λοιπόν, αυτό το δείπνο το εορταστικό όπου τόσο διαφορετικών τρόπων ζωής και σκέψης άνθρωποι συμμετείχαν, υπήρξε ότι πιο αρχοντικό τραπέζι έχω ποτέ μου καθίσει. Κι αυτό γιατί ο ίδιος ο Ι. Δ. Ιωαννίδης, ξεδίπλωνε αβίαστα όπως ανέπνεε αυτήν την αρχοντικιά αγάπη του και την ολότελα ανιδιοτελή προσφορά φιλίας.  Ο Ιωαννίδης δε σεβότανε μόνο τον άλλον, αλλά κυρίως σεβότανε τα συναισθήματα αυτού του άλλου. Και γι αυτό κατάφερνε να φέρνει στην επιφάνεια ότι πιο καλό ο συνομιλητής του διέθετε.

Και σκέφτηκα, θυμάμαι- εκείνο το βράδυ – «Αυτός είναι ένας αληθινός άρχοντας!»

Τα θυμήθηκα όλα αυτά και τα γράφω σήμερα, μιας και σήμερα ήταν το μνημόσυνο της Ρίτας Ιωαννίδη –σαράντα μέρες περάσανε από το θάνατό της.

Η Ρίτα ήταν η σύντροφος του Γιάννη. Όποιος είχε γνωρίσει τον έναν, ήταν σα να γνώριζε και τον άλλον. Όποιος αγάπησε τον έναν, αγαπούσε και τον άλλον. Ίδια ανοιχτές καρδιές, ίδια ευθύνη απέναντι στον τρόπο που εφαρμόζαν στην καθημερινότητα τα πιστεύω τους, ίδιο πείσμα στο να υπερασπίζονται αυτό που θεωρούσαν σωστό και όποιον αγαπούσαν –και αγαπούσαν τόσους.

Αρχόντισσα και η Ρίτα. Κομψά όσο και πρακτικά ντυμένη, με οικολογική συνείδηση και πίστη τις δυνατότητες του όποιου άλλου, κυκλοφορούσε στα καλντερίμια του χωριού.

Μα ήταν –όπως κι ο Γιάννης- άτυχη. Αλλά αν εκείνος είχε την ατυχία να φύγει ξαφνικά σε νεαρή σχετικά ηλικία, η Ρίτα είχε την σκληρή μοίρα να δει τον εαυτό της να μαραζώνει και τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν.

Μα όσα χρόνια η Ρίτα έδινε με αξιοπρέπεια τη μάχη για την ζωή της, παράλληλα η κόρη τους η Λητώ ξεδίπλωνε τον δικό της τρόπο αρχοντικής  συμπεριφοράς.

Ευτυχισμένοι οι γονείς που αξιώνονται να έχουν παιδί με τέτοιο ήθος και τρυφερότητα.  Την ικανότητα τη δική τους την έχει και η κόρη τους κληρονομήσει –αυτήν την ικανότητα το απλό να το κάνεις σημαντικό, το πικρό να το μετατρέπεις σε ουσιαστική στάση ζωής.  Και να σέβεσαι δείχνοντας αγάπη σ’ αυτούς που σε μεγάλωσαν, σε χαϊδέψανε, σε εμπιστευθήκαν.

Στο μνημόσυνο σήμερα δίπλα στο δάκρυ υπήρξε και το χαμόγελο. Δίπλα στο θρησκευτικό ύμνο το παραδοσιακό τραγούδι. Δίπλα στο «Αντίο» το «Θα τα ξαναπούμε» και μαζί με το σακουλάκι με τα κόλλυβα, ένας σπόρος λουλουδιού και σελίδες από κείμενα –πεζά και ποιήματα- της λογοτεχνίας.

Τελικά –ναι, αυτό το κείμενο το αναρτώ για τον συγγραφέα Ι. Δ. Ιωαννίδη. Για αυτόν τον συγγραφέα που κάποτε είχα γράψει πως :

τα μυθιστορήματά του, αν και είναι αναγνωρίσιμα ως προς την αυθεντικότητά τους, εντούτοις παράλληλα και κυρίως προτείνουν μια άλλη στάση ζωής, μια άλλη ανάγνωση του κόσμου, ώστε στο τέλος ο ρεαλισμός τους να μετατρέπεται σε ένα ιδεαλισμό που δεν έχει σε τίποτε να κάνει με μια ουτοπία, μιας και ο αναγνώστης πείθεται ότι αυτός ο τρόπος όρασης και πράξης είναι εφαρμόσιμος.

