Γεύση ... από τα παλιά

Πρόκειται για ένα βιβλίο που διάβασα πρώτη φορά στην εφηβεία μου και που ξαναδιάβασα μετά από χρόνια ως ενήλικη πια. Mέσα από την ιστορία δύο νέων παιδιών, της Φαίδρας και του Οδυσσέα, o συγγραφέας μιλάει για το aids. Το κάνει με ευθύτητα και χωρίς καμία ωραιοποίηση και ευαισθητοποιεί τα νέα παιδιά, όχι με διδακτισμό και κουνώντας το δάχτυλο, αλλά διηγούμενος την αλήθεια μιας ιστορίας με ήρωες δύο παιδιά σαν αυτά που θα διαβάσουν το βιβλίο. Είναι μια ιστορία που κουβαλάει όλη την ορμή και την ομορφιά αλλά μαζί και την απερισκεψία της νιότης. Και επισημαίνει, παρουσιάζοντας πολύ υγιείς σχέσεις γονιών-παιδιών, τον καθοριστικό και αναντικατάστατο ρόλο των μεν στη ζωή των δε, ως το μόνο πραγματικό στήριγμα όταν όλα γκρεμίζονται. Το βιβλίο, αν και σκληρό λόγω θέματος, αφήνει τελικά την αίσθηση ότι η ζωή, ακόμα και μέσα στη σκοτεινιά της, μπορεί να έχει φωτεινές στιγμές, είναι γλυκιά και πικρή μαζί. Σαν πικραμύγδαλο.

Φοίβη Λέκκα

Πηγή:
 http://www.mothersblog.gr/i-politistiki-atzenta-tis-evdomados/item/21903-afieroma-paidikon-vivlion-apo-ti-foivi-lekka#ixzz3Jn1P5tCP