Οι Παρασκευές των καλωσορισμάτων

 

Πριν από ένα χρόνο νομίζω, το τμήμα των βιβλίων για παιδιά και νέους των Εκδόσεων  Πατάκη έχει καθιερώσει κάποια Παρασκευή μέσα σε ένα μήνα, να καλωσορίζει τα νέα βιβλία με μια μικρή ‘οικογενειακή’ και απολύτως φιλική μάζωξη στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Πατάκης επί της οδού Ακαδημίας.

Η πρώτη τέτοια μικρή γιορτή, θυμάμαι πως ήταν με την ευκαιρία της έκδοσης ενός βιβλίου του Βαγγέλη Ηλιόπουλου. Ακολούθησαν κι άλλες.

Δεν είναι ανοιχτές στο ευρύ κοινό εκδηλώσεις. Μοιάζουν –όχι μόνο μοιάζουν, αλλά στην ουσία είναι- με ολιγομελείς  συναθροίσεις φίλων για να κουβεντιάσουν πάνω στα νέα μέλη – βιβλία που τη μέρα εκείνη εισέρχονται στη συντροφιά και να τους ευχηθούνε το κλασικό ‘καλοτάξιδο’

Οι ίδιοι οι συγγραφείς των βιβλίων είναι παρόντες, μαζί τους και άλλοι συγγραφείς, εικονογράφοι, εκπαιδευτικοί, κι άλλοι άνθρωποι  που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενδιαφέρονται για το είδος αυτό της λογοτεχνίας.

Ενδιαφέρουσα αυτή η πρωτοβουλία καθώς μέσα στις δυο περίπου ώρες που διαρκεί η συνάντηση, φιλικές κουβεντούλες εξελίσσονται σε ουσιαστικούς διάλογους και ενδιαφέρουσες ανταλλαγές απόψεων πάνω σε ζητήματα που απασχολούν όσους παράγουν ή προωθούν τα βιβλία για παιδιά και νέους.

Ζούμε σε μέρες αποξένωσης και τέτοιες ευκαιρίες μας χαρίζουν την ικανοποίηση να αγγίξουμε το χέρι κάποιου συναδέλφου συγγραφέα, να μοιραστούμε τη χαρά της έκδοσης με εκείνους που θέλουμε να είναι και οι πρώτοι που θα την διαβάσουν.

Έχω  προσωπική εμπειρία αυτών των συναθροίσεων καθώς δυο βιβλία μου κάνανε την … παρθενική τους εμφάνιση κάποιες παρόμοιες  Παρασκευές. Κρατάνε σημαντική θέση στο ημερολόγιο των αναμνήσεών μου.

Η τελευταία από τις συγκεντρώσεις έγινε με την ευκαιρία της κυκλοφορίας  έξι νέων τίτλων παιδικής  λογοτεχνίας.

-«Λέσχη αλλόκοτων πλασμάτων –βιβλίο 1» του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη - (Μια ιστορία περιπέτειας και φαντασίας με παιδιά που διαθέτουν ασυνήθιστες ιδιότητες)

-«Το σκλαβάκι της Κνωσού» της Ελένης Κατσαμά – (Μια ‘λοξή’ ματιά στην εποχή του Μίνωα που τη συνδέει με τα χρόνια που διανύουμε)

-«Νάνσι» του Σπύρου Γιαννακόπουλου - (Ένα μπλέξιμο μοτίβων κλασικών παραμυθιών που συνθέτουν ένα μυθιστόρημα φαντασίας)

-«Διπλό χτύπημα» της Λίνας Λυχναρά – (Αστυνομικής πλοκής μυθιστόρημα που συνδέει μια θεατρική παράσταση με ρατσιστικά μίση)

-«Ο δικός μου ο μπαμπάς» του Μάκη Τσίτα –(εικονογραφημένη ιστορία για το πώς βλέπει κάθε παιδί τον γονιό του)

-«Είμαι σκέτο παιδί» της Ιωάννας Μπαμπέτα – (μια εικονογραφημένη αφήγηση του τρόπου που ένα παιδί κατανοεί τις αντιδράσεις των ενηλίκων)

Και οι έξι συγγραφείς ήσαν παρόντες κι όπως οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στη νεώτερη γενιά των δημιουργών, δώσανε στο απόγευμα αυτής της  Παρασκευής το  αισιόδοξο μήνυμα για μια ουσιαστική συνέχεια της ελληνικής παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας.

Και τα έξι βιβλία στάθηκαν η αφορμή να ξεκινήσει μια πολύ γόνιμη ανταλλαγή απόψεων πάνω σε ζητήματα δομής ενός έργου, συγγραφικών προθέσεων και διαχωρισμού της εμπειρίας από τον διδακτισμό.

Στέκομαι στο ότι αυτές οι συγκεντρώσεις είναι κλειστές και οι συμμετέχοντες έχουν με προσωπικές προσκλήσεις κληθεί. Είναι σημαντικό όσοι ασχολούμαστε με ένα συγκεκριμένο είδος βιβλίων να έχουμε κάπου, κάπου την ευκαιρία να συναντιόμαστε, να συνομιλούμε και να μοιραζόμαστε έτσι τους προβληματισμούς , τις ανησυχίες μας και τα όνειρά μας.