Και που, πια,  τώρα μπορώ με απόλυτη συναίσθηση του τι γράφω να προσθέσω πως κατάφερε να μετατρέψει τη ζωή σε Τέχνη. Και για αυτό και τα πρόσωπα που ζήσανε δίπλα του αποκτούν κι αυτά τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες αρχόντων. Αρχόντων της Ψυχής και της Καρδιάς.

http://www.youtube.com/watch?v=gaakxWcF97Y

(Είναι το τραγούδι που μετά το μνημόσυνο τραγούδησε η αγαπημένη ανιψιά της Ρίτας, η Κατερίνα)

“Με θυμώνουν η χυδαιότητα, η έπαρση και η μη πολιτική συνείδηση”

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΡΩΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΑΝΤΑ! 

Ο Μάνος Κοντολέων στην Έλενα Αρτζανίδου 

1.Ποιό είναι το στίγμα του τελευταίου σας βιβλίου;

Η σύνδεση της απατηλής ευμάρειας της δεκαετίας 1998 – 2008 με το σπάσιμο του κοινωνικού ιστού και το αδιέξοδο των διαπροσωπικών σχέσεων.

2.Πείτε μας πέντε λόγους για να το διαβάσουν οι αναγνώστες.

-Γιατί έχει μια γεμάτη εσωτερικές αντιθέσεις ηρωίδα

-Γιατί τα γεγονότα διαδραματίζονται σε ένα χωρίο και μια επαρχιακή πόλη

-Γιατί ο έρωτας συνδέεται με το όνειρο φυγής

-Γιατί το όνειρο φυγής μετατρέπεται σε εφιάλτη

-…Γιατί είναι το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά μου

3.Ποιον ήρωά σας αποχαιρετήσατε με δυσκολία;

Δεν αποχαιρετώ ποτέ τους ήρωές μου. Πάντα μέσα μου τους κουβαλώ.

4.Τι δεν μπορείτε με τίποτε να αποχωριστείτε;

Το κορμί μου… Υποθέτω!

5.Πείτε μας τρία πράγματα που σας θυμώνουν και τρία που θα θέλατε αμέσως να αλλάξετε στην εποχή μας.

Η χυδαιότητα, η έπαρση, η μη πολιτική συνείδηση. Και αυτά με θυμώνουν και θα ήθελα να εξαφανιστούν.

5. Πείτε μια φράση που σας τρομάζει περισσότερο.

Ποτέ πια…

6.Ποιο από τα βιβλία που έχετε διαβάσει θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς και γιατί;

Μου ζητάτε να φτιάξω την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας…

7.Έχετε δοκιμαστεί με επιτυχία και στην παιδική λογοτεχνία και στη λογοτεχνία  ενηλίκων, ποια είναι όμως αυτή που σας κάνει ιδιαίτερα ευτυχισμένο;

Η λογοτεχνία. Μόνο μία είναι.

8.Ποιον ήρωά σας θα παρουσιάζατε στην σημερινή Βουλή και τι θα θέλατε να τους πει;

Τον Λουκά Αλεξίου από το μυθιστόρημά μου «Κάσκα στο φεγγάρι». Να τους έλεγε τη φράση του Άμλετ: Τίποτε από εμένα δε φαίνεται!

9.Ένα σχόλιο για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα…

Τρόμος και απογοήτευση. Και μια χαραμάδα ελπίδας.

10.Πως φαντάζεστε πως θα συνεχίσουμε, αν θέλουμε ένα καλύτερο αύριο;

Μοναχά αν πεθάνουμε και ξαναγεννηθούμε!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΡΩΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΑΝΤΑ! Ο Μάνος Κοντολέων στην Έλενα Αρτζανίδου 

http://www.thinkfree.gr/thinkculture/μ-κοντολέων-με-θυμώνουν-η-χυδαιότητα